Met slaperige ogen keek de witte wolvin verveeld voor zich uit. Ze vond het nooit echt prettig om wakker te worden als het nog licht buiten was en de warme zon op haar vacht scheen. Misschien lag het wel aan haarzelf maar ze hield gewoon niet zo van de dag wanneer het licht buiten was. Lya was meer z'n nachttype wolf, dat zou je dus haast niet denken omdat ze wit was en sommige wolven waren nogal zo hersenloos en zeiden dat licht bij licht hoorde en donker bij donker, ja doei dus... Met een kleine zucht stond Lya op en schudde een enkele keer om alle takjes en blaadjes uit haar vacht weg te krijgen. Een paar kleine minpunten waren als je wit was dat je goed in het donker opviel en allerlei vieze stuff bleef vast zitten die je dan goed kon zien. En ook was het vervelend dat als het regende en er ook nog zand lag dat je dan half wit en half bruin was wanneer je het gepasseerd was. Geïrriteerd zette Lya een stevige stap vooruit en zo nog een paar totdat ze de open plek verlaten had, nu wakker blijven en in de zon staan was dus niet echt een idee voor haar om nu te gaan doen. Zelf had Lya echt geen idee waar haar stappen haar dit keer naartoe leidde maar het was vast wel goed genoeg om er verder te slapen, want als je nou eenmaal de hele nacht op wilde blijven en dingen wilde ontdekken moest je toch wel goed rusten. Uiteindelijk hielt Lya stil en hief haar kop op zodat ze het oude kasteel voor haar goed kon bekijken. Het rook er muf en het was zo te zien nog oud ook, maar de enige vraag was of het nog wel donker was in het kasteel en de zon niet overal kon komen. Vast en zeker wel het kasteel zag er vanaf hier wel groot uit en er was altijd nog en lagere verdieping zoals een kelder of zo. Schouderophalend sloeg ze een paar keer met haar witte staart voordat ze de poort binnenstapte. Het was nu alweer haar loopse tijd dus ze hoopte maar dat er niet een of andere gek hier rondliep. Het boeide haar toch nooit zoveel als een wolf haar dekte maar ze wilde niet een of andere rondom wolf aan haar achterwerk hebben. Meestal als Lya gedekt werd mislukte het toch altijd, maar toch was het een keertje wel gelukt maar de pup was ook al ziek toen ie geboren werd. Lya zou nooit gezonde pups kunnen maken doordat als ze zwanger was haar buik noot opzwol dus de pup amper ruimte had. Haar buik was altijd al wel zwaarder geweest maar het was nooit goed te zien voor anderen, gelukkig want ze kon al helemaal goed inpalmen en gedekt worden met een dikke buik nee liever niet. Stil liep ze verder totdat ze bij de volgende poort kwam die een klein gaatje in een hoek had zitten waar net een pup doorheen kon. Zou nu omkeren als een schoothondje of doorgaan? Ik bedoel het is hier wel super eng en het rook er ook naar muffe sigaren en al die andere rotzooi. Lya wist nu onderhand wel dat dit kasteel de perfecte plek was om gedekt te worden en ze had er nu ook zin in dus de eerst volgende wolf -als het een mannetje was- kreeg het super moeilijk. Maar ook was het spelletje wat Lya speelde gevaarlijk dat wist ze maar al te goed. Stel je voor ze werd toch zwanger van een vreemde, de pup zou weer helemaal geplet op de wereld komen en een paar dagen later weer sterven. Al snel stond haar besluit vast en sprong ze soepel op een van de pilaren die naast de poort stond en keek om zich heen. Nog een kleine stuk en ze was in het kasteel maar de kans was ook groot dat niemand haar dan ontdekte en dat was dan ook een mislukte poging om gedekt te worden. Ach lekker boeien dan maar zij wilde nu gaan slapen dus deed ze het ook maar, want waar de wolvin al helemaal niet tegen kon was haar zin niet krijgen. Met een sprint snelde Lya het kasteel in en stopte toen ze in een grote zaal kwam. Van binnen was het kasteel nog groter dan buiten dus wat was er hier al wel niet allemaal te zien? Wie weet waren er gevaarlijke dingen of.... Of er lagen nog van die glanzende glazen dingen op de vloer. Je zag het al wel op foto's tweevoeters trokken ze aan en hadden dan ook een vlijmscherp ding in hun handen. Met haar oren in haar nek legde ze haar kop op haar hoofd en sloot haar ogen. Niet lang want er was nog iemand dat moest gewoon. De geur was nog niet zo oud dus deze wolf moest hier met een goede reden zijn. ''Wel Wel Wel.....'' Glimlachte ze met haar zwoele stem waarna ze haar witte kop weer ophief en zich soepel omdraaide naar waar de geur het sterkste was. ''Kijk eens aan het blijkt dat ik gezelschap heb..'' Vervolgde ze terwijl ze ging zitten met haar oren nog steeds in haar nek geklemd. ''Zo je bent hier al enkele seconden wat al lang genoeg is, dus wil je nu zo vriendelijk zijn om nu te vertrekken en mij alleen te laten.'' Siste ze vervolgens door haar tanden door. Ze had dus niet echt meer z'n zin om gedekt te worden. Ja Lya was een vreemde wolvin, de ene seconden wilde ze wel wat en de andere seconden weer niet. Zo was ze eenmaal na de dingen die gebeurd waren met haar ouders, die stinkende tweevoeters hadden haar ouders doodgeschoten en sinds dien had ze ze nooit maar gezien. Tenminste dat dacht ze want toen ze klein was en een knal hoorde is ze vrijwel gelijk gevlucht niet wetend of haar ouders nog leefde ja of nee. Verward schudde Lya nog een keer met haar witte kop en liet haar roze tong over haar zwartte neus heen gaan met haar blik nog gericht op de schim een paar meter voor haar.

