.: New lesson :.

_{Moxxi, Never stop smiling

Nog in het kamp
Met een kleine zucht opende Moxxi haar donkerblauwen ogen. Ze was hier opgegroeid ook al was ze nog maar een puppy. Ze kon al eigenlijk best wel veel maar het enige wat aan haar anders was was dat ze het zusje van Nathan was. Ze strekte haar voorpoten uit terwijl ze haar kop optilde die daarnet nog helemaal verstopt was onder haar voorpoten. Snel schudde ze met haar kop waardoor er een kleine gaap uit haar mond ontstond. Langzaam liep Moxxi naar de uitgang van de den en keek het gebied rond. In het begin had Moxxi wel een beetje last van rare gedachtes en beelden maar die waren nu al lang verdwenen. Een teleurgestelde zucht verliet haar mond toen ze Nathan nergens zag. Misschien was hij nog aan het slapen maar ze moest hem hoe dan ook vinden. Moxxi had wel lang genoeg zitten wachten totdat ze eindelijk nieuwe gebieden mocht bekijken samen met hem. Toen ze uiteindelijk bijna overal had gekeken rolde ze met haar ogen en snoof de lucht in. Met haar neus in de lucht zonder te kijken liep ze verder. Opeens voelde ze dat ze tegen iemand aan knalde. 'Kijk waar je loopt jij!' Snauwde ze erheen. Ze keek voor haar en wist eigenlijk wel dat het haar schuld was maar dar mocht diegene lekker niet weten. Snel stond ze op en keek de wolf aan. 'Nathan!' Ze sprong tegen zijn flank op en vervolgde speels 'Wil je mij een nieuw gebied laten zien please!'}

_{Nathan keek voor zich uit naar de zee. Het was veel te koud om er nu een duik in te nemen. Om ook maar even rond te dobberen. De wind ging door zijn vacht heen. De reu rilde eens van de kou, maar hield zich verwerend tegen de andere kou die nog zou komen.
Hij sloot eens zijn ogen en genoot van de zee die tegen de kliffen een eindje verderop botste en over het strand heen rolde, waarna het weer terug liep de zee in. De reu snoof de geur op en liet het langzaam tot zich door dringen.
Het was hier een geweldige plek om tot rust te komen. Om je vrije tijd, heel even weg te zijn, hier door te brengen. Met een kleine lach opende hij weer zijn ogen en snoof nog een aantal keer. Wat was het hier toch prachtig. Geweldig. Een geweldige plek om ooit eens met Katherine samen te zijn. Haar ooit eens van zijn gevoelens te vertellen. Maar hoe moest hij het ooit aan haar bekennen?
Alles was makkelijk in zijn leven, maar dat was nou nét iets moeilijker dan hij had gehoopt en had gedacht. Wat nou als ze hem niet meer zou willen hierna als goede vriend of als mede-alfa. Dat ze niet meer met hem samen wilde werken omdat ze hem niet leuk vond. Even beet hij hard op zijn tanden, dat ze er van knarsten. Wat moest hij nu doen en was het wel goed om bepaalde dingen in zijn kop te hebben?

Niet veel later zat de reu weer in zijn eigen gebied en voelde hij hoe een zachte knal tegen hem ontstond. “Kijk waar je loopt jij!” Dom keek de reu op, want die uitspraak was nog dommer. Hij zat daar en liep niet eens. Nathan trok stom zijn wenkbrauwen op en keek eens om zich heen. Maar zag niet direct een ander wezen. “Nathan!” Hoorde hij ineens een heel stuk lager.
Met een zucht keek hij naar de lucht. “Ook dat nog.” Mompelde hij heel even in zichzelf. Alsof hij daar nu zin in had. Natuurlijk was hij blij dat hij zijn zusje had gevonden, maar dan alsnog. Om haar nu hier te treffen. “Wil je mij een nieuw gebied laten zien please?” Met een korte zucht keek hij eens om zich heen en stond op. “Vooruit dan maar weer.” Mompelde hij eens en liep richting de grens.
Nu maar hopen dat er niemand was die hem wat aan wilde doen, want daar had hij op moment helemaal geen zin in. Ondanks dat het lente was, had hij er geen zin in. Rustig liep hij weer terug naar de plaats waar hij vanochtend ook was geweest. Hopend dat Moxxi achter hem aan kwam.}