Let's do this baby

OOC: Voor iedereen die wilt!! | [284] words

Kearn liep door Senlin heen. Hij liep nu al een paar dagen rond, gebieden verkennen. Rustig alles in zich opnemen en kijken of hij iets tegen kwam wat van belang was. De enorme zwarte reu had niet echt een vaste verblijfplaats. Als hij ergens een verlaten grot of hol vond, was hij al gauw tevreden. Blauwen ogen zochten het gebied af. Er waren bomen hier, het leek een beetje op een bos achtig iets. Dat was wel goed, misschien dat hier wild rond hing. Hij had al iets meer dan een halve dag geen eten gehad en honger knaagde nu toch wel. Toch krengte het de zwarte reus niet, hij was sterk en slim. Hij wist zijn weggetje wel te vinden in het gebied. Morgandi was zijn thuis, hij kende hier de weg nu wel, ondanks dat het enorm was. Hij slaakte een zuchtje en keek rond. Maar toen drong een geur zijn neus in. Prooidieren. Hij liep op een snel drafje, laag door de struiken en al snel had hij konijnen in het oog. Mooi. Hij zette zichzelf aan en sloeg toe. Hij hapte een paar keer naar de konijnen, maar het werd niets meer dan lucht en bij de laatste poging zelfs zand. Verslagen ging hij even zitten. Om bij te komen van het snelle rennen. Maar daarna zette hij de achtervolging al gauw weer in. Het groepje konijnen was bij elkaar. En al snel had hij genadeloos een konijn tussen zijn tanden zitten. Kearn was tevreden met zijn vangst. "Eindelijk." Mompelde de reu. Hij was tevreden terwijl hij begon aan het kaalplukken van het konijn en al snel het beestje zijn vlees los te rukken van het levenloze lijf.

C i c e l y

Ze leefde nu al een dikke maand in Morgandi, maar nog steeds was ze niet veder gekomen dan het noorden. Ze had ook nog niet zo heel veel wolven ontmoet, de enige die ze écht had ontmoet was tot nu Rowan, en nog wel wat, maar Rowan had een steekje bij haar los gebracht, dus die reu zat nu wel in haar gedachten vast. Cicely bevond zich nu in een groot, heel groot bos die Senlin werd genoemd. Toen ze net in Morgandi was gekomen had ze al snel de namen van de gebieden geleerd. En nu had ze eindelijk de moeite genomen veder te komen dat het noorden. Geluid deed haar op kijken, en al snel zag ze een zwarte schim tussen de bomen door. Cicely vernauwde haar brons gekleurde ogen en besloot de schim te volgen. Waarom wist ze niet, maar ze deed het gewoon. Cicely bewoon een paar meter van de zwarte wolf af, en liet zich niet op merken. Ze liep uit de wind zodat de wolf haar niet zou reuken en half achter de wolf zo dat ze ook niet gezien zou worden. Geluid maakte ze niet, daar was ze wel goed in met haar kleine soepele lichaam. En al snel zag ze waar de reu mee bezig was, hij had het gemunt op een groep konijnen die voor hem vluchtte. De reu vertraagde zijn pas waarna hij stil stond. Cicely liet zich nog steeds niet op merken, want de reu was overduidelijk nog bezig met zijn jacht. De jonge teef had daar in tegen wel de kans gekregen de wolf beter te bekijken. Helemaal zwart, en ze meende een glimp van ijzige cyaan blauwe ogen gezien te hebben. Maar de reu ging al weer veder en Cicely versnelde haar pas achter de reu aan. Al snel kwam de reu aan bij de groep konijnen en giste hij er een weg. Cicely sloop langzaam dichter bij, maar liet zich niet op merken. "Eindelijk." Hoorde ze de reu mompelen. Cicely stapte met opzet op een tak en kwam tevoorschijn uit het struik gewas. "Smaakt het?" Sprak ze op een neutrale toon waar niet veel emotie in op te merken was. Ze stapte veder naar voren en keek de reu aan met haar brons gekleurde ogen. Eens zien wat voor typ dit was.

OOC: - | [248] words

Kearn vond zijn konijn lekker. Alles was goed als het maar eten was. Hij keek eventjes rond. Nee, hij had nog niemand opgemerkt. Iemand moest nu ook is proberen om hem zijn eten af te pakken. Hij zou die wolf persoonlijk verscheuren en als maaltijd gebruiken. Hij had ontzettend honger dus hij moest wel eten. Anders zou hij zwakker worden. "Smaakt het?" vroeg een stem. Het was een witte wolvin. Hij zag haar nu. De neutrale toon liet niet veel klinken in zich. "Smaakt prima. Alles beter dan niks." zei hij terug. De reu had een beetje een lage stem, het was makkelijk te verstaan dat wel. Kearn was nu wel klaar, het grote spul was van het konijn. "Als je nog wat wilt, wens ik je succes ermee." zei hij. Ja, als zij er nog wat afkreeg. De reu keek haar eventjes aan. Wie was deze wolvin? En wat moest ze hier nu? Nou ja het was ook wel zo dat hij geen gebeid voor zichzelf had om te beschermen, dus ze had alle recht om hier te zijn. Kearn zou alleen niet veel pikken van een grote mond of iemand die ging proberen om hem te kleineren. Wat best ironisch was gezien zijn grootte. Zijn blauwe ogen keken in die van haar, die een wat mee geel of oranje achtige glans hadden. Iets heel anders dan wat hij ooit had gezien. "Wat is jouw plan hier eigenlijk?" Toch wel vragen.