Blijkbaar had de witte wolf niet echt zin om naar haar te luisteren. What the heck deed die reu hier nou zo alleen en zo gedurfd tegen haar, o natuurlijk hij was veel groter en sterker dan haar maar dat maakte hem toch niet zo uniek? Lya kende wel meer bijdehandjes maar deze knul die zich werkelijk zo groot voelde als wat ging echt veel te ver. De schim kwam steeds dichter naar haar toe waardoor Lya achteruit deinsde en uiteindelijk tegen een pilaar aanbotste. ''Arg.." Gromde ze kort terwijl ze haar bovenlip omhoog trok waardoor haar witte tanden zichtbaar werden. Voor een vrouwtje was ze wel groot maar als je haar zou vergelijken met deze hier zou je vast denken dat ze nog maar 1 jaartje oud was. Enkele keren passeerde de schim wat licht waardoor Lya onderhand opmerkte dat ie groot, gespierd, wit en veel littekens had, echt een kerel om bang voor te zijn blijkbaar. Maar helaas voor hem was Lya al helemaal niet bang, en al zeker niet voor deze onbeschoft die haast kwijlde als een schoothondje. Minachtend snoof Lya opzij waarna haar witte staart achter zich nog steeds sierlijk heen en weer bewoog. Ergens had ze wel zin in een spelletje maar dan niet met deze reu, z'n dikzak hoefde ze dus echt niet op zich. Toen Lya wat naar de reu gesist had hoorde ze hem lachen. Hij stond vlak voor haar neus waardoor ze zijn warme ademhaling kon voelen in haar gezicht. "Sorry, schat. Maar ik denk dat jij hele andere dingen gaat doen dan hier alleen zitten. Je weet waarom ik hier ben, laten we er nou maar niet omheen draaien. Misschien gaan er dan wel nare dingen gebeuren." Sprak hij met een kille stem tegen haar. Was zijn stem nou zo of deed ie dat om indruk te maken, als het indruk was was ie echt fout bezig. "Sorry lekkerding maar ik ben niet van plan om jou spelletje mee te spelen. Ik had hele anderen plannen en die ga jij niet wijzigen met jou dagelijkse dingen." Vervolgde ze kort waarna ze haar pluizige staart kort over zijn gespierde lichaam liet glijden en zich achter hem weer omdraaide. "Hou die grote pik van je maar gedeinsd knul en gebruik hem op een van je andere schoothondjes kaay?" Glimlachte ze waarna ze zich weer omdraaide en haar stappen weer voortzette naar de uitgang. Waarom was die reu nou weer bij haar en niet bij z'n andere domme teef?

~ Kader en stuff komen nog c:

Nors sjokte Lya richting de uitgang en liet haar witte pluizige staart achter haar meegesleept worden. Ze deed al lang niet meer de moeite om te gaan slapen want dat ging met deze reu erbij ook niet echt lukken. Toen ze achter zich pootstappen hoorde plantte ze haar witte oren weer in haar pluizige nek, kom op zeg... "Die 'grote pik' van mij gaat helemaal niet gedeinsd worden, meisje. Want zeg nou zelf, wil je niet van die vreselijk lekkere geur af zijn? Van al die zielige reutjes die achter je aanzitten? Beter dan mij is er niet, popje. Mijn genen zijn de beste van alle, en dat weet jij ook." sprak de reu koud en kil tegen haar waardoor Lya boos zijn kant op snoof. Dat mocht hij ooit dromen hij de beste pff in een zwervers hol waren er nog veel knappere koppen dan hem. Toen zijn neus kort over haar vacht heen ging ging er een rilling door Lya's rug heen. Haar pluizige staart zwiepte onbeheerst heen en weer terwijl Lya's ademhaling wat zwakker werd, maar goed als hij haar wilde dan moest hij er maar moeite voor doen. "Weetje misschien is het toch maar beter als je mij nu met rust laat. Wie weet komt je schatje zo opdagen en ze zal vast wel boos worden wanneer ze jou zo bovenop mij ziet huh?" Antwoorden ze in zijn oor waarna ze zich met een ruk omdraaide en recht in zijn blauwe ogen keek. Hij was dik -nouja dik kon je het niet noemen meer gespierd- maar zijn ogen bevielen haar niet helemaal, waarom wist ze niet maar goed ze hoefde zijn leven immers niet te weten wat ze eigenlijk ook met har verleden wel zou willen.

~Flut :c

De witte reu voor haar bleef alleen maar grijnzen waardoor Lya steeds ongeduldiger werd, niemand zou haar ongeduldigheid ooit kunnen afleren niemand. Kort siste Lya een vloekwoord toen de witte reu weer begon te grijnzen naar haar. "Je hoeft niet bang te zijn dat mijn 'schatje' komt opdagen, want die is er niet. Ik blijf niet lang bij een meisje hangen, alleen maar fijn toch?" Lachte hij vals naar haar. '"Ehum haal die grijns maar van je smoel meneer want een ik ga dus echt niet meewerken. En twee een kraai klinkt nog zelfs beter dan jou." Vervolgde Lya met een opdringerige ondertoon in haar stem. "Nu hoef je niet bang te zijn dat ik je later weer lastig val, want mij zul je niet meer zien. Weetje, popje? Dit is zo geklaard, dan ben jij van mij af en ik van dit gezeik." vervolgde hij. Hoe durfde dat stuk onbenul dat nou weer zo te antwoorden. "Alsof jij dat zo beter weet meneer, jij voelt geen pijn maar diegene onder jou wel so" Beet ze vervolgend naar hem toe waarna ze bespottend lachte. "Wat is de naam van deze schone dame eigenlijk?". vervolgde hij. "Lya, maar goed ik ben hier weg.." Kreunde ze waarna ze de reu passeerde en de tuin in liep.

~Kort ;A;