_{Eevy hing haar kort laag, waarna ze haar poten verder voort zetten en zichzelf langzaam verder bewoog. Het voelde fijn om alles weer zelf te doen. Kort geleden had ze nog alleen geluisterd naar een simpele stem die in haar kop had geklonken. Dankzij Ren was die stem verbannen uit haar kop, ook al wist ze dat de stem altijd nog terug kon komen. Wel wist ze van wie de stem afkomstig was, haar moeder. Haar moeder wou haar leven tot een hel maken door middel van haar besturen. Ren had gezegd dat Eevy contact moest zoeken met de stem en dan moest ze tegen de stem zeggen dat haar vader haar moeder nooit had gemogen. Hopend zou de stem dan weg gaan en achter haar vader aan gaan. Maar voordat ze dat plan konden uitvoeren moest Eevy eerst weer contact krijgen met de stem. Ze had geen flauw idee wanneer de stem terug kwam of hij überhaupt terug kwam. Tot nu toe genoot ze maar van haar vrijheid en liep ze wat rond waar ze wou. Plots klonk er een ijle huil door de lucht. Een huil die klonk alsof hij van de dood was. Een huil die Eevy uit duizenden herkende. Legion. Eevy's oren flikkerde even. Ze moest nog een gesprek met hem hebben. Ook al werd elke handeling door de stem uitgevoerd ,toen ze nog onder dwang was van de stem, ze kon wel alles herinneren wat ze had gedaan en wat ze had beleefd. Dus ook toen Legion deed alsof hij haar mate was. Eevy's ogen vernauwde zich wat, waarna ze haar koers veranderde en liep in de richting van de huil. Haar rang in de roedel was Whisperer. Ze moest dingen tussen Legion en haarzelf goed maken. Takjes begaven het onder de krachtige druk die haar gespierde poten erop zetten. De geur van Legion kwam langzaam haar neus binnen. Ze volgde de geur als een eerste klas stalker en kwam uiteindelijk uit bij de warmste plek van heel Morgandi: Haitan. Zelf was ze er een paar keer geweest, maar gaf haar voorkeur aan koudere plekken. Haar kille ogen gleden kort over de omgeving en haar blik bleef hangen op een donzig uitziende wolf. Met trage passen liep ze naar de welbekende wolf toe waarna ze haar kont neer plantte naast hem. "Hee," begroette ze hem kort en knikte eens een keer.}

_{Legion leek alles behalve gesteld te zijn op haar komst. Tenminste, zo vatte ze het op. Waarschijnlijk kwam het door haar gedrag dat ze eerder had getoond, well, fuck him then. Ze rolde een kort met haar ogen om zijn gedrag. Ja, hij was haar alfa en ja, hij mocht vertellen wat ze moest doen, maar hoe hij nu reageerde vond ze iets te overdreven. Hoe de kille blik in zijn ogen rustte, zijn staart die onrustig heen en weer ging en de oren die plat op zijn kop lagen. Eevy kon een zachtte zucht onderdrukken. Desondanks alles liet ze zich niet door haar irritatie over nemen. Ze liet haar blik afglijden en keek uiteindelijk naar het water dat eindeloos leek te zijn. Veel wolven het prachtig, maar Eevy moest er niks van hebben. Het was zout water en het zand kriebelde tussen haar klauwen. Ze negeerde het en richtte haar aandacht weer op Legion. 'Do you reconize me now sweetheart?' sprak Legion smalend. Eevy keek hem even kort aan, waarna ze haar blik weer op het water richtte. Niet dat ze bang voor hem was, o nee, hij deed gewoon té overdreven. Eevy voelde hoe ze geïrriteerd werd door de dreigende houding van Legion. Daarom wende ze ook haar blik af, uiteindelijk keek ze hem toch aan. Met dezelfde kilheid in haar ogen. "Afcours I do," sprak ze kort met een wat verontwaardigde toon. Legion schudde kort zijn kop. 'So, tell me. What the fuck did you do?' sprak hij op een kille toon. Even keek Eevy hem met een kille blik aan, waarna ze zuchtte. "Geesh..," mompelde ze waarna ze opstond. "I can explain, but only if you listen to me and you stop acting like a pup who can't go outside," zei ze en trok eens kort een wenkbrauw op. Ze wist dat ze niet zo moest spreken tegen een alfa, maar hij was ook een vriend en boven alles had ze weinig zin om haar verhaal te doen als Legion zich zo gedroeg. Het werkte op haar irritatie en ze wou niet dat het verkeerd ging aflopen. Uiteindelijk had ze samen met Ren ervoor kunnen zorgen dat haar moeder niet meer in haar kop zat, maar nu moest Eevy dat uit zien te leggen aan Legion. Zou hij haar geloven?}

_{Legion had kort met zijn ogen gerold bij de woorden van Eevy, maar het leek wel te werken. Legion werd wat rustiger en langzaam begon de irritatie bij Eevy weer weg te ebben. Haar blik rustte eerst nog op het rustige water, het water kwam langzaam dichterbij en raakte uiteindelijk Eevy toch. Het water voelde warm aan. Het kroop steeds verder het strand op, even bleef Eevy er zo naar kijken, bleef bijna in trans. Maar keerde zich uiteindelijk weer naar Legion toe. Het irriterende gezwiep van de staart van Legion was tot een einde gekomen en de staart rustte nu op het zand. I'm lisening. So get out with the elephant' zei Legion en grinnikte kort, waardoor de spanning die in de lucht hing wat zwakker werd. Eevy knikte eens kort en plantte haar kont toen weer neer in het inmiddels natte zand. "Well, it started when we where at that cave. You know that night when I brought you some prey?" begon Eevy en ging nog even na of hij haar kon volgen. "Well, I heard a voice in my head. The first time I heard it, it said to me that I had to kill you. Afcours I didn't do that, so I ran off. But the voice became worse. I couldn't resist it anymore, so I gave in. The voice took over the control of my thoughts, sentences and movements. The voice decided for me what I did. That's why I didn't reconize you." legde Eevy uit, hopende dat Legion het begreep en haar geloofde. "However, the voice is gone out of my head, thanks to Renier," zei Eevy kort waarna ze haar ogen richtte op Legion. "But I still remember everything I did when I was under control and I remember what you did aswell," zei Eevy en haar ogen stonden even kort kil. Ze wist dat het niet veel zin had om over het verleden te gaan babbelen. Toch bleef de band die Legion en Eevy hadden gecompliceerd. Ze wou dat alles duidelijk werd, nu had ze haar verhaal gedaan. Nu mocht hij zijn verhaal doen, als hij wat moest zeggen. Eevy hielt haar bek dicht en voelde hoe het warme water langs haar poten streelde. Haar ogen stonden kil en ze begreep nu de onduidelijkheid van Legion. Ze wou duidelijkheid hebben.}

_{Legion leek alles behalve te geloven wat zij als uitleg gaf. . 'And how about the plant I've put in your mouth? If I didn't did that maybe you would still hear voices' klonk het uiteindelijk met een niet aangename ondertoon in zijn stem. Eevy vernauwde haar ogen even. Het was waar dat ze weer even terug was bij zinnen toen Legion de plant in haar mond deed, maar daarna was het weer terug gekomen. Het zou onlogisch zijn als het twee dagen daarna pas had gewerkt. Legion leek haar verhaal niet te geloven, maar Eevy kon het niks schelen. Hij vroeg om uitleg, die kreeg hij of hij het zou geloven of niet was zijn probleem. Eevy ging zich niet lopen opfokken voor iets wat een probleem was bij een ander. Legion zette een z'n poten opnieuw in het water en sloeg toen het water met een grijns in de snuit van Eevy. Eevy draaide haar kop nog weg, maar had het niet zien aankomen. Ze schudde eens kort met haar kop, waardoor het water voor het grootste gedeelte weer eraf was. Ze wou een verontwaardigde opmerking naar zijn kop smijten, maar voordat ze dat ook maar kon doen werd ze door Legion in het water gesmeten. Het warme water vermengde zich met haar vacht en voelde zeker niet onaangenaam aan. Normaal had ze het niet met zwemmen, maar op z'n tijd was het wel lekker. En nu het warme lente zonnetje erop scheen was het al helemaal lekker. Maar ondanks alles bleef Eevy niet liggen. Ze schoot meteen weer omhoog, een grijns lag rond haar lippen. Ze schoot door het water heen en greep Legion bij zijn nekvel om hem vervolgens ook in het water te smijten. Vervolgens sprong ze zelf ook weer het water in. Het voelde fijn om even zo te zwemmen, om haarzelf even los te koppelen van alle problemen die er zolang waren. Alles was nu opgelost, het enige wat er nog was, was de Mystic Strangers, waar ze maar niet vanaf kon komen. Misschien kon ze ook wel gewoon niet meer naar die bijeenkomsten komen, het was een fout om daar heen te gaan in de eerste plaats. Ze richtte haar aandacht weer op Legion. "How is the pack doing?" vroeg Eevy uit pure nieuwsgierigheid. Ze voelde zich immers meer thuis bij de black ops dan bij de mystic strangers.}

_{De geur van natte hond hing in de lucht, die was afkomstig van Eevy en van Legion die inmiddels als naar boven was gekomen. Eevy had gegrijnsd toen ze Legion in het water had geduwd, ach ja hij vroeg erom. Het water zat nog tussen haar haren maar voelde totaal niet onprettig. Ze had het water misschien zelfs gemist. Ze wist niet waarom ze had eerder had gemist, maar dit water voelde goed. Nou was dit water ook niet zo ijskoud zoals ze zich eerder had herinnert. Dat kwam ook waarschijnlijk doordat er eerder sneeuwvlokken hadden gevallen en nu scheen de zon die het water heerlijk verwarmde. Ze voelde hoe Legion's blik naar haar toe gleed, daarom richtte Eevy haar aandacht ook op hem. 'Soon there will be a War Eevy. Between us and the Mystic Strangers. I need all the wolves I can get to fight. You could go scouting and organising the encounters?' zei hij rustig. Eevy trok even kort een wenkbrauw op. Een oorlog? Daarna vormde zich een grijns rond haar lippen. "Interessant," mompelde ze kont, waarschijnlijk kon Legion het niet eens horen, maar dat boeide haar niet. Ze had wel zin in een oorlog, dat betekende dat ze veel wolven kon pijn doen en kon doden. Waarschijnlijk de hemel in de hel. Ze grijnsde even wat breder. Een paar spetters vlogen op haar toen Legion uit schoot en uiteindelijk een vis uit het water haalde. De vis spartelde wild in de ijzeren greep van de reu, proberend los te komen, wat zonder enige mogelijkheid natuurlijk niet lukte. Eevy haalde een poot uit het water om die vervolgens weer in het water te laten zaken, een onlogische actie. Ze had ook geen flauw idee waarom ze het deed, maar ze dacht ook niet na bij elke actie die ze deed, natuurlijk wel bij de belangrijkste acties. Ze zag hoe Legion zijn schouders ophaalde. Eevy richtte haar aandacht weer op de fluffy reu die inmiddels behoorlijk nat was. Ze grijnsde eens kort, waarna ze zich tot hem keerde. "Afcours I can, I am a whisperer after all," zei ze en grijnsde eens. Ze was blij dat alles nu even was opgelost dan kon ze zich nu volkomen concentreren op de oorlog die zou komen.}