Nathan lag ergens in Infinite Control op de grond te slapen. Hij was moe toen hij terug kwam, kon niet meer verder omdat hij zo weg kon vallen in een droom of nachtmerrie. En daar lag hij dan, ver weg in zijn slaap, te dromen over zijn crush, Katherine.
Hij droomde over hoe hij haar vertelde dat hij haar leuk vond, dat zij voor hem een deel was geworden in zijn hart die zij maar steeds bleef veroveren. Bewust en onbewust. Soms trilde een keer een poot of zijn staart, zo ver weg was hij. Maar dat duurde niet lang.
Ergens in de verte hoorde hij een huil. Sloom en moe opende hij zijn ogen. ‘What’s wrong.’ Vragend en suf keek hij rond, maar de vraag in de buurt vinden kon hij niet. Nog half-slaperig keek hij op en keek eens om zich heen. Wild schudde hij zijn hoofd is en was meteen wat wakkerder.

Niet lang na dat hij wakker was geworden had hij op een jong hert gejaagd, het gedood en opgegeten. Wat deed dat vlees ervan hem toch goed. Maar nu moest hij eerst nog drinken. Energie opbouwen voor hij gaat bekijken waar de huil vandaan kwam en wat er aan de hand was. Toen hij bij het dichtstbijzijnde meer aankwam slurpte hij zo snel hij kon grote slokken water naar binnen.
Na even draaide hij zich om en liep op de huil af in Senlin. Zijn neus, ogen en oren hielden alles goed in de gaten. Maar nadat hij Ceylen zag was hij gerustgesteld. “Morgen Ceylen, wat brengt jou hier?” Geeuwend keek hij haar eens aan maar merkte dat vrijwel niemand er was of Katherine. Maar plots wist hij het weer. Die dag van de jacht waar ze een poos geleden mee aankwam, was vandaag. “Laat maar, ik weet het al weer.” Dom keek hij haar even aan en geeuwde nog eens. “Katherine moet er zeker ook bij zijn?” Meteen was hij klaar en klaar wakker. De sufheid, moeheid en alle andere tekenen voor te gaan slapen waren gebleven. Snel gooide hij zijn kop in de lucht en huilde naar Katherine. Die zou nu wel snel moeten komen, hoopte hij dan.

<sub>Een paar dagen had ik vrij wel niks gedaan. Hier en daar lag ik lekker te luieren in de heerlijke zonnenstralen van de zon, een paar keer gejaagd op een jong hert. Nathan had ik al een paar dagen niet gezien. Hij had vast andere dingen te doen, gokte ik. Als ik al aan hem dacht kreeg ik kriebels in mijn buik en het warm van binnen. Zou het verliefdheid zijn? Ik wist het niet. In de verte hoorde ik een huil, maar die huil was zo te horen voor Nathan, weer die kriebels. Ik rende naar het dichtstbijzijnde meertje toe, en dronk er een paar slokken uit. Mijn keel was helemaal uitgedroogd door het zonnen. Weer hoorde ik een huil, zo te horen was het Nathan die om mij huilde. Zo snel als ik kon maakte ik me uit de voeten en rende richting Nathan. In de verte zag ik Nathan staan bij een wolf die al een maandje bij onze roedel was gekomen. Ze heette Ceylen. Je huilde naar me? vroeg ik aan Nathan.



[Ik weet het het is een flut stuk, maar kon der niks beters bedenken. ]</sub>

Nathan keek Ceylen eens een keer aan en glimlachte. “Well, dat klinkt nog altijd weer geweldig in mijn oren Ceylen.” De reu knikte naar de teef die het idee bedacht had. Hij had respect voor haar dat ze er nog zoveel tijd in had gestoken en erin wilde steken. Dat had zeker dan ook een plekje in de roedel verdiend en wie weet kon ze zich stiekem wel gaan bewijzen voor een andere, hogere rang. Maar dat was een zaak die hij met Katherine moest bespreken na dat deze activiteit was geweest.
‘Katherine’. Meteen keek hij vanuit zijn ooghoeken naar haar, om te zien of ze naar hem keek. Maar veel wijs er uit worden kon hij niet. Zijn ogen bekeken haar nog eens, van top tot teen, maar zijn hart ging steeds sneller en sneller staan. Snel keek hij voor zich, maar goed dat ze geen mensen waren geweest.


Om zijn gedachten heel even weer terug te geven aan de roedel, bedacht hij maar om het volgende te gaan doen. “Dan gaan we de leden maar eens op roepen niet?” Begon hij en keek beide dames eens aan. “Want ik heb namelijk wel zin in die jacht, om zo te zien wat er gebeuren gaat en wat er allemaal uit komt.” Even likte hij over zijn lippen heen. Wie weet hadden ze wel zo’n goede vangst dat ze straks voor een goede maaltijd konden zorgen.
Maar dat lag allemaal aan waar ze waren en of het wel het juiste moment was. De reu keek nog even naar de dames, maar wachtte al niet meer op hun antwoord. Snel sloeg hij zijn kop de lucht in en huilde met een stevige en krachtige klank erin. Nu konden ze niet meer zeggen dat hij ze niet voor een activiteit had geroepen. “Ik ben benieuwd, al heb ik er wel heel veel zin in.” Met een vriendelijke uitstraling, een rustige en kalme blik keek hij rond.

OOC: Leden en/of wolven die graag bij de roedel willen, mogen er vanaf nu bij komen!

<sub>Luca speelde wat met zijn staart. Hij rende er achter aan, maar kon hem nét niet te pakken krijgen. Na een paar minuten ging hij liggen, omdat hij een klein beetje moe was. Jagen kon hij maar een heel klein beetje en dus moest hij wachten tot iemand hem te eten bracht.
De kleine, jonge reu keek eens om zich heen, waarna hij een huil hoorde. Eerder gericht naar andere roedelleden dan hem. Hij had Nathan eens ontmoet, maar verder eigenlijk ook nog niet. Tijd om dan maar wat te gaan slapen. De reu sloot zijn ogen en probeerde te dromen over wat eten.
Maar niet veel later werd er ook om hem geroepen. Geschrokken sprong hij op en keek suf rond. Waar was hij ook alweer? Ohja, in Senlin. Luca schudde zijn kop eens en knipperde een aantal keer met zijn ogen, waarna hij gelijk weer wakker was.
Het was voor hem alleen een opgave hoe hij daar moest komen, want hij wist hier eigenlijk geen weg. Rustig begon hij te lopen. Wat kon er nu toch fout gaan? Misschien een ander dier dat honger had en hem als prooi zag? Al zou dat niet zo zeer kunnen door de dicht gegroeide takken en bladeren van de bomen.
Uiteindelijk begon de kleine reu op een drafje te rennen, want het duurde hem veels te lang voor hij ergens was. Hij dacht nog eens goed na waar het geluid van de huil vandaan kwam, maar besefte dat hij wel in de goede richting zat.

Na heel even kwam hij in de buurt. Steeds meer verschillende geuren mengden zich samen in zijn neus. De alfa geuren, de teefjes en de reutjes die er waren. Volgens mij zat hij nu wel goed, of hij moest naar de verkeerde roedel zijn gelopen, maar daar ging hij niet vanuit.
Luca was er vlak bij en bekeek heel even hoe het eruit zag, maar werd rustiger toen hij Nathan zag. De reu die hij kon plaatsen bij de roedel waar hij graag bij wilde. Voorzichtig en stil liep hij op het groepje wolven af. Maar helemaal stil werd het hem ook niet.
Voor de jonge wolf het wist, stond hij op een takje die door krakte. Snel liep hij naar een andere jonge wolf, waar hij naast ging zitten en zich stil hield. Met zijn ogen speurde hij alle wolven heel even af om te zien of er iemand was die hij leuk leek om mee om te gaan.
Uiteindelijk, na een paar seconden twijfelen, vertelde hij dan ook maar wie hij was. Aangezien dat wel zo netjes en aardig was. “Mijn naam is Luca.” Hij knikte naar alle leden en probeerde te zoeken naar de alfa die zou gaan vertellen wat de bedoeling was. Tenminste als hij het goed begrepen had dat een activiteitenbijeenkomst zo zou lopen.
Met een klein glimlachje keek hij eens om zich heen, waar de vogeltjes wat vloten, alsof ze elkaar vertelden wat er aan de hand was. Maar verder gaf Luca er geen aandacht aan want hij wilde maar al te graag weten wat er ging gebeuren.

[OOC: Sorry voor de flutheid.]</sub>

Nathan keek tevreden naar de opkomst. Elke keer kwamen er steeds meer bij en waarschijnlijk zouden er nog altijd wel wat bij komen. Wat was hij hier toch trots op. Dit was waar hij naar toe had gewerkt, wat hij graag wilde en waarvoor hij werkte.
Een voor een kwamen ze er aan gerent, de een wat harder dan de ander. Een kleine glimlach begon zich op zijn wolvenkop te vormen. Dit was een geweldige dag, niet alleen voor hem maar ook voor de roedel. Leden van jong tot oud, het maakte niet uit, iedereen kwam die maar komen wou.
Met twee twinkelende ogen keek hij naar Katherine, zijn beste vriendin en misschien wel zijn toekomstige vrouw. Daarna draaide hij zijn kop en keek Ceylen aan dat dit echt een goed idee was en dat hij haar daarvoor zou bedanken. Misschien zelfs wel met een andere en betere rang, die ze wel verdiende na dit.


