Chasing the Sun

(*_Eevy_*)
..Why?

_{Legion knikte, iets wat Eevy's aandacht trok. 'Ik zal alles doen wat in mijn macht ligt om je te helpen. Okay?' zei hij en glimlachte nogmaals. Hij stond op en wreef een keer langs haar schouder. Om zo aan te tonen dat hij het echt meende. Een korte glimlach verscheen op haar snuit. "Waarom?" vroeg ze kort, waarna ze zich helemaal naar hem omdraaide. "Waarom help je me?" vroeg Eevy. Een vragende blik lag in haar ogen. Ze had werkelijk geen idee waarom de reu haar zou helpen. De reu leek een echte badass en het feit dat de reu leider was van de black ops, bevestigde die gedachtes. Waarom zou een badass haar helpen? Zijzelf had toch niks gedaan voor hem? Ze stond toch niet bij hem in het krijt? Ze schudde kort met haar kop, maar de vragen bleven in haar kop zweven. Ze zette verveeld haar nagels in de dikke huid van de beer. Ze liet haar nagels een keer in het vlees zinken. En keek er verveeld naar. Zou hij iets voelen voor haar? spookte het door haar hoofd. Zijzelf voelde niks voor hem, toch? In zo'n korte tijd, dat was bijna onvoorstelbaar. De reu plaagde haar ook alleen maar en meende er niks van, toch? Waarom zette ze er nu allemaal vraagtekens achter? Het stelde niks voor. Ze moest het negeren en verder met haar leven gaan. Zoveel mogelijk wolven ver weg van haar houden. Als ze dichtbij kwamen zouden diegene haar alleen maar pijn kunnen doen. Iets wat ze vaak genoeg mee had gemaakt. Ze richtte haar blik weer op Legion. Haar blik stond kil, maar een beetje pret lag nog in haar ogen. Ze mocht de reu wel. En het feit dat hij de black ops op zijn naam had staan, zorgde ervoor dat ze automatisch aardiger deed.}

Het feit dat hij zich zo gedroeg kon hij ook niet thuis brengen. Hij wist het niet precies waarom. Het was een soort aantrekkingskracht die hij niet kon laten verdwijen. Hij gromde in zijn kop geërgerd dat hij zichzelf zo liet gaan. Hij glimlachte nog een maal. Het was tijd om te gaan fluisterde een stem in zijn hoofd. Hij keek haar aan en gaf haar de het gevleugelde antwoord 'Omdat ik dat kán'. Hij zwiepte met zijn staart en keek haar diep in haar ogen aan. Het was tijd om weg te gaan. Plannen te smeden tégen de Golden Nature en de roedel met de grond gelijk te gaan maken nadat hij overleg had gepleegd. Hij staarde Eevy nog een tijdlang woordeloos aan. Toen sprak hij weer. 'Ik zie je snel weer Eef. En als dat moment komt ben je vrij van de Golden Nature. Als je dat wilt tenminste' hij rekte zich een laatste maal uit en begon langzaam de Shangou te verlaten. De zon achterna. Chasing the sun... en hij versnelde zijn pas en verdween in het goudgele licht van de zon toen hij wegrende.

[Topic uit Wink

]

(*_Eevy_*)
..Saranayo

_{Legion glimlachte, iets wat Eevy automatisch ook deed glimlachen. Ze wist niet waarom, maar dat boeide haar niet. 'Omdat ik dat kán' zei Legion. Eevy was even verrast. Maar een grijns sierde rond haar snuit. Ze mocht de toon wel waarop hij het zei. Legion zwiepte een keer met zijn staart en keek haar diep in de ogen aan. Ze keek terug in zijn ogen, niet van plan om weg te kijken voordat hij het deed. 'Ik zie je snel weer Eef. En als dat moment komt ben je vrij van de Golden Nature. Als je dat wilt tenminste' sprak de reu. Eevy knikte kort. "Graag," zei Eevy met een glimlach. Ze volgde de reu kort die al snel uit haar zicht verdween. Ze stond toen ook op en liep weg van de grot en van de beer. Ze zou Legion niet snel vergeten en ze zou hem aan zijn belofte houden. De volgende keer dat ze elkaar zagen, zou zij verlost zijn van de Golden Nature, een perfect vooruitzicht waar Eevy het tot nu toe mee moest doen. Ze rook kort haar vacht. De geur van Legion was overheersend. Waarschijnlijk zou de geur nog lang in haar vacht blijven rond hangen, maar ze trok zich er niks van aan. Wat James ervan vond kon haar een barst wezen. Ze zette haar poten voort en liep verder, niet wetend waar naar toe.

[topic end. flut]}