A little bit fun? [Legion]

Langzaam trippelde de bruine pup langs de bomen heen. De jonge pup dwaalde een beetje rond zonder echt een doel te hebben. Nou ja, natuurlijk had hij wel een lijstje met dingen die hij graag wou doen. Als eerste, dieren of het liefst andere wolven martelen. Ten tweede, een wolf vermoorden en zijn hart nemen. Ten derde, de leider worden van de meest beangstigende roedel. Jammer genoeg kon hij pas bezig met zijn lijstje als hij eenmaal volwassen was. Hij kon al wel dieren martelen, maar dan waren het maar kleine beestje zoals muizen of insecten. De pup kwam uit op een open plek, een rotsachtig gebied. Bloed van een eerder gevecht waren nog te zien. Een grijns sierde rond de lippen van de pup. Hij trippelde verder en zocht naar meer bloed. Jammer genoeg vond de pup niks. Hij klom met wat moeite op een grote steen en ging daar op zitten. Hij genoot even kort van de wind die in zijn vacht streek en deed even kort een 'I'm the king of the world!' act. Natuurlijk was een volwassen wolf ongeveer even groot als de steen, dus was het in de ogen van de volwassen wolf niks bijzonders. Maar die volwassen wolven maar saai. Wouden geen uitdaging en bleven altijd trouw op hun gebied. De ouders van de pup waren ook niet echt snugger geweest. De pup, genaamd Demon, kon het nooit goed vinden met zijn ouders. Haar ouders waren goody's, die andere wolven niks aan durfde te doen. Terwijl Demon geregeld het territorium verlaatte om wat spanning op te zoeken. Bang was Demon nauwelijks ergens voor. Zijn ouders konden hem niet in de hand houden en op een gegeven moment is hem ook maar gewoon gesmeerd. Demon is zijn naam, maar de wolven hadden hem anders genoemd; The pup from hell. Een kleine grijns sierde rond de pup zijn lippen toen hij er aan terug dacht.

Demon keek op toen hij achter zich voetstappen hoorde. Demon wachtte niet af, waarschijnlijk kon hij nu wat fun hebben. Hij sprong van de steen af en toen hij weer op veilig op de grond was terecht gekomen trippelde hij naar de bosjes toe waar eerder het geluid vandaan kwam. Met een kleine grom sprong Demon de bosjes in en belandde op een harig beest. Demon kroop naar de kop van het beest en zag dat het een wolf was. Een reu om precies te zijn. De reu had ijsblauwe ogen en een bruin vacht. "Jo, bro," zei Demon terwijl hij ondersteboven voor de snuit van de reu hing. De rest van zijn kleine lichaam rustte op de kop van de reu.

Na een lange tijd van opjagen en aanvallen had hij het maar opgegeven. Het dier dat hij had willen vangen was way to fast geweest. Hij had daarom besloten om een rustpauze in te lassen toen zijn bruinige oren een zachte plof hoorden. Hij gaf een vlugge lik over zijn verzorgde bruinige vacht an liet zich vervolgens rustig door zijn voorpoten zakken. Hij was moe en had geen zin meer om op te staan totdat hij een zoetige pup geur rook. Pup's roken meestal zoet en waren niet echt bewust van het gevaar dat er hier en daar loerde. Hij glimlachte inwendig maar van buiten was niks anders te zien dan een stenen faquade. Hij keek op toen hij opeens een jonge pup ondersteboven voor zijn snuit voelde hangen. Rustig ging hij zitten en toen de pup sprak lachte hij een lach waar je kippenvel van zou krijgen. Het klonk alsof er een raaf zat te krassen in een boom verderop. 'Wat's up?' zei hij met dezelfde stem als de pup. Hij had al vrij lang geleden geleerd om de stemmen van anderen na te doen of beter gezegd te kopiëren. Zijn dikke fluffy staart zwiepte vergenoegend heen en weer. De pup voor hem had ook een bruine vacht en had groene ogen. Anders dan zijn eigen ogen maar toch nog steeds behoorlijk interessant. Hij vroeg zich af wat zo'n klein mormel zonder ouders deed zo ver van het hol af.

Een korte rilling ging over het kleine lichaampje van de pup, toen de reu begon te lachen. Het klonk werkelijk vreselijk. "Stop it bro!" riep Demon in het oor van de reu. Demon wist niet of het door hem kwam, of door iets anders, maar de reu hield uiteindelijk met lachen. Demon zuchtte opgelucht en kroop weer naar de kop van de reu. Hij keek de reu met zijn groene kijkers aan. Een pretbek lag op zijn gezicht. 'Wat's up?' vroeg de reu met de zelfde stem als Demon. Demon trok een wenkbrauw op. "Dejavu," zei Demon langzaam. Hij krabbelde wat naar achter op de kop en ging de rest van de reu verkennen. Op de brede rug van de reu bleef Demon staan. Een kleine gniffel was te horen, voordat de kleine pup zijn kleine maar toch scherpe nagels in de vacht van de reu zette. Hij trok wat haren eruit, ook met zijn bek ging hij te werk. Met een pluk haar in zijn bek, liep hij terug naar de kop, waar hij weer voor de kop van de reu begon te bungelen. Hij spuugde de haren van de reu uit. "Yo Bro, jij bent echt fluffy," zei Demon met een grijns. Demon boog zich nog iets meer naar voren, wat niet slim was. Met een klein gilletje viel de bruine pup naar beneden. Met een kleine 'oef' kwam Demon op de grond terecht. Hij sprong meteen weer op en schudde een keer zijn vacht uit. "Zelfs mijn vacht is nog minder fluffy, terwijl ik een pup ben!" zei Demon met een grijns. Hij stond nu voor de reu. Hij moest nu wel opkijken naar de grote kop van de reu. Natuurlijk torende de reu boven hem uit. "Dude, you're huuuggeee!" zei Demon overdreven en liep tussen de poten van de reu door. "Zijn dit allemaal vet rollen of zitten er ook nog wat spieren in?" zei Demon terwijl hij met zijn poot in de buik van de reu prikte. "Poke poke," mompelde hij. De pup liep wat verder, waar hij het heilige dingetje ontdekte dat de reu een reu was. "Bro, je bent echt een man! Ik had verwacht dat je een teef was met die fluffy vacht," zei Demon met een grijns. Hij greep de staart van de reu vast en klom zo behendig weer op de reu. Hij ging weer bungelen boven het hoofd van de reu. "Dat was de rondleiding van Demon, zijn er nog vragen?" zei Demon op een nep deftige stem. En een nieuwe grijns omhulde zijn kleine lippen.

Het verbaasde hem hoe watervlug de kleine pup was. Hij kraste weer als een kraai toen de pup dejavu zei. Ja, dat kon best nog wel eens vaker voorkomen. Misschien was hij wel een echte hork wat dat betrof maar toch waren er zaken waar hij wat minder luchtig over handelde. Hij voelde de pup op zijn rug klimmen maar nagels of zoiets voelde hij echt niet. Hij was wel eens een keer uitgemaakt voor een haarbal en degene die dat had gezegd had het nooit meer gezegd omdat die met de grond gelijk was gemaakt met zijn tanden. Hij dacht terug aan die aanvaring toen hij met zijn oor trok toen de pup poke poke zei en verbaasd uitriep dat hij echt een reu was. De pup klauterde weer op hem en lag toen op zijn kop. Hij schudde zijn kop zodat de pup van zijn kop op zijn rug viel. Voor hem zou het hoog zijn maar dat was niet zo hoog voor hem. Hij plantte een massieve poot op de borst van de pup. 'Ja, ik ben groot en jij moet respect tonen aan degene die hoger in rang staan als jij. Je loopt niet zomaar over de Alfa van de Black Ops heen idioot.' Hij trok zijn bovenlip op en ontblootte een rij vlijmscherpe tanden. Sommige pups moesten gewoon een lesje tolerantie krijgen. En dit was waarschijnlijk zo'n exemplaar. Zijn grom ging over in een zachtere versie die vervolgens opliep naar een nijdige grauw. 'Je stelt niet zomaar vragen aan andere wolven en gaat al zeker niet rondbanjeren als een halve garen. Je lijkt wel een idioot zoals je jezelf nu gedraagd weet je dat?' Hij had zijn bek in de buurt van het oor van de pup en oefende meer druk uit op de borst van de pup. Hij dacht er kort over om een klein puntje van het oor van de pup af te halen maar besloot dat niet te doen. Zijn ijsblauwe ogen vertoonden een vuur diep van binnen waarvoor iedereen zou sidderen van angst. Hij was groot, had een kleur ogen waar je doodsbang van werd en de spieren die onder zijn dikke vacht schuil gingen maakten het je moeilijk en onmogelijk om hem in te schatten. Wat deze pup wilde was waarschijnlijk een spel maar daar had hij zijn kansen nu op verspeeld.

