{ . “ . Nathan J. Sykes . ” .}

... The dream, it's not reality

“Wild keek ik om mij heen, waar de vlammen mij probeerden te grijpen in hun greep. De enorme hitte die de vlammen met zich mee brachten, lieten mij verzwakken in mijn energie. Ik had al niet veel door de strijd die ik net had gehouden, maar nu had ik nog veel minder.
Mijn poten maakte kleine stapjes terwijl ik aan het rond draaien was. Soms kwamen er vlammen uit het niets hard naar mij toe bewegen en stootte mijn vacht aan, waarbij mijn vacht wat weg schroeide en er lichte brandwonden ontstonden. Een korte, zachte wolven kreun kwam uit mijn bek vloeien.
Ik sprong eens achteruit en keek nog eens om mij heen. Als ik nu al mijn energie zou gebruiken, dan kon ik hier uit komen. Het kon me nu even niet schelen wat de vlammen met mijn vacht en de huid er onder deden. Met een stevige sprong probeerde ik over de vlammen heen te springen, wat me succesvol lukte.
Maar de energie die ik er in had gestoken, was nu niks meer van over om nog maar een groot aantal meters mee te lopen. Toch wilde ik het proberen. “Jij! Jij, bent ontkomen.” Een luide grom kwam bij mijn rechter oor vandaan, terwijl ik geschrokken om keek en vlak daarna een enorme klap tegen mijn kop aan voelde.
Was dit dan waar mijn energie ver onder het niveau kwam? Ik viel een meter verderop neer terwijl ik niks meer kon doen. Mijn ogen lieten het zicht steeds waziger worden, terwijl ik langzaam in slaap viel.”

Geschrokken werd ik wakker en keek wild om mij heen. “Just a dream.” Mompelde ik tegen mezelf terwijl ik weer probeerde op adem te komen. Het was niet echt, die wolf was er niet, die vlammen waren er niet. Ik had energie en ik zou niet zo zwak zijn zoals in die nachtmerrie.
Ik sloot eens mijn ogen en nam een diepe teug van de frisse lucht. Ik ademde uit en opende mijn ogen weer, zodat ik weer helder kon nadenken. Was het een nachtmerrie met een betekenis of zou het gewoon een zijn geweest om mij te waarschuwen voor iets? De wolf was onbekend maar ik had hem wel eens vaker gezien. Of het precies een reu was, ik wist het niet.
Plots werd ik uit mijn gedachten gehaald door een huil. Een huil die mij liet zien dat ik mij naar hem of haar toe moest bewegen. “Aanmelding.” Ging er vrolijk door mijn kop heen, terwijl ik een klein sprongetje van geluk maakte dat dit mijn redding was.
Snel liet ik mijn poten het werk doen voor het bewegen over de aarde onder mij. Ver was het zeker niet, want het was in Pubu zelf. Gelukkig, want erg veel zin om heel erg ver weg te gaan van mijn gebied had ik nu niet. Mijn spieren rolden steeds opnieuw over mijn botten door het bewegen.
Toen ik de geur van de wolf rook en eindelijk wist dat het gelukkig een teef was en nog geen reu die zich aanmeldde, kreeg ik een korte glimlach.

Ik hoefde me geen zorgen te maken dat het de wolf kon zijn uit mijn nachtmerrie. Snel liep ik verder en zag vanuit de verte een ongeveer 3 jaar oude teef staan, met bruine en witte tinten in haar vacht. Ze leek op het eerste gezicht niet slecht, was dat al weer even mooi mee genomen voor mij.
Op een rustig tempo liep ik verder terwijl ik ondertussen een paar minuten observeerde hoe ze zich gedroeg nu ze mij had geroepen met een simpele huil. Maar zorgen maakte ik me zeker niet om hoe de situatie kon worden.
Rustig ging ik schuin achter haar zitten en hief mijn kop heel even op. “U had mij geroepen, my dear.” Begon ik als een nette heer, tenminste zo wilde ik me gedragen. Ik keek haar heel even aan met een iets wat schuine kop en een vriendelijke uitstraling.
Nu maar eens zien hoe ze was. “Wat is uw naam? En waarvoor komt u hier?” Tijd om nu de grapjes met “All Magic Comes With A Price Deary.” uit te halen leek me zelf niet zo heel erg nuttig en zinvol. Ik fronste nog eens mijn wenkbrauwen voor zover ik die had en keek de teef nog eens aan, terwijl mijn blauwe ogen alles in de gaten hielden, mijn oren gespitst waren op eventuele indringers en mijn neus paraat stond om mij te vertellen of er problemen zouden zijn door de geuren die een wolf mee nam.

{ . “ . Nathan J. Sykes . ” .}

... Decisions, Decisions

De wolf voor mij was rustig en een teef. Het verbaasde me niets. Ik had nu de tweede aanmelding die door een teef was. Erg vond ik het niet. Want iedereen was welkom. De wolvin begon met praten, dus lette ik snel op, want het was belangrijk.
Al was ik wel snel afgeleid, helaas. Stomme nachtmerrie bleef me maar achterna zitten in mijn hoofd. Al dat spoken, ik werd er gewoon enorm gek van. “Mijn naam is Aeris. Ik ben hier om in uw roedel te treden. Ik hoorde van omstandelingen dat hier ergens een neutrale roedel zich bevond met een leider genaamd Nathan.”
Ik keek haar eens aan en knikte rustig. “Dat klopt, er bevind zich een roedel, maar niet neutraal. De roedel is voor elke wolf. En ik ben daarvan de alfa, mijn naam is Nathan, miss Aeris.” Sprak ik netjes tegen de teef voor me.
Soms had ik verschillende buien. Wanneer ik vond dat diegene een vriendelijke aura had, dan was ik gewoon netjes en beleefd. Merkte ik op dat diegene een aura had waarbij ik een deal of iets anders kon sluiten, speelde ik daar op in.
Ik keek eens om mij heen, om te zien wat of wie er nog in de buurt was, maar ik vond verder geen andere geuren meer met mijn neus. Ook mijn oren konden mij niet aangeven of er nog anderen waren, alleen het gekletter van de waterval vielen mijn oren aan, dus zorgen hoefde ik me niet te maken.

Rustig keek ik weer terug voor me naar de teef en glimlachte een vriendelijk naar haar terwijl ik rustig zat. “Dus, eens zien wat je me kunt laten zien.” Ik bekeek haar eens goed en nam elk deeltje in mij op.
De teef was goed gespierd en leek me wel een goede jager te kunnen zijn. Misschien zou ze een goede training moeten hebben waardoor ik het zag dat zij ook een goede beschermer kon zijn. Misschien kon ze iedereen wel dingen leren. Moeilijke keuze, maar in ieder geval ik wist dat ze het nog goed ging schoppen
Mij leek iedereen die ik tegen was gekomen bij hun aanmelding wel wolven die goede kansen hadden. Veel vertrouwen had ik er dus zeker in. Met een korte glimlach keek ik haar eens aan en bedacht me nog steeds.
“Kun je me misschien laten zien waar je goed in bent en wat je het liefst doet en zou willen doen.” Begon ik terwijl ik bleef denken over mijn beslissing. “Decisions, Decisions.” Gingen door mijn hoofd heen.
Het zou mij benieuwen wat ze me zou brengen, ondanks dat ze nog maar 3 jaar was, waarin je nog veel kon leren.

{Sorry voor de flut post}

{ . “ . Nathan J. Sykes . ” .}

... You can call yourself now one of us

Katherine liet mij een aantal belangrijke dingen weten, wat ze graag aan mij kwijt wilde. Ik knikte en glimlachte vriendelijk en nam alles in mij op. Zoals vele andere aanmeldingen ging deze wel zeer goed en soepel.
Maar dat was nog niet alles, de teef nodigde me uit om samen met haar te gaan jagen. Zo kon ze me laten zien wat ze in zich had en kon ik in mezelf al bepalen wat haar rang zou gaan worden. Met een korte glimlach ging ik achter haar aan.
Aeris was al voor op gegaan, dus volgde ik haar netjes. Ik wist namelijk niet waar ze precies heen wilde. Meestal was het juist andersom, maar vandaag een keertje niet. Een korte en zachte lach die bijna onhoorbaar was, vloeide uit mijn bek.
Na een paar minuten van rennen, stopte de teef en ging in een aanvalshouding zitten. Ik ging voorzichtig naast haar zitten om niet het beest te verjagen en haar uit haar positie te halen waar ze tot nu toe was gekomen.
Zonder ook maar enig geluid te maken, sprong ze op het dier. Ze nam het stevig tussen haar kaken vast toen het moment er toe was het dier te doden. Met glinsterende ogen keek ik haar aan en glimlachte. Ze was echt geweldig voor het jagen.

Ze keek mijn kant op en ik knikte eens dat het een goed teken was. “Naast het jagen ben ik ook erg wijs voor mijn leeftijd.” Ik glimlachte eens en knikte. Dat kon ik zeker merken, want ze wist zeker dat het een stevig hert was.
Rustig stond ik op en liep op haar af, terwijl ik mijn achterwerk weer op de grond plaatste, net zoals ik net had gedaan toen ik naar haar keek. Ik was lui wat betreft staan, maar de wolven moesten het er maar mee doen.
Ik had net zo goed als hun mijn eigen momentjes van luiheid en rust nodig. “Well, ik zie een goed hert, het is stevig gebouwd heeft genoeg vlees om met een aantal wolven van te eten. Ja die is wel perfect.” Ik bekritiseerde het hert om hoe het was geworden.
Daarbij kon ik soms zeker vage en gekke uitdrukkingen maken. “Maar, dat bewijst, dat je je tot de leden van Mystic Strangers mag benoemen. Welkom bij de roedel Aeris. Over je taak in de roedel, zal ik je laten weten tijdens de eerste bijeenkomst. Dan weet ik mijn definitieve uitkomst. Nogmaals welkom, mocht je nu meteen naar het gebied toe willen. Een eind in het bos is een meer en daar in de verte zijn bergen, dan zit je goed.” Ik glimlachte eens en knikte vriendelijk.
“Het meer heeft boven natuurlijke krachten, wees er wel voorzichtig mee, maar je kunt altijd een duik nemen.” De reu stond op en hoorde in de verte een nieuwe huil. “Helaas kan ik nu niet met je mee gaan, want er staat een volgende wolf op mij te wachten. Ik zie je snel weer.” En met die woorden rende hij weg, naar een nieuwe huil.

{Dit topic is nu ten einde}