Flow like the water..

_{Een lichte glimlach vormde zich rond zijn lippen bij het geluid van kletterend water. Hij wist precies wat dat betekende; watervallen. Zijn staart ging eens heen en weer en zijn oren perkte zich in de richting van het geluid. Langzaam zette hij zijn lichtbruine poten naar voren en begon in een klein drafje richting het geluid te lopen. De reu, met een bruine vacht waarin hier en daar een donkere pluk zat, was nog niet zolang in Morgandi. Hoogstens een maand. De winter zat er nog maar net op en hij wist dat als hij terug ging naar het noorden dat daar nog een laagje sneeuw zou liggen. Vooral in de bergen zou het nog aardig koud zijn. Hij was vanuit de bergen gekomen en getrokken richting het oosten voor hoop op prooi. In het noorden was er niet veel bijzonders, alleen een paar konijnen en wat andere kleine dieren die nooit je maag vulde voor honderd procent. De lente was eindelijk aangebroken en dat zorgde voor een beter humeur bij de reu. Hij kreeg weer wat hoop en het geluid van kletterend water liet hem nog beter voelen. Hij hield van watervallen, het was een wonder van de natuur zelf. Het water dat door de zwaartekracht werd aangetrokken, maar toch met een sierlijke beweging genadeloos op de stenen terecht kwam, was al met al een prachtige gebeuren om te zien. Als kleine pup kon hij daar altijd uren naar kijken. Nu was zijn interesse in de watervallen wat afgenomen, maar hij vond het nog altijd fijn om even tot rust te komen en te relaxen bij de watervallen.

Het geluid was inmiddels oorverdovend geworden en om te voorkomen dat er onverwachtse dreiging opdoemde hield hij al zijn zintuigen op scherp. Hij bleef even staan om er zeker van te zijn dat hij alleen was en toen hij zeker wist dat hij dat was, liep hij op zijn dooie gemak richting de watervallen. De zon stond hoog aan de hemel en gaf een betoverende gloed aan het water dat met een ongelooflijke snelheid naar beneden viel. Hij plantte zijn kont neer op een hogere steen bij de oever. Hij ging liggen en genoot van de kleine druppels die soms op hem vielen. Hij bleef zo een tijdje genieten, helemaal opgaand in de waterval, aan niks anders denkend, totdat de geur van een andere wolf plots zijn neus binnen kwam. In een reflex stond hij op en waren zijn oren allert geperkt in de richting van de geur. Hij nam geen bedreigde houding aan, maar liet wel merken dat hij afstandelijk was. Andere wolven had hij nog niet ontmoet in Morgandi, hij hoopte dat hij geen slechte indruk op hen maakte.}

^{Vertrouwd liep de wolvin door het gebied, ze was hier al eerder geweest. De bossen rond de watervallen vond ze prettig om rond te lopen. Aan prooi was er ook geen tekort, water trok veel dieren aan en de bossen boden veel beschutting en plant aardig voedsel. Geruisloos liep ze onder de laaghangende taken die schaduw boden, ze richtte zich aandachtig op elk geluidje. Haar maag trok ongeduldig samen toen ze opeens een verdachte lucht oppikte. De typische hinde geur dreef haar neus binnen. Snel zakte ze door haar poten, laag tegen de grond kroop ze snuffelend verder. De vochtige grond maakte haar onderbuik helemaal vuil, door haar lichte vacht kleur viel het hard op. Zich er niks van aan trekkend sloop ze verder, de geuren waren vers, en de sporen maakte het vinden van de hinde een stuk makkelijker. Rhea had eigenlijk haar ogen niet echt nodig om prooi te vinden, haar neus deed meestal het werk wel. Onder het dichtte struikgewas verschool ze zich, een vrouwelijke hinde richtte zich oplettend op maar kon het komende gevaar niet bespeuren. De wind zat in Rhea's voordeel, en ze zat onder de struik in de dode hoek van haar prooi. Snel likte ze over haar zwarte neus, door het gebaar glom hij weer. Zacht geritsel tussen het lange gras trok haar volle aandacht, zo ook die van de hinde. De puntige oren van een katachtige staken overduidelijk boven het rieten gras uit. De hinde sprong met wijd open neusgaten verschrikt een meter de lucht in en maakte vervolgens dat ze weg kwam. Rhea had even de tijd nodig om alles wat er zo net was gebeurd te verwerken. Een Linx had liggen maffen tussen het gras, en had Rhea's geur net iets eerder als de hinde opgevangen en was daardoor wakker geschoten. De hinde had alleen maar een paar puntige oren boven het gras zien uitsteken en had het gezien als gevaar. Wat nu wel overduidelijk voor haar was, was dat ze geen prooi meer had. Een teleurgestelde grom verliet haar bek, de linx vatte het persoonlijk op en kroop angstig een boom in.