C i c e l y

De zwarte reu voor haar was zeker wel een paar koppen groter dan dat zij zelf was. Maar Cicely was zeker weten sneller, door haar lenige soepele bouw, en ondanks dat ze klein was, had ze wel lange poten waar mee ze zich snel voort kon bewegen. "Smaakt prima. Alles beter dan niks." Beantwoordde de reu haar vraag. Cicely knikte enkel kort. Ze bleef staan zoals ze stond en wierp een korte blik op het karkas. "Als je nog wat wilt, wens ik je succes ermee." Cicely grinnikte enkel. "Bedankt, maar ik kan mijn eigen prooi prima vangen," beantwoordde ze koeltjes. Er zat niks meer op, misschien voor wat kleine aas eters. Maar zei zelf zou er amper wat vanaf kunnen krijgen. Tenslotte liepen hier genoeg konijnen rond, mar ook herten en ander prooi. "Wat is jouw plan hier eigenlijk?" Vroeg de reu. Ja, wat was haar plan hier eigenlijk? Cicely zelf was nog niet veel veder geweest dan het noorden, dus het was meer verkennen. "Verkennen," sprak ze kort. "Eens zien wat er meer is, gezien ik zelf amper veder ben gekomen dat het noorden," sprak ze vervolgens. Cicely likte haar lippen af en hield gewoon een neutrale houding aan. "En hoe zit dat met jou?" Vroeg ze toen waarna ze een half rondje liep om even te bewegen, gezien stilstaan gewoon niet haar ding was.

OOC: Ik ben het een beetje kwijt.. huuheuhu | [???] words

"Bedankt, maar ik kan mijn eigen prooi prima vangen," de reu wierp een blik op de teef. Nou nou. "Verkennen," sprak ze kort. Ah. Verkennen, net zoals hij aan het doen was. "Eens zien wat er meer is, gezien ik zelf amper veder ben gekomen dat het noorden," Hij knikte. Hij was nog niet in het noorden geweest. Hij was niet zo kapot van ijzige kou. "Is het erg koud daar? Want dan weet ik vast waar ik niet ga komen." zei hij tegen hem en grijnsde. "En hoe zit dat met jou?" tja.. De reu keek naar de neutrale teef. "Niets bijzonders. Hetzelfde als jij; verkennen." zei hij tegen haar. De wolvin liep een beetje om hem heen. "Last met stilzitten?" vroeg hij toen. Jeetje hey. Hyperactieve wolven hier.

"Eens zien wat er meer is, gezien ik zelf amper veder ben gekomen dat het noorden," sprak ze toen de reu had gevraagd wat haar op deze plek bracht. Ze was gewoon bezig geweest met verkennen, of eigenlijk zat ze hier midden in. "Is het erg koud daar? Want dan weet ik vast waar ik niet ga komen." Sprak de reu. "Het is daar erg koud ja, voor wolven die niet tegen koud kunnen," sprak ze neutraal terwijl ze haar tong even over haar lippen haalde. Ze liep even een half rondje zo dat ze recht tegen over de reu stond, of althans, zo ongeveer waarna ze ging zitten. Daarna vroeg ze hoe het met hem zat. "Niets bijzonders. Hetzelfde als jij; verkennen." Antwoordde de reu. Cicely knikte. Ze zou zo maar veder gaan, want het leek er op dat er hier niet veel ging gebeuren. Ze voelde zich ook niet echt op d'r gemak bij deze onbekende reu. En dan niet in de zin van angst. Maar gewoon om dat ze zich begon te vervelen. Ze schuifelde wat en stond toen weer op om een beetje te lopen. Cicely was niet het type die niks deed. Ze wou eigenlijk altijd wel ergens mee bezig zijn, tenminste als ze in zo'n soort mood was zoals nu. "Last met stilzitten?" Vroeg de reu. "Dat merk je goed ja," beantwoordde ze zijn vraag. "Ík ben niet het soort wolf dat graag niks doet," vervolgde ze. Ze snoof de lucht even op en rook al snel een lucht die haar niet aan stond. De vieze stinkende lucht van beer. Ze trok haar lip op en plaatste haar oren in haar nek. Het was misschien beter dat ze nu inderdaad vertrok, want de reu die er nu was, leek niet het soort type in haar ogen die samen met iemand die hij niet kende een beer zou bevechten.