<sub>De kleine pup trippelde met een grijns rond in het bos. Gelukkig was het hier niet zo hoog en zonk hij niet helemaal tot aan zijn borst in de sneeuw. Iets wat een nadeel was aan klein zijn. Nog een nadeel was dat hij niet sterk of sneller was dan een volwassen wolf, iets wat ervoor zorgde dat hij zijn to-do list niet kon afmaken. Op zijn to-do list stond: Een wolf martelen en vermoorden, Sterker en sneller worden en de roedel leider worden van een slechte roedel. De kleine pup had zich kunnen voegen bij de Black Ops, wat een handige weg naar zijn to-do list was. Vanuit daar kon hij getraind worden, waardoor hij sneller en sterker wordt. Het is een slechte roedel, dus die wolven hebben er niks op tegen als je een wolf martelt over vermoord, dus dat komt ook goed. En de kleine pup was de enige pup in de roedel, dus was hij de enige pup die waarschijnlijk de opvolger zou worden van de Black Ops. Als alles uitwerkte zoals hij wou, kon hij uiteindelijk al zijn doelen op zijn to-do list afvinken.

De kleine pup genaamd Demon is nergens bang voor, dit zorgt ervoor dat hij soms in hopeloze situatie kan belandde, die hij alleen maar amusant op ving. Demon trippelde vrolijk verder en keek om zich heen. Hij voelde aan zijn pootjes dan de laag sneeuw steeds dikker werd. Een geïrriteerde grom verliet zijn bek, maar zoals gewoonlijk was hij koppig en liep stug door. De laag werd steeds dikker naarmate hij het bos verliet. De bomen maakte plaats voor een opening waar Demon door heen ging. Hij kwam uit bij een riviertje, waar de laag sneeuw verrassend genoeg niet al te hoog was. Demon sprong met kleine hazen sprongetjes door de sneeuw heen, totdat hij bij de snel stromende rivier kwam waar hij halt hielt. Hij volgde de stroming. Doordat het water altijd in beweging was kon het niet vast vriezen. Iets wat hij wel fijn vond. Hij had al een tijdje dorst en had geen zin om als een hulpeloze pup sneeuw te gaan happen. Hij reek uit naar het water, waarna hij langzaam het water begon op te likken. De pup was begonnen met lopen vanuit het roedel gebied. Hij hielt er niet van om te lang op de zelfde plaats te zijn en liep dus zonder nog wat te zeggen weg. Natuurlijk zou hij wel terug gaan wanneer zijn alfa hem riep, maar zolang hij dat niet deed bleef hij nog even hier. Het water was verkoelend. Bij de oever van de rivier was geen sneeuw en nu pas zag hij dat de sneeuw in klontjes aan zijn potten vast zat. Met geïrriteerde grom begon hij zijn poten schoon te likken en spuugde de sneeuw elke keer uit. Hij rook een keer de lucht, plots kwam er een bekende geur in zijn neus. De pup was misschien jong, maar al een pro in geuren opsporen. Zijn oren gingen allert naar voren staan en hij richtte zijn blik in de richting van de geur. De geur was van een reu. De geur van de reu zelf herkende hij niet, maar hij rook de roedel geur die in zijn geur was vermengd. Demon nam daarom ook geen aanvalshouding aan, alsof hij ooit kon winnen tegen een volwassen reu. Maar de grijns bleef rond zijn lippen sieren.

[&Owyn]</sub>

<sub>De pup keek op toen een wit/grijze reu tevoorschijn kwam. Hen blikken kruiste even, waarna de reu zuchtte en ook begon te drinken van het water. Demon trok een wenkbrauw op. Wat had die?! Nu was het Demon's beurt om te zuchtte, wat hij vervolgens ook deed. Hij boog zich weer even toe naar het water waar hij weer een paar slokjes van nam. Toen hij het welletjes vond, hief hij zijn kop en likte zijn lippen even. Hij richtte zijn, inmiddels geïrriteerde staande, ogen op de reu. De reu leek zo ie zo geen contact te willen zoeken, alles behalve dan. De reu leek de pup simpel weg te negeren. Demon zette een paar stappen naar de reu toe, maar bleef nog op een ruime afstand tot een halt. Niet omdat hij bang was voor de reu. Nee, een plas ijs lag tussen hen in, waar de pup niet over heen wou. De pup was te lui en deed geen onnodige dingen. Als hij hier kon blijven staan en een normaal gesprek met de reu kon hebben, dan deed hij dat.

"Hea bro!" zei Demon en hief zijn kop kort. "Who dafuq are ya?" vroeg Demon en zijn kopje hing iets scheef. De reu leek totaal niet uit te zijn op het gezelschap van een pup, maar die feit negeerde Demon compleet. Demon was niet bang voor de reu, zou het waarschijnlijk ook niet worden. Een grijns sierde rond de lippen van Demon. Hij had gehoord van Legion dat er één of andere random reu hem zou gaan trainen. Iets waar Demon tot nu to vel op tegen is. Hij wou dat Legion hem trainde, elke andere reu kan van zijn part oprotte. Hij wist wat de naam van die reu was die hem zou trainen: Owyn. Nou die reu zou nog zijn handen vol aan hem hebben. Als hij het überhaupt zou gaan proberen. De grijns rond Demon's lippen werd even breder.</sub>