De reu keek naar Moxxi , die als eerste aankwam en daarna naar een onbekende reu. Zijn naam was Chibi, die op het eerste gezicht slecht leek, maar dat was hem goed. Het was een roedel voor iedereen, goed, neutraal of slecht. En iedereen moest zich op zijn of haar manier goed voelen. Ook niet veel later kwam de kleine reu, Luca, er aan.
Even grinnikte hij toen hij zag dat het eerst nog allemaal pups waren, het nageslacht voor de Mystic Strangers als het er op aan kwam. Maar niet veel later kwamen er ook een paar oudere wolven. Tris bijvoorbeeld, een ongeveer 1 jarige wolvin, die hij een poos geleden had ontmoet. Stuk voor stuk hadden ze zich voorgesteld. “Welkom dames en heren, we zullen nog heel even wachten, of er misschien nog andere leden aan komen, waar ik natuurlijk wel van uit ga. Daarna zal ik jullie de bedoeling vertellen, of eerder Ceylen gaat jullie dit vertellen.” Hij draaide zijn kop eens naar Ceylen en glimlachte. Zij mocht iedereen vertellen wat er zou gaan gebeuren, want zij had dit allemaal georganiseerd.

_{Ceylen had uitgelegd wat ze van plan was om te doen. Ze was van plan een jacht en tegelijker tijd een wervings actie te doen. Ik was blij dat ze zich inzette voor de roedel. “Well, dat klinkt nog altijd weer geweldig in mijn oren Ceylen.” Snel keek ik vanuit mijn ooghoeken naar Nathan, hij was zo te zien ook erg blij met dat Ceylen zich zo inzette voor de roedel.
“Dan gaan we de leden maar eens op roepen niet?” Begon Nathan en keek Ceylen en mij eens aan. “Want ik heb namelijk wel zin in die jacht, om zo te zien wat er gebeuren gaat en wat er allemaal uit komt.” Even likte hij over zijn lippen heen. We hadden geen tijd om te antwoorden, want Nathan huilde al naar de andere roedelleden. “Ik ben benieuwd, al heb ik er wel heel veel zin in.” Met een kalme blik keek hij in het rond.
In een mum van tijd, kwamen er allemaal roedelleden op het gehuil van Nathan af. Sommige kende ik nog niet, maar ik zou ze zeker leren kennen op te duur. 'HeeiHooi.' 'En wat gaat er hier gebeuren?' Zei een welp die meteen naast Nathan ging zitten. Na een tijdje kwam er een sluwe wolf leek het voor Nathan staan. "Goeiemiddag. Dames, heer. Chibi is de naam".
Weer kwam er een welp aan lopen. “Mijn naam is Luca.” Zei de welp die kennelijk Luca heette. 'Goede middag.' Ze keek Nathan even aan. 'Je had gehuild?' Vroeg ze hem met een schuin hoofd. Iedereen had zich voorgesteld. Nathan nam het woord. “Welkom dames en heren, we zullen nog heel even wachten, of er misschien nog andere leden aan komen, waar ik natuurlijk wel van uit ga. Daarna zal ik jullie de bedoeling vertellen, of eerder Ceylen gaat jullie dit vertellen.” Waarna hij naar Ceylen keek. Alsof hij bedoelde dat zij moest gaan spreken.
Nadat hij dat gezegd had kwam er nog een wolf. ’Helene is present.’ Zei ze vrolijk. Ik was erg benieuwd hoe de jacht zou gaan en wie der zou gaan winnen. Haar maakte het niks uit. Als ze maar een lekkere prooi kon vangen, zodat haar honger voor een paar uur gestild was. Ik keek even naar Nathan, mijn hart klopte iets sneller. Wat wilde ze graag aan zijn zijde staan, als zijn vrouw.}

Ceylen keek naar Nathan toen hij de wolven bij één riep. Nu stond er niks anders op dan afwachten. “Well, dat klinkt nog altijd weer geweldig in mijn oren Ceylen.” Ceylen glimlachte naar Katherine. Na dat Nathan gehuild had, kwamen er verscheidene wolven aan lopen. Ceylen wachtte nog even af of er meer wolven kwamen. Één van de wolven vroeg aan Nathan wat er allemaal gebeuren ging. Ceylen keek naar de reu toen hij het antwoord gaf, “welkom dames en heren, we zullen nog heel even wachten, of er misschien nog andere leden aan komen, waar ik natuurlijk wel van uit ga. Daarna zal ik jullie de bedoeling vertellen, of eerder Ceylen gaat jullie dit vertellen.” Ceylen knikte. Na die preek kwam nog een enkele wolf aan die zich zelf voorstelde als Helene. "Welkom, wolven van The Mystic Strangers," sprak ze terwijl ze over de wolven heen keek. Ja, aan haar was te zien dat ze eerder een hoge rang had gedragen in de roedel hier voor. Haar stem was luid en helder, en haar houding stond vastberaden en vol met zelfvertrouwen. "Voor dat ik mijn uitleg begin, zal ik me zelf even aan jullie voorstellen," sprak ze, wetend dat niet elke wolf haar kende. "Mijn naam is Ceylen, Omega van The Mystic Strangers," stelde ze zich zelf dus voor. "Na overleg te hebben gehad met onze alfa's kwam ik met het idee om een activiteit/werving te organiseren. Een jacht." Sprak ze. "Het is simpel, gewoon een spel, ook de pups kunnen eventueel mee doen, maar meer gewoon om te oefenen op het gebied van jagen. Ceylen liet haar blik over de pups glijden. Er waren veel pups, en enkele volwassenen. Er waren drie pups, en Helene en Tris waren de enige volwassen wolven. Ze besloot om van haar idee maar een wedstrijd te maken, zij, Katherine en Nathan gingen dus ook gewoon mee doen. "Ik heb mijn plannen een tikkeltje gewijzigd gezien er maar twee wovlen oud genoeg zijn om hier volledig aan mee te doen," sprak ze kalm. "Ik en Nathan zullen ook gewoon mee doen." Ceylen keek van Tris naar Helene. "Een konijnen jacht, zie 't als een wedstrijd," sprak ze met een grijns. "Gewoon een spel dus, wie de meeste konijnen heeft weten te vangen, heeft gewoon gewonnen, er is geen officiële prijs, de winnaar krijgt gewoon het dikste konijn," sprak ze met een grijns. Ceylen zwaaide met haar staart. "Laten we maar beginnen dan!" Sprak ze.

OOC: Erhh, flutje. Ik ben nog steeds ziek dus deze post faalt gewoon ><
Maar, ik heb een kleine verandering gemaakt, gezien het anders gewoon geen sense maakt. Dus laten we maar met z'n allen beginnen!
En ja, de pups doen gewoon mee aan de konijnen jacht.
Belangrijk: Deze activiteit gaan vanaf nu gewoon in drie posts per wolf; post 1, je wolf begint en vangt een konijn ofzo, of juist niet, mag je zelf weten. Post 2; gewoon midden in de jacht bezig dus, post 3; misschien vang je aan het begin van je post nog een konijn, maar dan ga je met je wolf ook gewoon terug naar het veldje waar de wolven zich verzamelde in het begin, met de konijnen natuurlijk.
Ik hoop dat jullie het begrijpen, ik ben gewoon verrot ziek, dus mn post en berichtjes kunnen raar zijn xD

<sub>De reu keek iedereen stuk voor stuk aan, om te zien of er moeilijkheden waren. Maar zo op het eerste gezicht leek dat niet voor te komen, leek hem. Snel stond hij op en keek de rest aan. “Laten we gaan beginnen, dames en heren.” De reu stond op en draaide zich om. Hij snoof heel even waar in de buurt een heerlijke geur vandaan kwam.
Maar al vrij snel had hij een geweldige geur gevonden die naar het zuiden wees. Nathan keek de wolven aan en grijnsde. “Well, we gaan richting het zuiden, daar is een grote kudde aan herten, jong en ouders. Perfect om iedereen eens een uitdaging te geven.” Nathan liep naar voren en keek Ceylen aan. “Ceylen en Katherine zullen de roedel achter bij houden, en jullie observeren. Ik zal jullie naar de plaats begeleiden en dan mij bij Ceylen en Katherine aan sluiten.
Nathan keek iedereen aan. “Dan kunnen we beginnen.” En daar rende hij op een normaal tempo richting het zuiden waar hij die heerlijke geur had geroken. Het bloed en de geur van het jonge gespuis, maar ook van de ouders die hun jong wilde beschermen. Dat was echt een perfecte uitdaging.
Zo kon hij samen met Katherine bekijken of sommigen in hun taak vooruit waren gegaan of op de zelfde taak bleven. De taken die combineerden elkaar perfect, de jacht om eten, de verdediging om niet gewond te raken, de vaardigheden die een trainer kon uitvoeren en het helen van de wonden als de verdediging niet gelukt was.
Perfecte match van een goede activiteit toch? De reu snoof nog eens de geur op en hield zijn oren gespitst, om te zien of iedereen wel mee kwam.

[OOC: Hiermee is de jacht écht begonnen! Jullie mogen in jullie posten beschrijven dat jullie bij de plek aankomen en dan meteen met de jacht mogen beginnen. Maar probeer wel de 3 posten aan te houden om de jacht te voltooien (:
Veel succes lieverds]</sub>