Demon wist dat hij de reu had uitgelokt, maar dat maakte hem niets uit. Wat fun is goed voor je spieren, zei hij altijd maar. De reu schudde met zijn kop, waardoor Demon er weer af donderde. Opnieuw kwam hij met een kleine 'oef' op de grond. Demon wou verontwaardigt op springen, maar de reu had zijn poot op zijn borst geplant waardoor Demon niet weg kon. Hij probeerde het niet eens. 'Ja, ik ben groot en jij moet respect tonen aan degene die hoger in rang staan als jij. Je loopt niet zomaar over de Alfa van de Black Ops heen idioot.' zei de reu, waarna de eerdere grom over ging op een nijdige grauw. Demon floot een keer. "Poeh poeh, toe maar weer. Een alfa van de Black Ops nog wel. Het is zeker mijn geluksdag," zei Demon met een kleine grijns. Hij wist dat hij op moest passen, maar zoals gewoonlijk was hij weer eens koppig en ging gewoon lekker door. 'Je stelt niet zomaar vragen aan andere wolven en gaat al zeker niet rondbanjeren als een halve garen. Je lijkt wel een idioot zoals je jezelf nu gedraagt weet je dat?' zei de reu. Zijn bek was dicht bij het oor van Demon en de reu legde nog wat meer druk op de borst van Demon, waardoor Demon even naar adem moest snaken. Hij keek de reu aan, schatte hem zo in dat hij op het punt stond van knappen. De reu leek waarschijnlijk voor ieder ander beangstigend, de rij vlijmscherpe tanden, de ijsblauwe ogen en de grom maakte het hele plaatje compleet. "Nou neem me niet kwalijk, ik ben nou eenmaal een idioot," zei Demon met een grijns. "Deze zielige pup wou nou eenmaal een keer wat plezier beleven en dacht hij het met deze big bro wel kon vinden," zei Demon en eindigde met een knipoog. "Maar ik zou me wel gedeisd houden hoor," zei Demon met een brave stem. "Aangezien ik de leider wil worden van die roedel van je. Daarvoor zou ik je moeten behandelen als een vriend, want ja je weet wat ze zeggen: Hou je vijanden nog dichterbij dan je vrienden. Of zo iets. Dan, wanneer de tijd rijp is, zal ik mijn kans grijpen en je late smeken om vergeving!" eindigde Demon zijn verhaal. De pups zijn ogen twinkelde even kort. Plots besefte hij wat hij had gezet. "Hmm.. dat was niet de bedoeling om te zeggen. Nu kan ik het plan zeker niet meer uitvoeren," zei Demon met een klein onzeker grijnsje.

Een nieuwe zachte grom verliet zijn bek. Hij bleef zijn voorpoot op het lichaam van de pup houden. Hij liet niet zomaar met zich sollen en hij bleef de pup aankijken met zijn ijsblauwe ogen. Hij was niet van plan om mals te zijn. Nu al zeker niet meer. Deze zielige pup wou nou eenmaal een keer wat plezier beleven en dacht dat hij met deze big bro wel wat kon gaan doen Hij draaide zijn pluizige bruine oren naar voren en gromde nogmaals naar de pup. 'You're wrong kid' zei hij en zwiepte met zijn staart heen en weer. De pup begon weer te ratelen over dat hij zijn roedel zou overnemen en nog een hoop andere onzin kwam er uit zijn bek. 'Een leider heeft geen instelling zoals dat. Dat je het even weet' zei hij en gaf hem een tik op zijn kop met zijn voorpoot die naast de pup stond om die poot vervolgens met een zachte plof weer neer te laten komen. Hij zag de plotselinge onzekerheid en besloot de pup er nog verder in te duwen. 'Geen enkele wolf zal jou een pleziertje willen doen, laat staan nog met je praten als je erachter komt wat ik met je heb gedaan...' een duistere blik verscheen in zijn ogen en het vuur begon heviger te branden achter zijn ogen. De duivel zelf stond zo goed als voor de pup op dit moment. Normaal was hij wat rustiger en gaf hij leiding en instructies en werden deze gehoorzaamd. Als de pup dacht dat hij beter was dan ook maar een een ding te kunnen doen zonder gevolgen was hij fout. Hij bleef dezelfde druk uitoefenen en liet vervolgens plotseling los en lachte een lach die haast van een echte kraai kon zijn. Die lach bleef aanhouden en hij keek de pup aan. Wat die zou gaan doen zal me worst wezen dacht hij.

Een nieuwe grom had de bek van de reu verlaten. 'Een leider heeft geen instelling zoals dat. Dat je het even weet' zei de reu. Demon knikte. "Staat genoteerd," zei hij. De reu tikte en keer tegen de kop van de pup aan. "Itté.." mompelde de pup. De reu duurde nog verder. Waardoor Demon naar adem moest snakken. Een vreemde gevoel bekroop Demon, een gevoel die de pup nog nooit had gevoeld. 'Geen enkele wolf zal jou een pleziertje willen doen, laat staan nog met je praten als je erachter komt wat ik met je heb gedaan...' zei de reu op een beangstigende stem. Het gevoel werd sterker, terwijl de pup nog steeds naar adem hapte. Het gevoel was zo erg, dat hij weg wou gaan. Weg van de reu. Hij begon tegen te stribbelen, maar natuurlijk hielp dat niet. De druk die de reu uitvoerde was te sterk. Demon dacht dat hij er aan ging, dat hij zijn dierbare- wacht, hij had geen dierbare! O fijn, nu ga ik dood zonder iemand vaarwel te kunnen zeggen. Dacht de pup. Plots hield de druk op zijn borst op en kon eindelijk weer normaal adem halen. Een lach die van een kraai kon zijn gonsde door de kleine oortjes van Demon. Demon bleef even verbaasd liggen. Hij stond op en trilde op zijn kleine pootjes. Plots besefte hij wat hij dat vreemde gevoel was, angst, hij was nog nooit bang geweest. De reu was de eerste wolf die dat voor elkaar had gekregen. Zelfs toen de pup een beer was tegen gekomen, voelde hij nog geen greintje angst. Demon ademde een keer in en uit en werd wat rustiger. Waarna een grijns op zijn gezicht kwam. Hij trippelde naar de reu toe, voor de reu bleef hij staan. Zijn staart zwiepte vrolijk heen en weer. "Ongelooflijk," zei de pup in een zucht. "Je bent de eerste die mij bang kon maken," zei Demon met een grijns. "Dat moet je me echt een keer leren," zei Demon met een knipoog. "Maar laten we beginnen bij het begin, ik ben Demon. En wie is deze devil?" vroeg Demon.

Een minachting die over zijn gezicht bleef te lezen bleef half hangen toen hij zag dat de pup stond te trillen van angst. De geur van angst vulde de omgeving om hen heen. Hij bleef het sidderende pup lijfje in de gaten houden voor het geval dat hij een past out moment zou krijgen. Toen de pup zijn eerste schrik een beetje te boven was gekomen sprak hij met een zucht dat het ongelooflijk was dat hij hem bang had gemaakt en dat hij het hem moest leren. Hij spuwde hem de woorden toe 'Waarom zou ik? Wat heb je voor mij gedaan en wat heb jij mij te bieden?' zijn nekharen stonden overeind wat de pluizige vacht van hem een pluspunt gaf dat hij twee keer zo breed werd. De pup stelde zich voor maar hij negeerde het en keerde de pup zijn rug toe. Die zou zijn eigen boontjes wel kunnen doppen met zijn grote bek. Als de pup ook maar een greintje verstand had zou hij snel antwoord geven of hij was hier vertrokken met de noorderzon richting zijn eigen roedelgebied. Daar waar het meer leek op de lucht vol en bezaait met sterren. Je kon nooit echt zeggen of het er dag of nacht was omdat het bijna altijd donker was. De gedachte aan de steen die iets hoger lag zodat hij over de roedel kon uitkijken lonkte en hij hield een stevige pas aan en baande zich langzaam een weg door het gras dat er nog stond. Hij hield geen moment halt om te zien of de pup achter hem aan kwam. Misschien wel misschien niet. Hij had wel karakter, dat moest hij toegeven maar hij zou het nog niet gaan zeggen.

De nek haren van de reu stonden weer overeind. Demon zuchtte een keer, maar deed het zo dat de reu het niet door kreeg. De reu masseerde met grote passen weg. "Playing hard to get, hea?" mompelde Demon met een grijns. De reu hield niet halt, maar dat betekende niet dat Demon het op gaf. Demon trok een kort sprintje en moest haast rennen om de reu bij te houden. 'Waarom zou ik? Wat heb je voor mij gedaan en wat heb jij mij te bieden?' herhaalde Demon het zinnetje. Demon dacht even na om het antwoord. Wat hij te verliezen? Niks. "Nou, ik kan je een opvolger aan bieden," stelde Demon voor met een grijns. "Natuurlijk je bent nog niet oud, but hea, kan beter voorbereid zijn. Right?" zei Demon. "Ik vraag maar één dingetje. Je bent de eerste waar ik me tot aan getrokken voel en nee pervert niet op een verkeerde manier. Of misschien juist wel," Demon schudde zijn kop, werd verward van zijn eigen gedachtes. "Ik ben een arme pup die nergens heen kan," zei Demon op een dramatische stem om het wat komisch over te laten komen. Ook al was het allemaal waar, Demon had nergens om heen te gaan. Hij was weg gelopen aangezien zijn ouder niks voor stelde. Vrienden deed hij niet aan. Hij had voor de reu nog nooit angst gevoeld en was vast van plan om avontuur op te zoeken zodat hij dat gevoel kon voelen. Maar zijn reis had op niks uit geleden, tenzij als de reu hem accepteerde, had de reis van Demon toch nog zin. Demon sprong voor de reu en versperde zo zijn weg. De reu mocht van met part over hem heen lopen, aangezien Demon dat eerder ook bij hem had gedaan. "Train me," zei Demon met een serieuze blik. "Ik zal naar je luisteren en je orders volgen. Zolang ik maar sterker wordt en wolven kan martelen en vermoorden," zei Demon, dat laatste met een grijns. Hij ging weer naast de reu lopen en hield die met een snel drafje bij. Hij hield zijn mond maar even. Hij had nog nooit zo graag gewild dat iemand iets voor hem deed. Raar, vond Demon zelf.

Hij bleef een stevige pas aanhouden en hoorde een hoop lawaai achter zich. Toen de pup hem op een holletje bij hield sprong hij voor zijn poten en stopte zijn lange snelle passen. Hij stopte en liep toen in een boogje om hem heen. De pup schreeuwde voor zijn idee moord en brand en dat hij hem moest trainen. Hij kneep een oog dicht en nam de pup schattend op. Hem als opvolger aanwijzen? Hij grinnikte zijn kraaienlachje. 'Jij een opvolger? Laat me verdomme niet lachen. Je stelt niks voor en ookal dood je nog zo goed een muis of een vogel daar heb ik niks aan. Zelfs als je naar mijn orders zal luisteren zal het veel te lang duren voordat je het echt door hebt. De enige manier om sterker te worden is om je aan te sluiten bij de Black Ops' zei hij waarna hij zweeg. De pup zou kunnen uitgroeien tot een goede vechter, dat was zeker maar of die pup er ook klaar voor was was een tweede. Als de pup echt vastberaden was dan zou hij alles doen en als hij weigerde moest hij het zelf uitzoeken. Hij fronste toen de pup vertelde dat hij tot hem aangetrokken werdt. Ja, waarschijnlijk het gevaar om te eindigen als kraaien voer. Hij wierp een waarschuwende blik op de pup en liep toen weer verder met de lange passen waarmee hij zonet nog bezig was geweest. Hij spuwde op de grond en ging over tot een slome maar toch vlotte draf richting de grotten waar hij altijd was geweest en bleef wonen. Hij was er nog echter ver van verwijdert maar als de pup het echt wilde dan stak hij er nu al zijn energie in om hem in te gaan halen en in te gaan op zijn aanbod.

De reu wierp Demon een waarschuwende blik toe, die Demon zo goed als negeerde. De reu ging iets langzamer lopen, maar nog steeds behoorlijk snel. Demon trippelde er een beetje naast en vond het knap van zichzelf dat hij nog niet buiten adem was. "Bij de Black Ops voegen, hea?" sprak de pup meer voor zichzelf dan tegen de grote reu. De pup had zich eerder altijd voor genomen om niet bij een roedel te gaan. Hij had buiten gesloten dat alle volwassen wolven het zelfde waren. Mietjes. Maar nu hij de reu had ontmoet dacht hij daar wel anders over. Een roedel vol badassen stond hem ook wel aan. "Het zou me een eer zijn," sprak Demon met een grijns. Hij was benieuwd naar de andere van de roedel, zouden er ook andere pups zijn? Misschien kon hij daarmee wat fun beleven. Een klein geniepig lachje verscheen rond zijn lippen. Betekende dit dat de reu op zijn verzoek in ging? De pup liet zijn staart een keer heen en weer zwaaien. "Kan je me nu wel je naam zeggen?" mompelde Demon. Hij wist geen eens of de reu hem wel hoorde. Maar maakte zich daar niet druk op. Als de reu hem niet zijn naam vertelde, ging Demon wel een bijpassende bijnaam verzinnen. De pups zijn gedachtes dwaalde af en in zijn hoofd begon hij allemaal leuke onzinnige bijnamen te verzinnen. Soms gniffelde hij ook om die gedachtes. Hij bekeek de omgeving om zich heen, het stond hem wel aan. Het was donker. Demon wist al meteen dat hij iemand zou zien die zich in het donker begaf. Waar de Demon thuis hoorde. Opnieuw gniffelde de pup een keer. Hij richtte zijn aandacht op de reu. "En waar gaan we heen?" vroeg hij, zijn staart zwiepte weer vrolijk heen en weer.

[f'ck, vergeten te verzenden terwijl ik op Demon zat, however, je meot er maar genoegen mee nemen xD]

Blijkbaar koos Demon eieren voor zijn geld en rende hij achter hem aan voor de tweede maal. Zijn passen bleven hetzelfde tempo houden en haperde niet toen de Demon zei dat hij zich bij de roedel ging voegen. Daarnaast vroeg hij ook nog naar zijn naam. 'Mijn naam is Legion en voor jou nu je Alfa of beter gezegd Creed.' zei hij en bleef stug doorstappen. Hij hield halt omdat het verdomd lang duurde voordat hij er zou zijn als de pup hem niet bij zou houden. Hij draaide zich om en draafde terug naar de plek waar de pup was toen hij hem weer probeerde bij te houden. Hij boog zijn kop en pakte de pup op bij zijn nekvel. Niet alle dingen waren meer hetzelfde. 'Naar huis. Naar Night Sky Lake' zei hij en versnelde zijn tempo tot een hoger tempo dan eerst. Zijn poten liepen krachtig richting huis en hij stopte geen moment. De pup bungelde heen en weer in zijn bek en kon niks doen. Hij kon wel trappelen maar veel zou er niet gaan gebeuren. Toen zijn thuis in zicht kwam verliet een zachte zucht zijn bek. De sterren stonden inmiddels al hoog aan de hemel waarna hij de grot binnen liep en Demon neerlegde in een nest van mos. De gehele bodem was bedekt met mos maar hier en daar waren nesten te zien. Hij keek of alles nog was zoals hij het had achtergelaten en liet Demon daar liggen. Hij geeuwde en rekte zich uit en trippelde naar de rots die hoger lag dan waar Demon lag. Hij geeuwde en legde zijn kop op zijn poten om in de vergetelheid te geraken die dromen heette.

[Topic uit c:]

» The person behind Legion ~
» Can you hear the voice? [+Legion]

A little bit fun? [Legion]

A little bit fun? [Legion]

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen