Die roedelhond duurde haar nog uit de roedel te zetten ook, waarom, omdat ze zich een keer niet gemeld had ofzo. Voor zover zij wist meldde ze zich altijd, was ze niet een van de laatste. Ach wat boeide het haar ook eigenlijk. Ze had nooit in een roedel gewild, ook niet bij de black ops. Hij had haar gedwongen door haar bijna te doden, en misschien was het ook een beetje voor Eevy. Hoe zou die erop gereageerd hebben als die erachter kwam. Zou die het net zo min als haar begrijpen, of zou die hem gelijk geven. Ze wist wel dat Eevy trouw was aan haar leider, Rai had er ook maar het beste van gemaakt. Nou ja, als die roedelhond dat niet zag dan deed hij dat toch lekker niet. Het boeide haar niet. Ze haatte roedels, ze hield ervan alleen te zijn en ze kon echt slecht om gaan met andere wolven. Je kon haar gewoon niet te vragen gewoon te trainen met iemand anders zonder ze pijn te doen of whatever. Ze vocht als ze wou vechten, deed wolven pijn als ze dat wou en ze doodde ze als ze dat verdomme wou. Ze ging niet op de grond omdat een wolfje dat zei. Ze gromde even. Legion maakt geen vriendjes zo. Ze stapte rustig verder, geen idee hebbend van waar ze heen liep. Een geeuw verliet haar kop even toen ze een wolf in haar zicht bekeek. Ze rende er rustig hen, misschien was het een leuk speeltje. Tot ze de geur op snoof. Even zuchtte ze teleurgesteld, ze had te lang geen wolven meet gebeten open gekrabd. Ze wou weer eens een beetje lol hebben. "Ha, Rai," sprak de wolf voor haar. hey Cic” zei ze zacht en liep naar de wolvin. Ze zwaaide rustig haar staart heen en weer terwijl ze even haar kop tegen de hare aan drukte om haar te begroeten. "Lang niet gezien, waar zat jij?" vroeg ze. Even zuchtte ze. ”Ik heb mijn tijd verspild aan een roedel. Door een Roedelhond” grijnsde ze en schudde haar vacht even uit. ”Blij dat ik daar vanaf ben” zei en keek naar Cicely.