<sub>Met een zelfverzekerde houding liep de witte teef door het bos. Haar gespierde poten drukte de grond naar beneden en zorgde voor poot afdrukken in de grond. Gras sprieten piekten tussen de verrotten bladeren door. Alsof het leven tussen de dood door piekte en alsof het licht door de duisternis kon schijnen. Met een brute beweging drukte Eevy dat sprankje op de grond in. Haar ogen stonden kil, maar ze was gelukkig. Ja, ze had zich nog nooit zo gelukkig gevoeld, maar zoals gewoonlijk liet ze haar emoties ver achter wegen. Op haar rug lag Shealynn, een pup. De pup die ze zelf had gebaard. Eevy keek even achterom en gaf haar kort een lik, waarna ze verder liep. De witte teef had nooit durven dromen dat ze ooit nog zo gelukkig kon worden en dat ze ooit nog de eer mocht krijgen om twee levende wezens op de wereld te zetten. Ze was blij, maar straalde dat niet uit. Het was de eerste keer dat ze weer buiten het roedel gebied was gekomen. Natuurlijk was zo nog naar de roedel bijeenkomst eerder geweest en ook dat was buiten het roedel gebied. Maar nu had ze geen roedel om de pups te beschermen. Hier moest ze op haar hoeden zijn en was dat dan ook.

De pootstappen die ze achter zich hoorde klonken vertrouwd en ze wist dat ze erom geen zorgen hoefde te maken. Het was immers haar partner, Ren. Ook daar was ze nog steeds super blij mee. Ze kon zich geen beter leven bedenken. Ze wist, dat had ze vaak tegen zichzelf gezegd, dat alle mooie kapot zou gaan. Toch had ze zich weer in het diepe gegooid. Het was té verleidelijk om het te weerstaan. Ze was tot nu toe blij dat ze het deed, maar wist dat er ooit een eind aan dit alles zou komen. Net zoals die tijd. Eevy sloot kort haar ogen, waarna ze opkeek toen haar maag begon te grommen. Ze kwam tot een halt en keek even om naar Ren, die het waarschijnlijk ook had gehoord. Ze grijnsde eens kort, waarna ze haar kop in de lucht stak en de lucht rondom hen grondig op snoof. Ze liep nog even verder, totdat er een opening kwam van het bos en de drie aankwamen bij een open plek, waar ze al vaker was geweest. Eevy pakte Shealynn op om haar vervolgens neer te zetten bij Ren. "Ik ga even wat eten halen, ben zo weer terug," sprak Eevy kort naar Ren, waarna ze nog een laatste blik wierp en vervolgens weer de bosjes in verdween op zoek naar voedsel.</sub>