Een ijzige bries schuurde langs de klitterige vacht van de wolvin. Het was donker, en de zilveren maan stond hoog aan de hemel, omringt door zijn leger van grauwe wolken die langs zweefde. 'I look alive, I'm dead inside. My heart has holes and black blood flows. We'll do some drugs, well fall in love and get fucked up while the world just shrugs. With no thought Logically.' Mompelde ze. Overal lag honingkleurig zand, maar door de donkere nacht leek het een grauwe kleur te zijn. Even als de enkele bloemen en planten die er te vinden waren. 'You keep the truth inside and it stays unknown. Nostalgia hit and its time to quit, and everybody acts like it don't mean shit, and your friend will stab you just to fuck some girl. Put your hands in the air and scream ..' Ze gooide haar hoofd omhoog, en schreeuwde luid; 'FUCK THE WORLD!' Haar leven was niet makkelijk geweest. Wát en hoe deed er niet toe, maar Zakura was koud en hard geworden. Ze dacht dat ze door haar naam te veranderen, ze ook haar persoonlijkheid makkelijker een draai kon geven. Dat was gelukt. Van die lieve, onschuldige Senbonzakura, naar de koude, ijzige Zakura..

Na haar kleine woede aanval liet ze zichzelf in een comfortabele houding zakken, en legde haar kop op haar poten. 'This love, this hate, It's burning me away..'Ze verstopte haar kop tussen haar poten, om zichzelf zo snel mogelijk te kunnen herstellen. Stel je voor dat iemand haar zo zou zien? Nee nee, liever niet. Maar het was al te laat. 'Aye, you seem troubled girl.' Klonk het achter haar. Ze kende nog haast niemand, dus haast iedereen was onbekend voor haar. Metteen herstelde ze zich en ging rechtop zitten, nog steeds met de rug naar de ander toegekeerd. 'Turn away, It's just me.' Sprak ze koeltjes. Niemand kende haar verhaal, en misschien was dat maar beter zo.

Gek genoeg voelde ze zich hier wel op haar gemak. Zou dat komen door de donkere, kille omgeving, of door de vreemdeling die ze zojuist had ontmoet. Ze wist het niet. 'Beautifull name. I dont care if you are a child or whar. You look sad, lonely and dirty. I know for sure underneath that dirty coat is a very nice female wolf Zakura. I am just here to help you now.' Wat? Iemand die haar wilde helpen? Was dit een droom, of een illusie? Was dit echt? Zoveel vragen maar geen antwoord. 'Well, thanks .. I guess.' Ze wist niet wat ze moest zeggen, denken of doen. Normaal had ze een vreemdeling al metteen aan flarde gescheurd, maar dit keer was het anders. Misschien hadden zij en deze wolf wel dingen gemeen?

De kille, blauwe ogen van Legion leken te verzachten. Sterker nog, misschien wel vriendelijker te worden. Zakura probeerde zijn blik te ontwijken. Oogcontact was nou eenmaal niet haar sterkste punt. "I don't really know why, but you look a lot like me. I have beenwhere you have been. I'm formiliair with pain and suffering. If you want to talk about it?" Klonk de stem van Legion. Zakura keek hem even aan, waarna ze haar hoofd richting de zee draaide, en keek hoe de zon langzaam vanachter de zee vandaan leek te komen. Ze zuchtte. Niemand kende haar verhaal, dus zou ze dat dan wel aan een wolf vertellen die ze net een paar minuten kent. 'Maybe later. I mean, we have enough time, right?' Ze liep richting de zee. Haar poten lieten een mooi spoor achter op het zand. Bij het water aangekomen boog ze haar hoofd en dronk ze wat. Het zoute water was niet bepaald lekker, maar ze had niet veel keus. Dit was het enige plekje in de buurt wat ze wist dat je water kon krijgen, al was het niet lekker. Ze nam een laatste slok, en draaide haar hoofd toen richting Legion, om te kijken of hij er nog was.

Blijkbaar was Legion hier degene die ervaring had met deze plek. 'You shouldn't drink that water. I know a better place to get some not salty water.' Zakura gaf geen antwoord. Tenslotte had ze nu het water toch al gedronken, en het was goed genoeg geweest om haar dorst te lessen. Het werd later en later, en het zag er naar uit dat Legion slaap nodig had. 'Zakura? Would you like to get some sleep? I know a good place.' Van wat grassen van de grond maakte hij een nest, groot genoeg voor twee. Zijn ene oog was gesloten, en de andere hield waarschijnlijk in de gaten wat Zakura deed. Even twijfelde ze. Tenslotte had ook zij haar slaap nodig. Langzaam liep volgde ze Legions voetsporen, en nestelde zich naast hem neer in het nest, om daarna haar ogen te sluiten en inslaap te vallen zonder verder nog iets te zeggen.