Zijn poten uitgestrekt een voor een het spoor volgend van het konijn dat hij op de hielen zat. Hij had het proberen te pakken via sluipen maar dat was grandioos mislukt. Hij was blak bij het konijn en wilde een laatste stap zetten en dan toeslaan toen hij op een tak stapte een duidelijke knak was te horen. Het konijn keek alarmerend op en keek toen direct in zijn oranje ogen. Hij kon zich toen wel voor zijn kop slaan. Maar het konijn wist wat hij van plan was en was er als een gek vandoor gegaan. Hij was er direct achter gesprongen. Zo had hij nog enige kans dat hij dit konijn als eten had. Nu moest hij wel het konijn in de gaten houden en niet het beestje kwijt raken door dat zijn gedachten bij zijn fout bleven zitten. Daar kon hij wel later over na denken. nu moest hij er nog niet een maken. Het konijn moest nu toch wel eens zijn energie kwijt zijn.zo groot was dat beest niet dus heel veel energie kon er niet in zitten. Maar het beestje rende toch nog aardig door. Hij moest het beest vangen anders had hij weer energie verspild voor niks. Energie die hij niet kon steken in trainen. Niet dat hij veel aan dat trainen had hij kon enkel leren van zijn fouten en daarnaast zijn conditie en kracht trainen. Maar tactieken die had hij niet. Hij deed gewoon wat hij zijn ouders had zien doen. Zijn moeder zag hem van af zijn geboorten al als vervloekt. Hij was de enigste pup de geboorte had overleefd. De rest was gestorven en van plaats dat zijn moeder de enigste overblijver koesterde gaf ze hem de schuld van de dood van de anderen. Zijn moeder had hem zo minimaal mogelijk verzorgd. Zo dat hij overleefde meer niet. Toen hij eenmaal aan vlees begon moest hij maar mee vechten tussen zijn moeder en vader. Wat vaak had geleid dat hij enkel de restjes kreeg. Als zijn ouders eenmaal voldoende hadden gehad. Hij moest die dagen wel mee met de jacht al was hij nog een kleine pup. Het verbaasde hem dat hij nog leefde. Dat geen anderen wolf of een boos hert het op hem had gemunt. Hij was een makkelijk doelwit geweest en hij had nu nog steeds een probleem als een groteren en ouderen wolf voor hem stond of een beer. Maar ja dan moest hij eerst niet omkomen van de honger. Hij moest het konijn voor hem vangen. Hij kwam steeds dichter bij het beestje. Elk stapje bracht hem dichter bij. Hij wilde happen naar het beestje maar voor dat hij goed en wel kon toe slaan verloor hij zijn evenwicht. Hij sloeg over de kop en begon te rollen. Met een harde klap kwam hij tot stilstand bij een boom. Hij lag op zijn rug. Hij had zijn ogen nog dicht van de val toen hij het konijn een rondje hoorde lopen. 'hum' dat beest lachte hem gewoon uit. Hij wilde opstaan maar een geur die zijn neus bereikt hield hem direct stil. 'shit' er was een wolf bij hem in de buurt. 'euh' wat moest hij doen. Hij kon beter blijven liggen voor dat hij wist wat voor wolf er in zijn buurt was. Hij kon nu beter voor dood spelen.