Wat later liep ze verder met een wild kleurig konijn tussen haar kaken geklemd. Het was dan wel kleiner als de hinde maar wel voedzaam, morgen zou ze weer een poging tot groter prooi wagen. Al dat rennen door het bos had haar dorstiger gemaakt dan dat ze honger had, aan de rand van het bos dumpte ze haar konijn in een verlaten vossen hol. Later zou ze die wel komen oppikken, op weg naar haar hol dieper het bos in. Op een drafje legde ze de kleine afstand naar de waterval af, haar bek voelde kurkdroog aan en de roestige smaak van bloed plakte nog aan haar tanden. Zonder haar omgeving af te speuren waadde ze het lage water in, dorstig stak ze haar snuit halverwege het water in. Het water hier was altijd helder en koel, en het smaakte zuiver en lekker. Ze had nog maar een paar slokken genomen van het heerlijke water toen ze een wolf opving van op zij. Ze likte snel de water druppels van haar snorharen en richtte zich op, de wolvin had een gemiddelde grote en een slank lichaam niet echt indrukwekkend. Maar haar grote amandel kleurige ogen waren wel heel speciaal. Kort nam ze de reu die op de oever zat in zich op, hij had en iet wat dreigende houding aan genomen. Op haar hoede spande ze haar spieren aan, maar ze bleef in het lage water staan. Ze kon niet echt uitmaken of de wolf iets goeds of slechts in de zin had, zij was nu weer niet bepaalt het type die problemen opzocht maar dat wou niet zeggen dat ze haar tanden niet durfde te laten zien of ergens in te zetten. Ze besloot hem maar te begroeten en vervolgens zijn reactie af te wachtten, 'Hallo,' sprak ze zacht maar duidelijk ze richtte haar ogen zonder angst op die van hem.}

_{Een witte wolvin, slank lichaam met een gemiddelde grote. Een wolvin zoals je er meerdere tegen kwam. Alleen de amandel kleurige ogen, was iets wat je niet vaak zag. De reu wist zeker dat ze ieder anders hart ermee kon verover, maar Xin liet zich niet zo makkelijk verover door het andere geslacht, ook niet door het zelfde. Hij bleef ten allen op zijn hoede, maar was niet uit op een gevecht, dat was hij nooit geweest. Waarom vechten? Wat had het voor zin om andere te kleineren, dan ben je pas zielig. De wolvin was op haar hoede, spande haar spieren aan en bleef in het lage water. Xin nam de wolvin eens kort op, in zijn ogen leek de wolvin neutraal te zijn. Ze was niet een wolf die meteen op andere sprong en die vol lebberde, maar ook geen wolf die meteen op iemand sprong en haar tanden in de vreemdeling zette. Kort hief Xin zijn linker mondhoek omhoog, waardoor er kort een scheef glimlach je op zijn snuit te zien was. 'Hallo,' klonk het en Xin's staart ging eens heen en weer. De stem klonk zacht en als Xin niet beter wist leek het alsof ze verlegen was, maar hoe ze naar hem keek met haar amandel kleurige ogen zonder angst, wist hij dat ze niet verlegen was. Een nieuwe scheve glimlach was te zien, voordat hij van de steen afsprong en met een paar stappen dichterbij de vreemdeling kwam.

"Hallo," groette hij de wolvin terug. Hij snoof kort de lucht rondom haar en rook daarbij de lichtte geur van prooi. Konijn, als hij het goed had. Zijn staart ging nogmaals heen en weer. Hij had geen dominante houding aangenomen en zijn ogen stonden iets-wat vriendelijk. Hij probeerde uit te vogelen hoe de wolvin zou reageren. Of ze was een bitch of ze was een wolvin waar hij later nog wat lol mee kon hebben. Hij liet zijn vijandige houding wat varen, maar bleef nog steeds op zijn hoede om onverwachtse aanvallen te ontwijken. Hij had geen zin in een gevecht en als zij dat wel had, dan was hij hier binnen een mum van tijd weg.

[Flut, moet nog een beetje inkomen x'D]}

^{Rhea was op haar hoede, de reu had eerst een dreigende houding aangenomen. Maar iets zei haar dat hij niks slechts in de zin leek te hebben, dat merkte ze altijd snel. Ze had een goede kennis, ze hoefde iemand soms alleen maar aan te kijken om te weten wat hij/zij in de zin had. Zodra ze iets bespeurde dat haar niet aanstond was ze weg, ze bleef ver uit de buurt van valse wolven. Ze kon er mee leven dat er wolven waren die nu eenmaal slecht waren, zolang ze dat maar niet op haar uitwerkte. Tegen vreemdelingen was ze meestal neutraal, tegen vrienden en familie was ze een aardige wolvin. Ze was zelden gemeen, alleen als het echt nodig was. Ze was niet bang zichzelf te verdedigen, of dierbaren. Rhea besloot alleen haar spieren wat aan te spannen maar geen dreiging uit te stralen, 'Hallo,' groette ze hem. Haar stem was zacht maar de manier waarop ze hem aankeek met haar amandelkleurige ogen spraken boekdelen, ze was niet bang voor hem laat staan verlegen. Waarom zou ze dat moeten zijn? Vanaf het moment dat hij haar had een scheef lachje had getoond en dat zijn staart even heen en weer was gegaan, wist ze dat het goed zat.

De reu besloot van zijn steen te komen, hij sprong en deed vervolgens een paar passen in haar richting. Rhea bleef staan maar draaide zich wel naar hem toe. "Hallo," groette hij haar terug, even glimlachte ze ook. De reu snoof eens, hij zou vast de geur van konijn op pikken. Haar staart ging net als de zijn even zacht heen en weer, het was een typisch gebaar. Rhea dacht dat een gesprek wel geen kwaad kon, 'Nieuw hier?' vroeg ze hem dan maar. Ze liep hier zo vaak rond, dit gebied was haar het meest vertrouwd. Eerder had ze zijn geur nog nooit geroken, daarom ging ze er vanuit dat hij hier nog niet zolang geleden moest zijn gestrand.}

[Flut >.<]

_{Xin had de nog vreemde teef begroet met een lichte glimlach. Hij probeerde zo uit te vogelen hoe de teef was. De teef leuk het "goed te keuren" dus was wellicht aan dezelfde kant als hij stond. Hij trok even zijn zijn linkermond hoek op waardoor een scheve glimlach op zijn snuit kwam. De teef leek hem niks aan te willen doen, wat hem iets meer deed ontspannen. Echter liet hij nog niet al zijn zorgen varen, wat de onverwachte dingen waren de wereld nog niet uit, of was het spreekwoord anders? However, daar had hij nu geen tijd om over na te denken. Al helemaal niet nu er een behoorlijk knappe teef nog geen drie meter van hem weg stond. Hij grijnsde licht bij die gedachtes, maar liet die grijns al snel veranderen in een vriendelijke glimlach. Hij was niet echt een flirterd, maar hield wel van een lolletje op z'n tijd. Zijn staart ging eens heen en weer en hij merkte op dat de teef het zelfde deed. Ze had zich inmiddels ook al zijn richting op gedraaid. 'Nieuw hier?' ging de teef verder op hem in. Hieruit maakte hij op dat ze een gesprek probeerde aan te knopen. Zelf vond hij dat een gesprek geen kwaad kon, dus ging hij ermee in. "Nou niet zo nieuw," sprak Xin na de waarheid. Hij zette nog een stap in haar richting. "Ik ben vanuit het zuiden gekomen. Het klopt dat dit mijn eerste keer is hier in het oosten," sprak hij en gunde haar nog een glimlach. Hij was ongeveer twee maanden in Morgandi, maar had nog niet het hele gebied gezien. Dit omdat hij op elke plaats wel een paar dagen bleef en ook hier was hij van plan te blijven. De waterval zorgde ervoor dat hij waarschijnlijk alleen maar langer bleef. Hij plantte zijn kont neer op het gesteente en wierp nog een blik op de waterval. Waar hij langer naar keek dan dat hij zich had voor genomen. Het was gewoon zo betoverend. Een wonder der natuur. Hij schudde kort zijn kop en richtte zijn blik uiteindelijk weer op de teef. "Ik ben Xin," stelde hij zichzelf voor en een vriendelijke glimlach lag op zijn gezicht. "Welke naam draag jij?" vroeg hij op een vriendelijke toon. Hij dwong haar niet om haar naam te zeggen, maar snapte niet waarom ze hem geheim zou houden.}

» You can't cross the sea merely by standing and staring at the water.

Flow like the water..

Flow like the water..

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen