IndexPortalLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggen



 

Deel | 
 

 Why are you wasting my time here?

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht

 Owyn

The Dead Terrorist

Owyn
Aantal berichten : 1029
Pro Infinito's : 1642804

About Me
Leeftijd: 3,5 years
Partner:
Karakter:

Why are you wasting my time here? Empty
BerichtOnderwerp: Why are you wasting my time here?   Why are you wasting my time here? Icon_minitimema 4 maa 2013 - 21:58




Owyn



Met krachtige passen liep de wit/bruine reu door het bos heen. Zijn nagels groeven diepe afdrukken in het zachte zand en enkele takjes kraakte van de grote massa die er op te rusten kwam. De ijsblauwe ogen van de reu gleden langzaam over de omgeving heen. Zijn zintuigen stonden op scherp en geen enkel geluidje, geurtje of beweging zou aan hem voorbij gaan. Hij had alles onder controle op deze, rustige dag. Het was net tegen de middag aan en Owyn's buik had zich heerlijk gevuld met een hert dat honderde meters verderop lag te verrotten. Owyn had flink toegetakeld, bijna het hele dier was opgegeten. Tevreden liep hij dan ook door het bos heen. Het was lente, wat betekende dat de temperatuur gestegen was. Hij vond het wel fijn, die warmte. Het was niet te warm, maar ook niet koud. Als het aan hem lag was het het hele jaar door lente. Maar helaas, hij was geen god die dat kon bepalen. Of wat het dan ook mocht bepalen.
Een zachte zucht verliet zijn keel en zijn grove poten liepen stevig door. Zijn grote, brede lichaam zag er angstaanjagend uit met al het opgedroogde bloed. Ook was zijn wintervacht aan het vergaan, waardoor zijn vele littekens langzaam weer zichtbaar werden. Ook die over zijn oog was weer duidelijk te zien. Maar het maakte hem niks uit, iedereen mocht het zien. Hij was trots op zijn verleden, op elk klein detail. Owyn's passen vertraagde toen een aangename geur rond zijn neusvliezen leek te dansen. Hij kende deze geur maar al te goed, hij had het nog geen uur geleden geroken. Zijn passen versnelde weer tot hij in een rustig drafje kwam. Zijn oren waren naar voren gericht en gingen af en toe naar achteren om het geluid van daar op te vangen. Zijn ogen stonden strak voor hem uit en zijn neus leidde hem de weg. En zoals altijd liet zijn sterke reuk hem niet in de steek. Een groep herten stonden op zo'n tien meter afstand te grazen. De groep was op hun hoedde, Owyn had nog geen uur geleden een van hun familieleden vermoord. Een kleine grijns vormde rond zijn donkere lippen.
De grote reu hurkte door zijn poten heen en sloop zo stil als hij kon over de grond. Zijn ijsblauwe ogen gingen over elk hert dat er in de kleine kudde te vinden was. Hij jaagde nu niet voor de honger, nee. Zijn buik zag nog flink vol. Hij jaagde omdat hij er zin in het, zin had in actie. Zijn blik viel op twee gezonde, sterke herten. De sterkste van de twee verloor al snel zijn aandacht. Hij zou haar laten leven, haar bewaren voor wanneer hij honger had. Dus zijn zinnen ging naar de wat minder sterke van de twee. Maar het zou als nog een hele zware klus worden. Na de groep even geobserveerd te hebben, kwam hij op uit de bosjes. Hij gromde hard en laag, wat alle dieren deed doen rennen. Hij rende zo snel als hij kon achter het hert aan. Zijn hele lichaam was gespannen en zijn poten zette zich krachtig van de grond af. Zijn oren lagen in zijn nek en zijn tanden waren gebloot. Het hert rende voor haar leven en schopte enkele keren achteruit na mate Owyn dichterbij kwam. Een keer raakte ze zijn kaak flink, waardoor er een klein stroompje bloed van zijn mond af stroomde. Een kwade grom liet hij horen, maar hij voelde amper pijn. Zijn pijngrens was hoog, deze trap was niks vergeleken met wat hij vroeger had mee gemaakt.
Zijn achterpoten zette zich krachtig af van de grond en met zijn voorpoten greep hij de rug van het dier, dat gevolgd werd door zijn vlijmscherpe tanden. Bloed stroomde van het hert haar rug en Owyn gromde nogmaals. Hij gooide zijn hele gewicht naar links, waardoor het dier haar linker voorbeen brak. Een hevig geschreeuw was te horen en Owyn scheurde een stuk van haar rug, dat hij ergens anders neer gooide. Het hert schreeuwde nog na, maar Owyn had zijn poten weer laten bewegen. Bloed stroomde langs zijn bek. Van het hert en van hemzelf. Onder zijn nagels zat vers bloed en hij grijnsde even. Rustig ging hij op een heuveltje liggen, ongeveer zes meter verderop. Genietend keek hij naar het hert dat langzaam aan het dood bloeden was, schreeuwend van de pijn. Hier deed hij het voor; leed vermaak.

[hopelijk heb je er iets aan ;3]


© Sykes
Terug naar boven Ga naar beneden

 Ceylen

Solitair | Afwezig

Ceylen
Aantal berichten : 336
Pro Infinito's : 1630400

About Me
Leeftijd: {{ 3 Years and 10 months
Partner:
Karakter:

Why are you wasting my time here? Empty
BerichtOnderwerp: Re: Why are you wasting my time here?   Why are you wasting my time here? Icon_minitimedi 5 maa 2013 - 0:10


Ze zette haar poot op het konijn terwijl haar koude goud gekleurde ogen op het dier gericht waren. Een zachte brom verliet haar keel gaten waarna ze haar kop om laag deed en het nekje van het dier brak. Ze liet haar prooi nooit lang in pijn. Prooi had haar nog nooit was mis gedaan, dus die verdienden weinig tot geen leed voor ze dood gingen. Wolven die haar dingen hadden misdaan konden zeker wel leed voelen, en daar kon ze dan ook uren van genieten tot het haar ging vervelen. Dan zou ze er bruut een einde aan maken. Maar Ceylen hoefde niet altijd zo te zijn, ze kon ook een leuke praat partner zijn, iemand om je verhaal bij kwijt te kunnen, en iemand waar bij je om tips kon komen vragen. Maar dat enkel als Ceylen je mocht. Mocht ze je niet, dan zou ze nogal koud en emotieloos kunnen reageren, en hoe erger ze je niet mocht, hoe gemener en botter ze reageerde. Koud, bitcherig, kil, gewoon echt gemeen, en zelfs kwetsend. Als ze je niet mocht, dan maakte het haar gewoon helemaal niks uit. En als ze zin in een gevecht had, zocht ze die typetjes op, en als ze haar tegen kwamen, ja dan hadden ze gewoon dikwijls peg, want snel genade zou ze dan ook niet tonen.
Ceylen ging liggen en greep het konijn naar haar toe. Ze rukte een stuk van de rug af en at het op. Ze gaf even niks om een vieze bek, tenslotte was ze toch alleen. Al snel volgde een tweede hap die ze naar binnen werkte, en na nog zeker vijf happen was er vrijwel niks meer over van het dier. Ze had ook flinke happen genomen. Voor nu zeker een hele dag was dit wel genoeg, als kon meer eten naar binnen geen kwaad. Ze hees zich zelf overeind en snoof de lucht op. Er was hier ergens een wolf in de buurt geweest, rook ze. Ze versmalde haar gouden ogen en snoof nog een keer de lucht op. Een reu, rook ze. En waarschijnlijk een lid van The Black Ops, een roedel waar ze wel wat respect voor kon tonen vond ze zelf. De roedel had wel iets van The Bloodclan en The Shadows die in Serigala hadden geleefd. Al waren The Shadows echt uitzonderlijk speciaal geweest, een echte roedel waar ze pure respect voor had gehad, op enkele leden na. Enkel had de roedel geen respect gehad voor de roedel waar zij in had geleefd, The Vicious Pack. Zo goed kende ze de Black Ops nou ook weer niet, en ze moest toegeven dat ze nieuwsgierig was naar die roedel. Of de roedel wat voor haar was wist ze niet. Tot nu toe had The Mystic Strangers haar aandacht wel wat getrokken. Al wist ze dat die roedel zowel voor goed als slecht was, en die combinatie liet haar twijfelen. Ze wou eerst wat leden ontmoetten, en dat gelde voor eigenlijk elke roedel wel, dan kon ze gaan kiezen, en als het echt niks werd met welke roedel dan ook misschien kon ze dan beter haar eigen roedel starten of gewoon solitair blijven. Al was een solitair leven niks voor haar.
Een kreet vulde haar oren, afkomstig van een hert, het was een pure pijn kreet, en even later hoorde ze alleen maar geluiden uit leed. Ceylen vernauwde haar ogen en besloot er toch maar op af te gaan. De geur van herten bloed vulde haar neus gaten gevolgd door de geur van de reu die ze eerder had geroken, de zelfde reu, de zelfde Black Ops lucht. Ceylen snoof en liep in een boog door de bomen richting de reu die vol vermaak naar het lijdende dier keek. Ceylen liet een korte afkeurende snuif horen, maar dan zo dat de reu er niks van op zou merken. Daarna kwam ze dichter bij en ging ze naast de reu staan. "En, is t leuk kijkend naar die hert?" Sprak ze op een iet wat nonchalante toon. Ze hield haar koude ogen gericht op het hert, haar al haar andere zintuigen waren gericht op de wolf, zo dat ze elke beweging zou voelen en horen.
© Sykes
Terug naar boven Ga naar beneden

 Owyn

The Dead Terrorist

Owyn
Aantal berichten : 1029
Pro Infinito's : 1642804

About Me
Leeftijd: 3,5 years
Partner:
Karakter:

Why are you wasting my time here? Empty
BerichtOnderwerp: Re: Why are you wasting my time here?   Why are you wasting my time here? Icon_minitimeza 9 maa 2013 - 11:32




Owyn



De kleine grijns speelde nog steeds rond de donkere lippen van de reu. Zijn tong ging even over zijn bek heen om het bloed een beetje te verminderen. Niet dat hij het erg vond om wat bloed rond zijn bek te hebben, in tegen deel zelfs. Het gekriebel tussen zijn haren irriteerde hem gewoon. En hij hield totaal niet van irritatie, hij wilde gewoon rustig naar het hert kunnen kijken. Hoewel het geschreeuw van het hert de overmacht had, hoorde hij ergens wat geritsel. Al besteedde hij er niet veel aandacht aan. Elke wolf, met welke bedoeling dan ook, zou toch eerst naar het hert gaan. En stel dat ze naar hem kwamen, niemand deed hem iets. Niemand kreeg deze flinke jongen klein, dat wist hij zeker. Deze gedachten streek dan ook zijn ego en zijn grijns werd ietsjes groter. Het gekrijs van het hert was gestopt, het enge dat nog leven toonde was haar buik, die als een gek tekeer ging. Ook dit zal niet lang duren, haar einde was dichtbij. Owyn zou zijn pas ook zo weer vervolgen, hij wilde zeker weten dat ze uit pijn dood ging. Niet dat er iets of iemand was die haar uit haar lijden zou verlossen, deze dieren waren een van de redenen geweest dat Janira hier nu niet bij hem geweest was. Even kneep hij zijn ogen dicht bij het denken van haar naam. De naam om wie hij zoveel gegeven had, de wolf waar hij zo veel van had gehouden. Zijn ijsblauwe ogen opende weer en staarde kil voor zich uit. De gedachtens aan haar had hij uit zijn verbannen en het hert was gestopt met ademen, tijd om te gaan.
Maar net toen de grote reu op wou staan, hoorde hij geritsel achter zich. Dat geritsel werd gevolgd door een stem. "En, is t leuk kijkend naar dat hert?". Met een harde en lage grom sprong Owyn overreind. Dit had hij niet verwacht, moest hij toegeven. Al snel had hij zich weer hersteld en met zijn oren in zijn nek, zijn lip opgetrokkend, keek hij naar de teef. "Ja, heel erg leuk" zei hij met een koude stem tegen haar. Zijn ogen stonden kil, emotieloos. "Wat moet je hier?" vervolgde hij er iets snauwend achter aan. Hoewel de teef zijn rust had verstoord, moest hij toegeven dat haar nonchalante houding hem wel aanstond. Zijn blik volgde de hare en bleef even rusten op het dode hert, waarna hij weer naar haar keek. "Je was net te laat, het leukste gedeelte was al geweest" zei hij zacht met een kleine, wat valse grijns.

[Mhep, sorry voor deze korte post >.>]


© Sykes
Terug naar boven Ga naar beneden

 Ceylen

Solitair | Afwezig

Ceylen
Aantal berichten : 336
Pro Infinito's : 1630400

About Me
Leeftijd: {{ 3 Years and 10 months
Partner:
Karakter:

Why are you wasting my time here? Empty
BerichtOnderwerp: Re: Why are you wasting my time here?   Why are you wasting my time here? Icon_minitimema 1 apr 2013 - 14:42



"En, is t leuk kijkend naar die hert?" Sprak ze op een iet wat nonchalante toon. Aan de ene kant had ze het wel te doen met de hert die nu in pure pijn dood ging. Maar ja, wat kon ze er nou aan doen? Sommige wolven kikten daar gewoon op, zoals dat Ceylen het maar al te fijn vond om haar vijanden te zien lijden. Zo waren sommige wolven gewoon. "Ja, heel erg leuk," beantwoordde de reu op een koude toon. Ceylen grinnikte even terwijl ze haar blik nog steeds op de hert gericht hield. "Wat moet je hier?" Vroeg de reu toen, en dan niet normaal, maar in een snauw. Ceylen trok haar wenkbrauw op, maar bleef kalm en kil. "Wat ik hier moet? De kreet van die hert trok mijn aandacht," sprak ze kalm en kil. "En t snauwen was niet nodig geweest hoor, mijn oren doen t prima," sprak ze vervolgens koeltjes.
"Je was net te laat, het leukste gedeelte was al geweest," sprak de reu toen. Ceylen keek de reu kort aan en keek toen weer naar het hert. "Ag wat jammer nou," sprak ze nonchalant. "Hoe meer leed, hoe lekker de smaak, is t neit?" Sprak ze, gewoon, omdat het kon. Ceylen wachtte rustig af op de reactie van de reu. Ze wist niet hoe dit ging aflopen, ze zou wel zien. De reu deed haar op de een of andere manier toch aan een bekende denken, niet dat ze de reu kende, maar zijn karakter. Ze wist het niet, ze kon geen naam plaatsen. Ze wist niet eens of het haar wel aan stond of niet.

© Sykes
Terug naar boven Ga naar beneden

 Gesponsorde inhoud



Why are you wasting my time here? Empty
BerichtOnderwerp: Re: Why are you wasting my time here?   Why are you wasting my time here? Icon_minitime

Terug naar boven Ga naar beneden
 

Why are you wasting my time here?

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 

 Soortgelijke onderwerpen

-
» Once upon a time ~
» I think it`s time you and I had a little chat ~
» It was a long time ago, bitch [Bison]
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
For Eternity :: 
» The East
 :: Senlin
-
Ga naar: