Het ging al een stuk beter. Haar wonden waren nu goed dicht en genazen ook langzamer hand, ze was het moe om de hele tijd rustig aan te doen en liep met kalme stappen naar Yue. Ze had dorst en ze wist dat misschien om water te drinken dit geen geweldig plek was omdat er verhalen rond gingen. Mysterieuze verhalen, Verhalen waar wolven geen knoop aan konden leggen hoezo het gebeurde. Zonder angst in der ogen liep Tris op het meer af en keek naar haar spiegel beeld..Ze voelde zich zwak na het gevecht met Legion, ze had zich echt zwak gedragen. Die roedelgemeenschap deed haar neit goed, ze werd er zwak van, heel zwak. Vroeger toen ze nog Solitaire was, vocht ze elke dag, op de ergste manieren en was ze nog nooit zo toegetakeld geweest. Tris schudde even haar kop en boog zich. Ze keek in haar ijskoude grijze ogen en zag het water iets vervormen. Tris keek opzij en zag hoe een klein vos naar het water was gelopen en nu dronk en toen POEF....eerst stond het beestje nog en toen was ie weg....Geen lichtflits, geen knal ofzo..nee hij stond daar en toen was hij weg. Ze zette een paar stappen achteruit en haar ogen stonden vol ongeloof maar ook nieuwsgierig. Ze keek om zich heen of iemand anders het ook had gezien en liep voorzichtig naar het plek toe waar de vosje net stond. Ze snuffelde voorzichtig aan de plek en hield haar hoofd iets schuin. Wat zou er gebeuren als zij uit het water zou drinken? Voor ze nog haar snuit in het water kon steken trok iets anders haar aandacht. Ze hief haar hoofd en keek om zich heen, opzoek naar diegene die naar haar keek.

[open]

Altis liep een stukje over het strand. Met een soepele en stevig draf, liep hij door het water. Rond zijn poten kronkelde helder blauw water. Hij zat tot zijn buik onder het nat zand. Met een nijdige grom schudde hij zich uit. Altis liep diep in gedachten naar een bepaald plekje. Waar een vos stond. De vos dronk uit het water. Ongeïntereseerd keek hij naar de wolf die net toekwam. Hij rook en minieme angstgeur maar vooral zwak. De geur van zwakke wolf overheerste overal. Met een dreigende houding verschool hij zich in de struiken. Hij keek naar de wolf. Het was een vrouwtje. Met een zwaai van zijn staart liep hij uit de struiken. Naar haar toe.

Tris keek met een schuin kop naar het water, het was vaag maar dit hele plek was heel vaag. Eerst het bos waar haar roedel was, Het was een rare plek waar ze soms wat dingen zag, heowel ze wel wist hoe ze zich er tegen moest verzetten, was ze toch nieuwsgierig naar wat het was, dat het zo een sfeer creëerde. Tris tuurde over het meer op zoek naar waar het beest was opgedoken, ze hoorde voetstappen achter zich e ndraaide zich om. Misschien was ze nu vreselijk gewond, ze kon prima vechten en was er ook niet bang voor. Ze ontspande zich iets toen ze de reu zag, hij zag er niet super gevaarlijk uit ofzo. Ze ontspande zich iets en kwispelde zachtjes 'Jij ook een goedemiddag, als je wil drinken raad ik je het ergens anders te doen.' Zei ze vriendelijk en keek de wolf recht aan, nee je wist maar nooit wat zou gebeurden als je hier uit dronk.

'Jij ook een goedemiddag, als je wil drinken raad ik je het ergens anders te doen.' Altis keek schuin naar haar. Hij vouwde zijn oren naar achteren. Maar toch zei hij vriendelijk: "Goedemiddag, nee dat was ik niet van plan. Altis keek naar de plek waar de vos stond. "Waar zou de vos naar toe zijn?", vroeg hij mompelend. Als hij weer naar de wolvin tuurde, spande zijn spieren automatish op. Altis twijfelde of hij nu moest vechten of niet. Deze wolf leek niet gevaarlijk en een onnodig gevecht kon hij wel missen. Hij ontspande zich weer. Maar zijn oren bleven plat.

Tris zag hoe de wolf zijn oren plat legde en automatisch gingen haar oren naar achter. "Goedemiddag, nee dat was ik niet van plan." De toon klonk vriendelijk maar Tris bleef op zijn hoede, de vorige keer was ze goed te pakken geweest omdat ze er te licht over nadacht. Tris zag dat hij naar de plek keek waar de vos net stond. "Waar zou de vos naar toe zijn?", vroeg hij mompelend. Tris haalde haar schouders op 'Ik denk dat ze wel ergens is opgedoken, tenminste dat hoop ik voor haar.' Zei ze kalm en zag hoe de wolf zijn spieren aanspande en zelf spande ze haar spieren ook aan, maar toen hij zich iets ontspande hield ze har hoofd iets schuin en keek aandachtig naar hem. Na een tijdje getwijfeld te hebben ontspande ze zich ook en sloot even haar ogen toen haar wonden even schrijnde. Ze hield haar wonden wel plat maar keek hem vriendelijk aan met haar grijze ogen 'Waarvoor kwam je dan wel hierheen?' vroeg ze nieuwsgierig.

'Ik denk dat ze wel ergens is opgedoken, tenminste dat hoop ik voor haar.' Altis knikte eventjes. Hij zag dat het vrouwtje zich terug ontspande. Ze deed zelfs haar ogen dicht. Even twijfelde hij of hij de wolvin iets aan zou doen. Of kunnen doen. 'Waarvoor kwam je dan wel hierheen?', vroeg ze nieuwsgierig. Altis dacht even na. Hij kwam hier eigenlijk op met iemand te praten. "Gewoon zomaar.", fluisterde hij geheimzinnig. Met een blik op de wolvin vroeg hij al even nieuwsgierig: "Ehm.. Ik ben Altis en jij? Hij keek naar het vrouwtje. Dan sloeg hij zijn blik neer.

"Gewoon zomaar.", fluisterde hij geheimzinnig. Door die geheimzinnige toon voelde ze opwinding door zich heen gaan. Tris kwispelde lichtjes met haar staart en keek naar de reu...Hoezo zou hij hier zomaar komen en dan zo geheimzinnig praten? Er moest toch een reden voor zijn? Het kon gewoon neit anders! "Ehm.. Ik ben Altis en jij?" Ze zag zijn nieuwsgierig blik en kon niet laten om wolfachtig te grijnzen. 'Ik word Tris genoemd,' Zei ze vrolijk en keek Altis aan 'Ben jij al lang in Morgandi?' vroeg ze nieuwsgierig.

'Ik word Tris genoemd,', zei Tris vrolijk. Altis spitste vriendelijk zijn oren. 'Ben jij al lang in Morgandi?' Altis fronste eventjes. Dan schudde hij zijn hoofd. "Nee ik ben niet zo lang in Morgandi. Eigenlijk is dit de eerste ontmoeting." Tris is wel een mooie naam vond Altis. Hij keek naar zijn poten. "En jij?", vroeg Altis nieuwsgierig. Zijn staart zwaaide vriendelijk heen en weer. Hij begon zijn rug te wassen want er kwam geen antwoord. Spijtig dacht hij. Altis begon de wolvin te mogen.

{flutje sorry}

Tris zag hoe Altis zijn oren vriendelijk spitste en ze deed het zelfde, als hij geen gevaar uitstraalde, hoezo zou zij dan agressie tonen? De Reu schudde zijn kop en Tris kwispelde lichtjes. "Nee ik ben niet zo lang in Morgandi. Eigenlijk is dit de eerste ontmoeting." Tris keek naar Altis, waar zou hij dan vandaan komen? nee ze moest niet opdringerig over komen. "En jij?", vroeg Altis nieuwsgierig. Tris zag hoe hij naar zijn poten keek en ergens vond ze dat wel onbeschoft! 'Kijk naar diegene met wie je spreek.' Zei ze kalm en keek naar Altis 'Ik ben niet zo lang hier, maar vroeger heb ik hier gewoond.' Zei ze kalm en spitste haar oren toen ze iets hoorde in de struiken, ze keek er kalm aan en zag tussen de takjes door een wit vachtje van een konijn, het is dat het beest van geluk kan spreken dat ze nu geen honger had, anders had ie niet lang meer geleefd!