Right into the eyes of emptyness

Darkness is flooding my heart,
Every glimmer is my eyes is burning with pain and hate,
Every step I take brings me closer to the core of darkness

Met een dode vos liep Roman door naar de afrond van de ravijn waar hij zich nu bevond. Het was niet een hele diepe ravijn, groot was het ook niet, het was meer een gat in de grond waar bij een dun slangen paadje door ging naar een open plek. Het was een dool hof als je niet wist dat er een plek was die je makkelijk kon beklimmen. Hier bevond Roman zich nu al enkele maanden. Enkele gedroogde hoge gras struiken waren te zien, meer ook niet. Veel prooi was er ook niet, enkel vond hij eens een vos, of een konijn. En daar deed hij het dan mee. Hij had geen zin in gezelschap. Waarom ook wel? Zijn dromen waren aan diggelen getrapt, hij leefde nu hier, in Shangou, ver weg van Serigala, ver weg van zijn verleden. Dit was nu zijn heden. Een solitair leventje, zonder ook maar iemand om zich heen, en als hij iemand tegen kwam, had hij weer wat om mee te spelen. Hij klom de vrij steile wand naar beneden het ravijn in, zo diep was het niet, er was geen water, het uit gedroogd, er was wel een grot, groot, heel groot, en prima voor hem om te leven. Hij stapte de grond binnen, hij bij zijn ingang van de grot lagen allemaal botten, van vossen, van wolven die hij had vermoord, en andere dieren. De vos die hij nu had zou ook zo eindigen. Hij ging liggen en begon het vel van de vos er af te scheuren, niet wetend dat iemand hem gevolgd was...

OOC: 'nd Rai please~

_{Rai keek even kort om zich heen. Ze was vrij dicht bij de plek waar de black op zich verschool. Een korte zucht verliet haar bek. Dat waren een paar verspilde weken die ze nooit meer terug zou krijgen. Waarom ze in die roedel was gegaan, geen idee. Waarom ze eruit was gezet, omdat ze geen respect toonde tegenover de leider. Die roedelhond dacht serieus dat als je haar in je roedeltje dwong dat ze zich overgaf en op de grond zou kruipen voor je ofzo. Zo was ze niet, zo ging ze niet worden ook. Nooit zou ze zich op de grond werpen omdat een wolfje dat van haar vroeg. Never, nooit. Ze keek om zich heen. Die roedel zou nog wel eens last van haar kunnen krijgen, nou ja, die roedel, behalve, Eevy, Renier en hun pups. Nou ja, het kwam vanzelf wel. Een zucht gleed uit haar bek terwijl ze rustig door stapte. Ze kreeg best wel honger en ze verveelde zich dood. Het enige nadeel was, hier was amper prooi en wolven die hier liepen kon je bijna voor gek verklaren. Het was heet hier en er was amper water en voedsel. Nou ja, sommige wolven leefde hier gewoon. Dan trokken ze waarschijnlijk even uit dit gebied om water te drinken en gingen dan weer terug. Nirt heel erg ver hier vandaan lag een meer. Maar ja, voedsel. Het was niet zo dat hier niet te vinden was, enkele vosjes, konijntjes of muisjes. Het was weinig maar een goed wolf zou ervan kunnen leven. Ach, waar dacht ze nou eigenlijk overna, alsof het haar zoveel boeide wat die wolven hier deden met hun zielige leventjes. Ze zou het met alle liefde beeindigen als ze het niet wouden. En als ze het leven wouden, zelfs dan zou ze het met alle liefde beeindigen. Ze snoof te lucht even in, ze rook vossenbloed. Een grijns sierde voor even haar kop terwijl ze haar poten in die richting zetten. Het kon zijn dat die vos gewond was geraakt, het kon ook zijn dat een ander roofdier hem te pakken had gekregen. Ze kwam er snel genoeg achter. En ja hoor, daar zag ze een grote reu lopen met het vosje in zijn bek. Ze zuchtte even en schudde haar vacht uit waarna ze dichterbij liep. Ze wist wel dat meeste wolven het niet leuk vonden als je te dicht naar hun prooi gingen. Maar het boeide haar echt werkelijk niets. Ze bekeek hem even maar zei niets. Die botten schrokken haar echt niet af ofzo, ze verwelkomde haar juis. Ze rook zijn geur, geen roedel geur, eindelijk. Het beste speeltje zou het ook niet zijn, de reu was duidelijk groot en ouder dan haar. Ook was duidelijk dat hij niet de slapste was. "not a packdog?" vroeg ze en keek naar de zwarte reu.}

Vos had een rare smaak vond hij, het was vettiger dan een konijn of een andere grazer of knaagdier. Het vel van de vos lag om hem heen verspreid, even als een redelijk grote plas bloed. Hij nam een hap van de vos terwijl hij even voor zich uit staarde. Een schaduw kwam zijn grot binnen, waarna er een wolf verscheen. Zeker anderhalve kop kleiner dan hem, en ook zeker dik anderhalf jaar jonger dan hem. Roman ging overeind zitten en likte zijn lippen terwijl hij de wolvin koud aan keek. "Not a packdog?" Vroeg de wolvin. Romans lippen vormde een grijns. "Does my scent says enough?" Vroeg hij kalm zonder ook enige andere emotie er bij. Waarna hij zijn kop weer boog, en een stuk vlees van de vos af scheurde, veel was er ook niet meer van over. "What brings you here, in mý cave?" Vroeg hij toen hij zijn hap door had geslikt. Zijn amber gekleurde ogen waren op de wolvin gericht. Hij had deze grot ook gewoon botweg toegeëigend. Toen hij hier kwam, en deze grot vond was het vrijwel meteen zíjn grot. Tot dat hij iets beters zou vinden, al vond hij deze prima genoeg. Hij zou eerdaags wel beginnen met Morgandi verder ontdekken, maar nu eerst hield hij het hier bij. En hij zou hier ook vaker terug keren.

Rai’s ogen keken rustig naar de reu voor haar, die op zijn dooie gemak een vos aan het verscheuren was. Ze ging langzaam zitten, echt zin in een gevecht had ze op dit moment niet, en uitlokken zou ze hem ook niet. Hij was duidelijk groter dan haar, wat niets betekende maar toch. Vandaag was niet echt een dag voor haar om te gaan vechten, teminste, niet met een reu die ouder en groter was. Ze was snel en had goede technieken maar zij was ook een teef die ook kon falen als ze de juiste klappen kreeg. Ze legde haar staart over haar poten en keek naar de reu. Er lag een pasje bloed op de vos en de stukken vacht waren alle kanten op geblazen. Ze keem even naar de ingang, daar zou de vos zometeen bij komen te liggen. "Does my scent says enough?" vroeg de reu. Ze grijnsde even. "just for sure" sprak ze helder en keek hem even aan. Hij had amberen ogen. Eigenlijk een best coole kleur. "What brings you here, in my cave?" vrieg de reu. Voor een reu die niet in een roedel zat wist hij wel wat claimen was. Het was een behoorlijk grot. "the scents of a bloddy fox" sprak ze rustig door en richtte haar blik even naar de vos onder hem. Afpakken zou ze zijn prooi niet. Het half opgevreten lichaam was de moeite niet waard. Haar blik keerde terug naar de reu. "I'm Rai, you?" vroeg ze. Dit had ze niet eens bij Legion gevraagt, the packdog. Daar was ze achter gekomen via Eevy die met respect over haar leider praatte. Wat ze niet snapte, je liet je toch niet zeggen wat je wel en niet wou doen. Dat sloeg echt nergens op. Nou ka, deze reu wekte haar interrese wel. Hij zag er echt niet uit als iemand die weinig vocht, maar hij had haar niet meteen aangevallen. De reu klonk kil en liet geen emotie door, dat was ook alleen maar goed. Jep, tot nu toe had hij in eem voordeel gewerkt, maar natuurlijk kon dat in een keek omslaan.

Roman keek naar de teef die zijn grot binnen was gekomen. Haar manier van begroeten was geweest door te vragen of hij nou wel of niet een packdog was. Nee, dat was hij niet, nog niet. Maar zijn roedel zou niet zijn als de standaard roedels. Wat Roman antwoordde was zeggen of zijn geur genoeg zei. "Just for sure," sprak de teef. Roman knikte kort. "Ah, and why is that so important to know?" Vroeg hij toen met een sluwe kille stem. Hij keek de teef aan met een mysterieuze blik. Zo was hij voor de meeste wolven, mysterious, enkel niet bij wolven die hij direct aanviel, dan stond hij meteen bekend als een koelbloedige moordenaar. En hij vond, dat dat wel iets meer mocht worden. Toen vroeg Roman wat haar in zijn grot bracht. Nadrukkelijk op zijn grot. "the scents of a bloddy fox," was haar antwoord. Roman grinnikte. "You're lucky that I didn't immediately attacked," sprak hij met een gemene grijns.
"I'm Rai, you?" Sprak de teef gevolgd door een vraag naar zijn naam. Roman versmalde zijn ogen en zweeg kort, waarna hij zijn lippen likte en antwoordde, "Roman." Hij boog zijn kop en likte de botten schoon waarna hij die naar de rest van zijn botten verzameling gooide.

De reu die voor haar zat trok haar aandacht, ze wist niet waarom. Dit had ze ook gedacht bij Legion, en nou wist ze waarom. Hij trok haar aandacht om een pure vijand te worden. Een grijns sierde even kort haar kop, die reu en zijn packdogs zouden nog eens last van haar krijgen. Tuurlijk wist ze dat ze ze niet allemaal tegelijk aan kon. Maar als ze haar best deed, kreeg ze Eevy al, Renier volgde zijn partner, dacht ze te minste. Nou ja, die reu er spijt van krijgen haar eerst de roedel in te dwingen en haar er dan uit trappen. Waarom, omdat ze niet in het stof kroop voor een of andere wolf die dacht eens de baas over haar te gaan spelen. "Ah, and why is that so important to know?" vroeg de reu terwijl hij haar met een sluwe blik aankeek. Ze vertrouwde zijn blik niet maar besloot gewoon rustig te blijven zitten, ze had geen zin om te vechten. Wat raar was voor haar. Nou ja, iedereen had wel eens van zulke dagen. "I just don't like packdogs" sprak ze en keek naar de vos. Was dat nou lekker, ze had nog nooit echt een vos gegeten. Ze wist hun geur en hun bloed rook heerlijk maar of het vlees nou lekker was. Het zag er taaier uit dan dat was een hert, dat was heerlijk mals. "You're lucky that I didn't immediately attacked," grijnsde de reu. Ze grijnsde even en keek hem weer aan. "I am lucky? Yeah..... right" lachtte ze even. Toen keek ze hem weer kil aan en was even compleet stil. Eigenlijk wel een beetje, Ze legde haar staart naast haar neer terug ze naar de naam van de reu. Roman. She liked it. Een kille grijns verscheen rond haar lippen. Ze likte haar likken even en keek naar hem toen hij het karkas weg borg. "What do you think of going to hunt with me? just for fun" vroeg ze. Had ze te minste nog wat te doen...

_{Sawry dat t zo laat is~}

"I am lucky? Yeah..... right." Roman liet een laag gebrom horen terwijl hij naar de teef keek. "Yeah, lucky." Roman keek de teef recht aan. "I could break your neck if I like," sprak hij kil. De wolvin voor hem was kleiner, veel kleiner dan hem. Roman daar in tegen was groot en massief gebouwd. Hem onderschatten moest je zeker niet, laat staan hem lomp in schatten. Vaak werden grotere wolven lomp in geschat, en bij hem was dat zwaar onterecht. "What do you think of going to hunt with me? just for fun," vroeg de teef toen. Roman trok zijn wenkbrauwen op. "Going out for an hunt, huh?" Herhaalde hij haar vraag. Roman vernauwde kort zijn ogen en dacht na. "Usual I don't go out hunting with other, specially if they are strangers to me," sprak hij. "But, oké than," sprak hij verwachtend dat hij Rai moest gaan volgen. Hij keek de teef aan, en liep de grot uit waarna hij een gebaar maakte dat aantoonde dat Rai moest gaan leiden. "So, where're we going?" Vroeg hij.

"Yeah, lucky." antwoorde de reu met een lag gegrom op haar. Ze keek hem recht aan terwijl ze opstond. Ze vernauwde haar ogen even. "I could break your neck if I like," sprak de reu met een kille stem. Roman. Ze grijnsde even. "So.. I don't care how "dangerous" you are" grijnsde ze. Ze keek hem recht aan en volgde al zijn bewegingen, van de stappen die hij deed tot zijn vacht die mee bewoog met de zachte wind die door de grot heen ging. Zijn gitzwarte vacht en goude ogen staken vel tegen elkaar op. Hij was groter dan haar en ouder dan haar, maar al te veel zou de leeftijd niet schelen. Toen ze vroeg of hij mee ging jagen keek hij haar verbaast aan. Alsof het het raarste was dat hij ooit gehoord had. "Going out for an hunt, huh?" herhaalde hij haar woorden. Ze grijnsde even. Hij vernauwde zijn ogen waarna ze haar oren naar achter draaide maar verder bleef staan. "Usual I don't go out hunting with other, specially if they are strangers to me," sprak de reu. Nou ja, dan ging ze toch lekker alleen. Deze grot werd inmiddels een beetje saai, echt zin hier te blijven had ze nu niet. Al moest ze toegeven dat dit een prachtige plek was om te slapen. "But, oké than," ging de reu verder. De kille grijns op haar kop verbreede zich even maar verdween toen al weer snel. Ze keek toe hoe hij de grot uit liep en stapte rustig achter hem aan. Eenmaal buiten voelde ze meteen de zon weer op haar vacht branden, hopelijk rende ze veel waardoor de wind de zon een beetje zou tegenhouden. "So, where're we going?" vroeg hij. Ze keek even om zich heen. Waar zouden ze eens heen gaan. "We could go to the forest, for a big pray" sprak ze rustig en keek de reu aan.

Rai had aan hem gevraagd of hij zin had om wat te gaan jagen. Hij had net een vos op, en wat extra prooi kon nooit verkeerd. Tenslotte zou hij na de jacht vast en zeker wel weer honger hebben. "Usual I don't go out hunting with other, specially if they are strangers to me," begon Roman terwijl hij over het voorstel om met Rai te jagen na dacht. Ag, wat kon het ook kwaad. En misschien was het niet verkeerd om wat meer contacten te hebben. "But, oké than," vervolgde Roman waarna hij de grot uit liep. Hij keek over zijn schouder naar Rai, en vroeg toen waar ze naar toe zouden gaan om te jagen. Normaal gesproken joeg Roman gewoon rond zijn grot, om het zo maar te zeggen. Er waren wel eens konijnen of vossen te vinden, heel af en toe wat groters zoals een zwijn of een hert, maar dat kwam minder voor. "We could go to the forest, for a big pray," stelde Rai voor. Roman knikte kort. "Well, oké than," sprak Roman. "Lets go for a hunt than," sprak hij waarna hij weer in beweging kwam, klaar om te gaan jagen met Rai.

-Topic uit, open jij een nieuwe?

» Loocking in to the eyes of Hell

Right into the eyes of emptyness

Right into the eyes of emptyness

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen