IndexPortalLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggen



 

Deel | 
 

 Drenched in lonelyness

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht

 Kai

Solitair

Kai
Aantal berichten : 62
Pro Infinito's : 1607200

About Me
Leeftijd: 3 f'cking years
Partner:
Karakter:

Drenched in lonelyness Empty
BerichtOnderwerp: Drenched in lonelyness   Drenched in lonelyness Icon_minitimeza 30 maa 2013 - 21:26

De donkere teef waande zich een weg door het bos heen. De teef volgde een pad, wat hoogstwaarschijnlijk was gekomen door de vele dieren die hier al langs hadden gelopen en zo de planten niet de kans hadden gegeven om hier alles weer dicht te laten groeien. Je kon zien dat het niet lang geleden het hier had geregend. De vochtige ondergrond en de regendruppels die van de bomen af gleden en op haar vacht belanden waren één van die tekenen. Haar leven was op zich best wel eenzaam. Ze had geen vrienden, geen familie of roedel. Ze leefde een eenzaam wolven bestaan, wat bestond uit jagen, eten, slapen en zo nu en dan een confrontatie met een andere wolf. Vaak bleef het bij simpel oogcontact en liep ze daarna door. Soms bleef het niet alleen daarbij. Verschijnende keren had ze in de clinch gelegen met een andere wolf. Waarom? Meestal gewoon zomaar. Eigenlijk was ze niet het type dat graag alleen was. Ze was opgegroeid in een grootte roedel, en heeft daar tot haar tweede levensjaar gewoond. Daarna is ze vertrokken, en het laatste jaar is ze rondtrekkend door het leven gegaan. Eigenlijk beviel dit haar best wel, maar ze mistte wel mensen om haar heen, waarmee ze een klik had.

Haar geelbruine ogen gleden langs de bomen heen. Op de vogels na, was er geen spoor van leven te bekennen. De bomen kregen zo langzamerhand al weer wat nieuwe bladeren. En dat kon maar één ding betekenen; de zomer kwam eraan! Stiekem kon Kai niet wachten. Winters duurden altijd zo lang, en daar werd ze depressief van. Ze hield haar donkere kop wat omlaag, omdat ze iets verderop iets zag bewegen. Blijkbaar was ze niet meer de enige viervoeter hier. Ze liet even een grom horen om duidelijk te maken dat zij hier was. Als je slim was liep je gewoon voorbij, of je moest een deardevil zijn en het er gewoon maar op wagen. Ondanks dat ze vaak sceptisch was, en vooral tegenover vreemden, was er altijd wel een kans van slagen. Dit gold voornamelijk voor diegene waar ze zich redelijk mee kon identificeren. Die haar begrepen en de hele wereld zo'n beetje begrepen.

Terug naar boven Ga naar beneden

 Owyn

The Dead Terrorist

Owyn
Aantal berichten : 1029
Pro Infinito's : 1642804

About Me
Leeftijd: 3,5 years
Partner:
Karakter:

Drenched in lonelyness Empty
BerichtOnderwerp: Re: Drenched in lonelyness   Drenched in lonelyness Icon_minitimeza 30 maa 2013 - 21:48




Owyn



De grote poten van de reu lieten sporen achter in het drassige zand. Zijn klauwen staken ver in het zand, wat hem irriteerde. Hij hield niet van de lente. Het betekende regen, zon, bloemen en nog het ergst van al; pups. Vroeger droomde Owyn van zijn eigen clan, zonen met zijn bloed. Pure killers bloed. Maar toen de tijd rijp was, heeft hij ze allemaal vermoord. Zijn eigen genen, zijn eigen jongen. Met een enkele beet dood. Een zachte grom verliet zijn keel terwijl hij er aan terug dacht. Pups zou hij nooit meer krijgen, dat was een ding dat hij zeker wist. Hij maakte zijn clan wel op een andere manier. De grote en stevig gebouwde, witte reu maakte zijn weg voort. Het bos was groot en de zon drong door de bladeren heen. Owyn rook de geur van water, hij wist dat hij in de buurt was van een meertje. En water betekende dieren en dieren betekende voedsel. Hij had wel zin in een jacht, in wat actie. Hij had vandaag nog niks gedaan, de dag was dan ook nog vroeg. Maar toch, Owyn was een nachtlever. Geen daglever, hij irriteerde zich nu al aan de zon.
En zoals hij al gedacht had kwam de geur van een kudde reeën zijn neus binnen. Één voordeel had de lente wel; prooien droegen kinderen. Dat betekende dat ze agressiever waren, en dat betekende meer actie. En Owyn hield als geen ander van actie. Een kleine, valse grijns sierde zijn lippen en zijn poten groeven nog diepere afdrukken. Iedereen mocht weten dat hij hier geweest was, hij hield niet van sneaky doen. Zodra hij het groepje reeën had genaderd, sloop hij langs de bosjes om het groepje heen. Zijn lichte ogen gleden over elk dier, zoekend naar zijn perfecte prooi. En daar stond hij dan; midden in de groep. Een grote, gezonde, sterke, mannelijke ree. Zijn horens waren groot en alert keek hij rond, in staat zijn vrouwtjes goed te beschermen. Owyn observeerde hem en voelde het water al in zijn mond lopen, dit was perfect. De ree was gewaagd aan hem, het zou een flinke klus worden. Net wat hij nodig had, waar hij zin in had.
Zodra Owyn vond dat het tijd was, sprong hij grommend uit de bosjes. De reeën zette het op het rennen, de een eerder dan de ander. Owyn zou makkelijk een vrouwtje kunnen grijpen, maar hij wilde hém. De ree was al lang weg, maar Owyn was snel. Heel snel en hij gaf niet op. Hij gaf niet op tot hij de bloed van de ree geproefd had. Met kracht zette de reu zich af van de grond, zijn passen waren groot en snel. Alle spieren in zijn lichaam waren gespannen. Luid grommend rende hij achter het beest aan. Al snel had hij hem bijgehaald, Owyn was echt heel snel. Een paar flinke trappen kreeg hij tegen zijn schouder aan, maar zijn pijngrens lag hoog. Na al die gevechten die hij gehad had, was hij heel wat gewend. Allemaal littekens lippen over zijn lichaam heen. Hij was er trots op, hij had nog nooit een gevecht verloren. En hij werd er krachtiger door, het maakte hem sterk. Het streelde zijn ego, zijn oh zo grote ego.
Met heel veel kracht sloeg hij zijn klauwen op de rug van de ree. De ree slaakte een krijs en draaide zich om, om vervolgens met zijn flinke horens in Owyn's buik te rammen. Owyn kuchte, maar ook alleen dat. Hij werd iets omhoog gooit maar wist nog net met zijn nagels de nek van de ree open te rijgen. Een gapend gat kwam te voorschijn en warm bloed liep naar beneden. De geur speelde met zijn neus en hij werd gek. De geur van bloed maakte hem gek. Weer krijste de ree, maar Owyn negeerde het. Met heel veel kracht sprong hij op de rug van de ree, die kansloos van zich af sloeg. Owyn kreeg enkele klappen, maar voelde ze amper. Hij brak de nek van het hert, waarna hij tevreden begon te eten. Warm bloed gleed via zijn keel naar beneden en maakte zijn witte huid vies.
Toen zijn buik vol genoeg zat, stond de reu op. Hij schudde zijn vacht uit en gromde zacht, waarna hij richting een meertje liep. Hij kon de geur van water al ruiken, maar het duurde nog wel even voor hij er was. Weer groeven zijn nagels diepe afdrukken in het drassige zand. Onder zijn nagels zat bloed dat langzaam opdroogde. Ook rond zijn bek was bloed te zien, maar het interesseerde hem weinig. Het gaf hem een ruige, beangstigende uitdrukken. En hij was dan ook een grote, brede reu. De meeste wolven gingen hem uit de weg, precies zoals hij het hebben wilde. Hij zat dan ook niet voor niets in de Black Ups, de clan die hij maar al te graag van Legion over wilde nemen. Al koste het hem al zijn kracht, ooit kreeg hij daar de macht.
Een grom schudde hem wakker uit zijn gedachten. Een zware, dominante grom liet hij terug horen. Duidelijk makend dat hij hier ook was, en zeker niet voor de ander zou uitwijken. Al snel kwam er een geur en een donkere teef in beeld, de gene waar het geluid waarschijnlijk vandaan gekomen was. Zijn lichaam was een stuk groter dan haar en met volle zelfvertrouwen liep hij door, recht op de teef af. Uitwijken zou hij zeker niet doen. Nee, deze teef ging maar mooi voor hem aan de kant.
© Sykes

Terug naar boven Ga naar beneden

 Kai

Solitair

Kai
Aantal berichten : 62
Pro Infinito's : 1607200

About Me
Leeftijd: 3 f'cking years
Partner:
Karakter:

Drenched in lonelyness Empty
BerichtOnderwerp: Re: Drenched in lonelyness   Drenched in lonelyness Icon_minitimeza 30 maa 2013 - 22:05

Het bleef even stil in het bos, maar na enige tijd hoorde ze ook wat terug van de andere wolf. Een zware grom was er te horen. Blijkbaar had ze iemand wakker geschud. Of diegene daar blij mee was was nog te bezien. De geur verraadde in ieder geval dat het ging om en reu. Een onbekende reu van ongeveer haar leeftijd, misschien iets ouder, maar het scheelde zeker niet veel. De gedaante van deze wolf kwam ook langzamerhand tevoorschijn. Een grijswit gekleurde reu, die wel even wat groter was dan haar. Hij liep recht op haar af, zonder enige twijfel. Even verscheen er een vage grijns op Kai’s gezicht. Ondanks dat ze deze wolf niet kende, was ze alles behalve angstig. Hij droeg een geur bij zich van een roedel die ze niet kon plaatsen, maar ze was hier dan ook geen bekende. Er waren nog genoeg dingen hier om te ontdekken, en dat zou allemaal nog wel komen. Haar ogen gleden over de reu heen. Ze gokte er maar op dat het in ieder geval geen typisch schoothondje was. Wat ze enigszins wel jammer vond, want ze vond het niet erg om af en toe zo’n schoothondje een beetje te plagen.

Blijkbaar ging hij niets zeggen, dus moest het van haar kant komen. Had zij weer hoor. Als ze ergens een hekel aan had, dan was het wel het beginnen van een conversatie. Sowieso leek deze reu niet echt in zijn vel te zitten. Zijn blik stond strak en alles behalve vrolijk. ”Ik was al bang dat ik de enige hier was,” grijnsde ze. Tot dusver was hij de enige die ze hier gezien had. Eigenlijk was ze hier een nieuweling, en moest ze nog van alles ontdekken, maar dat zou vanzelf wel komen. Ze zou haar plek hier wel vinden. ”Maar gelukkig is dat niet zo,” sprak ze verder met een poeslief stemmetje. Ondanks dat ze zich alles behalve bedreigd voelde, bleef ze op haar hoede. Ze was vaak nogal sceptisch tegenover anderen.

Terug naar boven Ga naar beneden

 Owyn

The Dead Terrorist

Owyn
Aantal berichten : 1029
Pro Infinito's : 1642804

About Me
Leeftijd: 3,5 years
Partner:
Karakter:

Drenched in lonelyness Empty
BerichtOnderwerp: Re: Drenched in lonelyness   Drenched in lonelyness Icon_minitimezo 31 maa 2013 - 13:20




Owyn



De donkere teef droeg een onbekende geur met zich mee. Geen roedel's geur, dus ze was een loner. Iets dat Owyn best jammer vond, het was altijd leuker om de poedels van de goede roedels te pesten. Maar, vandaag zou hij het met haar moeten doen. Een wat valse grijns speelde rond zijn, nog bebloede, bek. Opgedroogd bloed plakte over zijn hele vacht. Maar dat maakte deze reu geen ene moer uit, het maakte hem alleen maar beangstiger en indrukwekkender. En dat was precies zoals hij wou. Al leek deze teef niet echt van hem onder de indruk te zijn, wat ook weer een tegenvallertje was. Zijn passen waren rustig en beheerst, zijn ogen stonden kil en emotieloos. Zijn houding was dominant en hij maakte zich nog groter als hij al was, laten zien dat hij hier het mannetje was en zij niet meer dan een mietig teefje.
Owyn's bek bleef op elkaar gedrukt. Een zachte grom verliet zijn keel terwijl hij op haar af liep, ondertussen was hij al aardig in de buurt. "Ik was al bang dat ik de enige hier was" grijnsde de teef, waarbij Owyn weer een valse grijns rond zijn bek kreeg. "Maar gelukkig is dat niet zo". "Zijn we bang om alleen in het bos rond te dwalen, liefje?" grijnsde hij vals, zijn stem klonk laag, kil en een tikkeltje uitdagend. Hij was benieuwd wat dit teefje in haar mars had, hij had wel weer zin in wat actie. Hij had nog enkele wonden van het gevecht met het hert van net, maar daar voelde hij geen ene moer van. Hij had nog energie genoeg voor dit meisje, en dat zou hij gaan gebruiken ook. Owyn was geen stil zitter, nee. Hij moest bezig zijn. Bezig zijn met de wereld voor hem te laten buigen, want op een dag staat deze jongen helemaal boven aan. Bij die gedachten moest hij grijnzen. Zijn grote poten liepen nog steeds door, nog steeds op hetzelfde tempo. Als deze teef niet zou uitwijken, zou het op een gevecht eindigen. Want mocht zij nou net op zijn pad lopen, en hij zou geen centimeter van zijn pad dwalen. Hij keek haar strak aan en gromde nogmaals waarbij hij zijn tanden ontblootte.

[Beetje kort ;3]

© Sykes

Terug naar boven Ga naar beneden

 Kai

Solitair

Kai
Aantal berichten : 62
Pro Infinito's : 1607200

About Me
Leeftijd: 3 f'cking years
Partner:
Karakter:

Drenched in lonelyness Empty
BerichtOnderwerp: Re: Drenched in lonelyness   Drenched in lonelyness Icon_minitimezo 31 maa 2013 - 13:36

Alles bij elkaar, leek het haar niet dat ze hier tegenover een één of ander schoothondje stond. Meestal was dat binnen een oog opval wel te zien. Alhoewel je je soms natuurlijk wel kon vergissen. Hij droeg een roedelgeur bij zich. Ze wist even niet of ze daar nou blij mee moest zijn, want dat kon af en toe behoorlijk wat problemen opleveren. Één tegen één redde ze prima, graag zelfs, maar tegenover een hele roedel kneep ze hem er liever tussenuit. De grijns bleef nog steeds op haar gezicht spelen, verder liet ze niets merken. Ze zou wel zien hoe deze reu in elkaar stak. Ze wilde liever niet al te snel een bepaald beeld gaan vormen. De reu maakte af en toe wat grommende geluiden, die niet echt te plaatsen waren. Blijkbaar had hij zichzelf zo hoog zitten dat hij het nodig vond om dat om deze te wijze te laten zien. Bang voor hem was wel het laatste. "Zijn we bang om alleen in het bos rond te dwalen, liefje?" grijnsde hij vals. Nogmaals verliet een grom zijn bek en ontblote hij zijn tanden. Kai schudde even met haar kop, terwijl een niets vermoedende zucht haar bek verliet. "Maar gelukkig ben ik nu niet meer alleen," sprak ze kalmpjes, terwijl ze de reu aankeek. De reu kwam recht op haar af lopen, en was waarschijnlijk maar één ding van plan. Dit werd langzamerhand nogal vermoeiden. Maar als hij een gevecht wilde, kon hij die krijgen. Met liefde zelfs. Kai spande haar rug wat aan, maar veroerde zich verder niet. Wel bleef ze op haar hoede, voor het geval dat meneer haar aan zou vallen. Iemand zoals hem zal vast wel niet zoveel hersens hebben, ze moest het dus waarschijnlijk vooral van haar tactische kant hebben. ”Maar jij komt me vast niet beschermen,” sprak ze uitdagend, terwijl er een wat sarcastisch glimlachje op haar gezicht speelde.

Terug naar boven Ga naar beneden

 Owyn

The Dead Terrorist

Owyn
Aantal berichten : 1029
Pro Infinito's : 1642804

About Me
Leeftijd: 3,5 years
Partner:
Karakter:

Drenched in lonelyness Empty
BerichtOnderwerp: Re: Drenched in lonelyness   Drenched in lonelyness Icon_minitimezo 31 maa 2013 - 20:41




Owyn



De grijns speelde nog steeds rond de lippen van de ruige reu. Hij vond het gezelschap van deze teef wel leuk, tot nu toe stond ze haar mannetje wel. Te zien aan hoe ze zich gedroeg, was ze nieuw in het gebied. Iets wat hem misschien in zijn voordeel zou zijn, maar van plan meteen aan te vallen was hij ook weer niet. Een gevecht ging hij zeker niet uit de weg, hij maakte meer kans om te winnen dan zij. Tenminste, als het op kracht en snelheid kwam. Misschien had deze teef een goeie tactiek, maar je moest zijn vechtkunsten ook zeker niet onderschatten. Hij stond hier niet voor niks, met z'n vieren hadden ze een heel koninkrijk uit gemoord. En hij was er trots op.
"Maar gelukkig ben ik nu niet meer alleen" sprak de teef kalmpjes, en Owyn grijnsde iets. Zijn passen waren nog steeds rustig en een eindje voor haar stopte hij even. Het meertje kon wel even wachten, hij was wel toe aan wat vrouwelijk gezelschap. Al zou dit niet echt gezellig gaan worden, vermoedde hij. Maar hij was dan ook niet echt het 'gezellig thee drinken' typ. Nee, Owyn was een loner. Iemand die graag op zichzelf was. Dat hij bij de Black Ops was, was ook puur om de roedel over te nemen. En zijn tactiek zou hij zeker gaan gebruiken. Terwijl hij daar aan dacht, vervolgde de teef haar zinnen. "Maar jij komt me vast niet beschermen," zei ze wat uitdagend en er speelde een sarcastisch glimlachje rond haar lippen. Owyn hoef zijn kop omhoog en snoof flink uit. "Ik denk dat jij iemand nodig hebt om je tegen mij te beschermen" zei hij, met dezelfde stem als eerst. Hij had haar misschien nog nodig voor zijn tactiek. Hij zou haar even testen, kijken waar dit toe ging leiden en waar ze toe in staat was. Hij zou sowieso een groepje van vier man nodig hebben, en Eef en Ren zouden hem niet helpen. Iedereen, die een beetje kon vechten, had hij nodig. Zijn tong ging uitdagend over zijn lippen heen.

© Sykes

Terug naar boven Ga naar beneden

 Kai

Solitair

Kai
Aantal berichten : 62
Pro Infinito's : 1607200

About Me
Leeftijd: 3 f'cking years
Partner:
Karakter:

Drenched in lonelyness Empty
BerichtOnderwerp: Re: Drenched in lonelyness   Drenched in lonelyness Icon_minitimezo 31 maa 2013 - 21:29

Niet dat ze dacht dat deze reu haar uberhaupt zou willen beschermen. Hij zou misschien wel de laatste zijn. Kai had ook geen bescherming nodig. Ze kon zich in haar eentje prima redden, dat was nooit een probleem geweest, ondanks dat ze liever niet altijd alleen was. De reu stond voor haar. Hij was maar een klein stukje van haar vandaan. Ze had nog steeds een lichte grijns op haar gezicht staan en verder liets ze niets merken. "Ik denk dat jij iemand nodig hebt om je tegen mij te beschermen." Tegen hem had ze niemand nodig om haar te beschermen. Ze stierf liever met de eer aan haarzelf, dan dat ze won, doordat iemand haar zou helpen. Kai had niemand nodig. Bij dit soort opmerkingen kon ze eigenlijk diegene wel uitkotsen. Maar ze hield zich gedeist, en veranderde niet van houding. ”Zozo, waarvoor?” sprak ze. Hij probeerde haar uit, en eigenlijk gaf ze hem ook wel gelijk. Zij had waarschijnlijk precies hetzelfde gegaan, weliswaar op een andere manier misschien. Hoe heerlijk had zij het wel niet altijd gevonden om van die schoothondjes te stangen. Van die wolfjes die overal bang voor waren en bij iedereen een wit voetje wilde halen. Slijmballen waren het, en ze zag het als haar plicht om diegene hun lesje te leren. Daarbij kon ze zich wel vermaken als zo’n poedel weer half jankend smeekte om met rust gelaten te worden. Leedvermaak, daar deed ze het om. Pure leedvermaak. ”Maak je geen zorgen. Ik red me wel,” voegde ze er aan toe.
Terug naar boven Ga naar beneden

 Owyn

The Dead Terrorist

Owyn
Aantal berichten : 1029
Pro Infinito's : 1642804

About Me
Leeftijd: 3,5 years
Partner:
Karakter:

Drenched in lonelyness Empty
BerichtOnderwerp: Re: Drenched in lonelyness   Drenched in lonelyness Icon_minitimema 1 apr 2013 - 22:25




Owyn



De teef hield zich gedeisd, veranderde niet van houding. Hierdoor was ze moeilijk te pijlen, en Owyn vond het vreselijk wanneer iemand moeilijk te pijlen was. Al leek dit meisje geen poedeltje, dat had hij al uitgesloten. Maar hij wist zo zeker nog niet of dit wel een pure badass was, of dit een pure killer was. En zo iemand had hij nodig, die wolven kon hij gebruiken. "Zozo, waarvoor?" sprak ze, en Owyn grijnsde. "Liefje, je weet half nog niet waar ik allemaal tot instaat ben" sprak hij en zijn nagels groeve in het drassige zand. Hij sprak meestal met 'liefje', 'deary' en 'sweetheart'. Waarom wist hij eigenlijk niet zo goed, het waren zijn standaard woorden geworden voor teven waar hij de naam niet van wist.
Zijn ijsblauwe ogen bleven haar kil aankijken terwijl hij haar probeerde te pijlen, maar net als hem liet ze niks los. Toch deed deze teef hem aan Eevy denken. Ze was ongeveer hetzelfde als Eef, wat hij wel kon waarderen. Zijn staart ging wat dominant heen en weer en zijn houding was nog steeds stoer, dominant en groot. Hij liet zichzelf graag zien, laten zien dat hij beter was dan de rest. Want Owyn had een groot ego, een ego die iedereen mocht zien. Hij schaamde zich niet voor zichzelf. Nee, was zelfs trots op zichzelf. Wat had hij allemaal wel niet in zijn leven bereikt om zo te worden. Hij stond aan de top van de voedselketen, had geen vijanden die gevaarlijk voor hem waren. Hij kon alles en iedereen aan in z'n uppie, daar was hij zeker van. Toch had hij voor zijn plan met the Black Ops meer wolven nodig, maar dat was om een andere reden. Niet omdat hij het zelf niet zou kunnen.
Even snoof hij, waarna de teef haar woorden vervolgde. "Maak je geen zorgen. Ik red me wel" zei ze, en Owyn's oren gingen kort naar voren. "Dat geloof ik graag, maar soms kom je gewoon even de verkeerde tegen. Je weet maar nooit, als teef moet je altijd voorzichtiger zijn" sprak hij wat neerbuigend richting haar. Ja, Owyn was racistisch als het om de geslachten gingen. Reuen waren in zijn ogen gewoon veel sterker, op enkele uitzonderingen na dan. De wind speelde met zijn grijs/bruine haren en de littekens op zijn lichaam werden even duidelijk en zijn oren namen langzaam hun plek in zijn nek weer terug. De plek waar ze eigenlijk altijd te vinden waren.

© Sykes

Terug naar boven Ga naar beneden

 Kai

Solitair

Kai
Aantal berichten : 62
Pro Infinito's : 1607200

About Me
Leeftijd: 3 f'cking years
Partner:
Karakter:

Drenched in lonelyness Empty
BerichtOnderwerp: Re: Drenched in lonelyness   Drenched in lonelyness Icon_minitimedi 2 apr 2013 - 16:20

Zo langzamerhand begon ze een beetje moe te worden van deze reu. Het liefst zou ze nu weglopen. Simpelweg omdat ze het gewoon niet meer zag zitten om hier te blijven staan en nog langer zijn gezwets aan te blijven horen. Ze had het gevoel dat er toch niks zinnigs uit zou komen en dit zo nog lang kon duren, aangezien meneer zichzelf helemaal geweldig vond. "Liefje, je weet half nog niet waar ik allemaal tot instaat ben," sprak hij met een grijns. Kai rolde even onopvallend met haar ogen. Zo langzamerhand werd deze reu nogal slaapverwekend. "Dat geloof ik graag, maar soms kom je gewoon even de verkeerde tegen. Je weet maar nooit, als teef moet je altijd voorzichtiger zijn." Kai was wel de laatste die beschermd zou moeten worden. Ze kon zich prima zelf redden, daar had ze niemand voor nodig. Deze reu was duidelijk op oorlogspad. Ookal kon ze hem nu elk moment naar de hals grijpen, hield ze zichzelf tegen. Het had geen zin om nu toe te slaan, daarbij wilde ze hem niet zijn zin geven. Het was misschien beter om gewoon rustig te blijven. Als er iets was wat ze geleerd had, dan was het wel dat je soms even de tijd moest nemen. Vroeger zou ze zonder enig twijfel iemand hebben aangevallen, als diegene ook maar iets zei wat in haar oren verkeerd klonk. Daar is ze ook vaak genoeg voor afgestraft. Vaak maakte het ook niet uit wie er tegenover haar stond, al was het een oudere wolf en was zij nog maar een jonge wolf. Nu wist ze dat je soms beter je kon inhouden. Er verscheen even een vage grijns op haar gezicht. ”Van die typetjes zoals jij?” sprak ze met een mierzoet stemmetje. ”Van die hersenloze hondjes.” Ze wist dat ze nu elk moment misschien wel aangevallen kon worden. Misschien had ze hem nu wel iets te veel geprikkeld, maar wat kon het haar eigenlijk schelen. Kreeg meneer toch uiteindelijk wat hij wilde. ”Nee, dat soort verkeerde types wil je eigenlijk liever niet tegenkomen.”
Terug naar boven Ga naar beneden

 Gesponsorde inhoud



Drenched in lonelyness Empty
BerichtOnderwerp: Re: Drenched in lonelyness   Drenched in lonelyness Icon_minitime

Terug naar boven Ga naar beneden
 

Drenched in lonelyness

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
For Eternity :: 
» The East
 :: Senlin
-
Ga naar: