Shake it! [Nathan]

De sneeuw knarste hard onder Nunca's poten en leek niet van plan om stil te kunnen zijn. Voorzichtig zette de grijze wolvin een poot neer en liet hem langszaam neer komen. Nee, dat hielp voor geen meter. Het kraakte juist meer. ''Rotsneeuw'' gromde Nunca in zichzelf, terwijl haar bruine ogen een boze flikkering weergaven. Dat werd dus geen jacht. Die dieren hoorden haar al van meters af komen...Misschien was het in het bos beter. Maar hier, op dit open veld. Nee, dat kon ze beter niet beginnen. De grijze wolvin luisterde naar de watervallen, die een eindje verderop waren. Ze had nog nooit een waterval gezien, maar was erg nieuwsgierig geworden. Ondanks dat de winter was gekomen, was er nog geen erge vorst geweest. En het lag de laatste dagen niet zo nauw met sneeuwbuien. Het sneeuw waar Nunca zo last van had, was waarschijnlijk 3 dagen oud. Wel was het erg bewolkt, merkte Nunca op. Zal het gaan regenen? Nunca hield wel van regen, heerlijk, dat water over je snuit laten lopen, in de plassen springen. Ja, regen was iets waarmee je de jonge wolvin gelukkig kon maken. Nunca schudde glimlachend haar grijze kop heen en weer, voor een regendans was ze hier niet. Nunca wist precies waarom ze dit gebied had uitgekozen, niet voor de watervallen, maar om te kunnen huilen naar een roedel. Golden Nature. Nunca was hier nog maar kort en kende niet veel wolven. Maar ze was een wolf tegengekomen, die haar wat over de roedels had verteld. Black Ops, The Rising Souls, Oblivious en Golden Nature. De laatste had haar aandacht getrokken. Nunca wou wel graag in een roedel, nu ze toch hier was. Een roedel kon haar misschien wat op weg helpen en ze had meteen vrienden om zich heen, tenminste, dat hoopte ze dan. Maar goed, ze zal vast wel wat vrienden krijgen, vijanden ook, dat sloot ze niet uit. Dat hoorde bij het leven. Maar goed, to the point. Hier ergens was het Roedelgebied van Golden Nature, dus hier kon ze het best huilen. De grijze teef likte haar lippen en liep weer verder, richting de Watervallen. Nu hoorde ze het geluid van de watervallen erg duidelijk en het trok haar heel erg. Zonder bij na te denken, begon Nunca te rennen. WATER! Ze was er. Wow. Nunca staarde met grote ogen naar de waterval voor haar. Het water viel kletterend op de stenen en spatte omhoog, het gebruis was zo luid dat Nunca niks anders mee hoorde, maar het was geweldig. En verderop waren er nog meer! 'Oké, check, Watervallen hoorde nu bij Nunca's lievelingsdingen. Hier kon ze wel uren naar zitten te kijken, maar daarvoor was ze hier niet. Nunca liep een stukje weg van de watervallen, zodat ze geen last had van het gebruis. Uiteindelijk kwam ze bij een klein grasveldje uit. Prefect. Op de achtergrond hoorde ze nog steeds de watervallen, maar niet zo erg meer als net. Nu kon ze gaan huilen. Nunca zette zonder twijfel haar kop aan de lucht en huilde naar Nathan, de Alpha van Golden Nature. Nu alleen nog even wachten. Nunca liet haar kop weer zakken en ging uit verveling in de sneeuw zitten.

» Nathan's Sheet
» A new landscape, and a new friend [Nathan]
» The wind playing with you're fur, a beautiful creature looking at you. [Nathan]

Shake it! [Nathan]

Shake it! [Nathan]

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen