IndexPortalLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggen



 

Deel | 
 

 Silence will fall when I speak~!

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht

 Evanescence

Solitair

Evanescence
Aantal berichten : 58
Pro Infinito's : 1618400

About Me
Leeftijd: Three years
Partner:
Karakter:

Silence will fall when I speak~! Empty
BerichtOnderwerp: Silence will fall when I speak~!   Silence will fall when I speak~! Icon_minitimema 4 maa 2013 - 19:59

Haar ijsblauwe ogen spiedde door de struiken heen. Haar staart begon geluidloos van links naar rechts te slagen terwijl haar oren naar achter waren gelegd in haar witte nek. De hele omgeving kwam haar zo bekend voor, alles waarnaar ze keek gaf haar een soort van deja vu, alsof het de dag van gisteren was dat ze hier nog was geweest. Een onwennig gevoel knaagde aan haar maag toen ze stiekem een stap naar voren zette, en ze nu half zienbaar was. Haar melkwite vacht waarin enkele donkere plekken zichtbaar waren, kwam tegen één van de ongeordende muren aan. Het gaf haar rillingen over haar hele lichaam, zelfs haar poten trilden van de angst en door de slechte herinneringen die ze van de plaats waar ze zich momenteel bevond, kreeg. Ja, ze wou hier weg, maar zelfs daar had ze de kracht niet meer voor, mentaal toch niet. Een kille wind sneed tegen haar voorhoofd en deed haar vacht zachtjes golven. Waarom? Waarom gaf deze plek haar zoveel nare gevoelens en gedachtens? Lag het aan haar, of was het de sfeer die hier rondzweefde, was dat het gene dat het haar zo moeilijk maakte? Wat het ook mocht zijn, ze zou niet weggaan totdat ze vond dat ze hier lang genoeg had gebleven.

Terwijl ze nog enkele stappen vooruit zette, en ze lichtjes begon te draven, kwamen haar oren weer overeind te staan. Hoe dieper ze het verlaten kasteel inglipte, hoe beter ze zich begon te voelen. Waarschijnlijk had ze zojuist het gedrag vertoond van een pup, maar ze kon er zelf niet veel aan doen. Zo was ze nou eenmaal, sterk op het gebied van vechten en verdedigen, maar zwak wanneer ze het over haar verleden hadden, of ze slechte herinneringen kreeg. Vroeger, toen ze nog bij haar moeder leefde, werd ze gepest door elke sibling van haar, ze werd zowat buitengesloten. Vaak had ze toen tegen haarzelf gezegd dat ze hen het nooit zou vergeven, of hen nooit zou komen helpen wanneer ze in de miserie zaten. Maar alsnog deed ze dat. Toen haar familie bedreigd werd door enkele andere wolven was ze hen toch nog te hulp geschoten, maar nu ze er weer over nadacht had ze dat beter niet gedaan. Het zou hun verdiende loon zijn geweest, naar haar smaak dan toch.
Terug naar boven Ga naar beneden

 Akela

Solitair

Akela
Aantal berichten : 96
Pro Infinito's : 1640600

About Me
Leeftijd: 4 years
Partner:
Karakter:

Silence will fall when I speak~! Empty
BerichtOnderwerp: Re: Silence will fall when I speak~!   Silence will fall when I speak~! Icon_minitimema 4 maa 2013 - 20:54




Met trage passen liep de gitzwarte teef over een smal muurtje heen. Het kasteel was vervallen en zo goed als onbewoond. De geur van mens was er al helemaal uit getrokken en de teef voelde zich er wat thuis. Ze bewoog zich snel voor en was nauwelijks op te merken. Ze bewoog zich als een schaduw over de muur heen. Haar vacht was zwart, het was niet mooi glanzend, maar dof en roezig, iets waar ze zich totaal niet aan ergerde. Ze wou geen glanzende vacht, alsof ze dag in dag uit haar aandacht besteedde aan haar uiterlijk. Nou nee. Met een soepele sprong kwam de teef op haar vier poten terecht op de grond. Ze keek eens kort om zich heen, waarna een korte grijns rond haar lippen sierde. Dit was een fijne plek. De muren die nog stonden waren hoog en zorgde zo voor schaduw op heette dagen. De winter was nog maar net voorbij, waardoor dat waarschijnlijk niet zo snel zou gebeuren. Maar alsnog liep de gitzwarte teef liever in de schaduw, onopvallend als een slang bewegend in het donker. Het enige wat je zag waren de gifgroene ogen die je kil en duivels aankijken. Van en genade had ze nog nooit gehoord. Ze was alleen mild voor haar broer, Rowan, maar als die te ver ging dan wist ze dat het ook met hem gebeurt was. In een traag tempo plantte ze haar kont neer op de koude vloer en ging ze haar zintuigen eens na. De geur van een teef kwam haar neus binnen. Een geïrriteerde grom verliet haar lippen, wat moest die hier? Natuurlijk had Akela, zo was de teef genaamd, niet het vervallen kasteel geërfd, maar alsnog moest ze het niet hebben als wolven bij haar kwamen. Ze had het zo ie zo niet met contacten leggen, het eindigde toch altijd in een gevecht. Zo zou het nu ook wel weer lopen.

In het zelfde trage tempo stond de teef op. In die handeling zag ze wat wits voorbij schieten en belandde voor haar poten. Met een lege blik richtte de teef haar gifgroene ogen erop. Een verloren ziel, ook wel geest genoemd, zat voor haar poten. De verloren ziel had de vorm van een muis en liep tussen haar poten door. Akela gaf er geen aandacht aan en vervolgde haar weg richting de muur. Ja, ze kon geesten zien, maar niemand wist ervan. Tenminste niet van haar. Behendig sprong ze op de muur en liep in een klein drafje over de muur heen. Ze volgde haar neus, en kwam uiteindelijk boven op de muur uit bij de teef. Akela plantte haar kont neer op de muur en richtte haar blik naar beneden waar de teef was. Een witte teef om precies te zijn, met hier en daar een donkere vlek. Akela hief haar poot op en liet uiteindelijk haar nagels over het gesteente gaan van de muur, wat een piepend geluid maakte. Dat zou vast haar aandacht trekken, misschien kon ze dan nu eindelijk wat lol hebben. Een kleine grijns begon rond haar lippen te sieren.

[sorry laat, ik ging nog ff sheet in elkaar flansen x'D]
Terug naar boven Ga naar beneden

 Evanescence

Solitair

Evanescence
Aantal berichten : 58
Pro Infinito's : 1618400

About Me
Leeftijd: Three years
Partner:
Karakter:

Silence will fall when I speak~! Empty
BerichtOnderwerp: Re: Silence will fall when I speak~!   Silence will fall when I speak~! Icon_minitimedi 5 maa 2013 - 16:05

Meerdere geluiden ruikte haar oren maar ze nam niet de moeite om die allemaal te bestuderen. Waarom ze hier was, was een goede vraag. Ze wist het zelf niet eens, ze was gewoon naar hier toe gekomen omdat haar poten dat wouden. Rare uitleg, maar ach, Evane was nou eenmaal een buitengewoon type. Een geschrokken, zachte gil verliet haar lichaam toen ze iemands nagels over een steen hoorde krassen. Was die wolf gek geworden? Het geluid was gewoonweg onmenselijk. Ze schudde haar kop en legde haar oren weer plat in haar nek. Zoekende naar de afkomst van het geluid keek ze rondom haar heen, maar wist geen enkel gestalte te spotten. Maar algauw kwam ze er achter dat de wolf die het afgrijselijke gekras maakte door op een steen te schuren met haar nagels op de steen die ze gebruikte zelf stond. Voor maar héél even keek ze de zwarte wolvin wiens ogen een gifgroene kleur hadden aan, maar besloot vervolgens om er geen aandacht meer aan te besteden. Als zij het leuk vond om anderen te irriteren, dan was dat haar probleem, niet die van Evane. Ze staarde nog even naar de wolf, maar keek uiteindelijk weer vooruit, naar de open plek van het kasteel waar vroeger een grote zaal moest gestaan hebben. Op een lome tred liep ze verder, en liet ze de wolvin die ze zonet nog had gezien links liggen.

Haar voeten raakte onregelmatig de grond, en haar staart was ondertussen tussen haar poten gaan hangen. De blik waarop de nachtzwarte wolvin van daarnet haar aankeek bleef vast steken in haar kop. Evanescence schudde wild haar hoofd en keek vervolgens naar haar poederwitte voeten. Was het wel slim geweest om weg te gaan? Zonder aan de onbekende wolvin te vragen wie ze was, en wat ze hier deed? Aangezien die wofl nu de kans had om haar aan te vallen, of te bespioneren zonder dat Evane het zelf wist. Maar als haar vooroordeel juist was geweest over haar, dan zou de wolvin wiens naam nog een raadsel was voor Evane niet de moeite nemen om haar te volgen, maar proberen Evanescence's aandacht opnieuw te trekken door een ander geluid of actie te maken.
Terug naar boven Ga naar beneden

 Akela

Solitair

Akela
Aantal berichten : 96
Pro Infinito's : 1640600

About Me
Leeftijd: 4 years
Partner:
Karakter:

Silence will fall when I speak~! Empty
BerichtOnderwerp: Re: Silence will fall when I speak~!   Silence will fall when I speak~! Icon_minitimedi 5 maa 2013 - 17:12




Akela keek met een grijns toe, terwijl de wolf een klein gilletje van angst sloeg. De grijns rond haar lippen werd groter en even kort ging er een roze tong over haar lippen heen, waarbij haar vlijmscherpe hoektanden even kort te zien waren. Altijd leuk zo'n reactie. De teef keek op en staarde kort in de gifgroene ogen van Akela. Normaal had Akela het niet met contact, maar dit was leuk. De geur van angst deed Akela snakken naar meer. Dit keer zou ze het leuk maken, in plaats van meteen op haar nek te vliegen. Toen de teef weg keek, was dat ook de reden waarom Akela niet vals gromde. Ze zou nog even wat 'fun' hebben, voordat ze te werk zou gaan. De angst was nog steeds in de lucht te proeven, maar de teef keek niet meer naar Akela op. Durfde haar vast niet meer aan te kijken. Langzaam draaide de teef zich om en liep in een langzaam tempo weg richting de zaal waar het meeste licht in kwam. De muren eromheen waren hoog, maar alsnog kon Akela er gemakkelijk overheen lopen. Ze likte opnieuw haar lippen, waarna ze opnieuw haar nagels eens over het gesteente liet gaan wat opnieuw een krassend geluid maakte. Akela's ogen twinkelde even kort, waarna ze op een klein drafje de hogere muur op liep. De staart van de teef was gezakt en hing tussen haar poten. De geur van angst deed Akela duivels uit haar ogen kijken. Ze versnelde haar pas en sprong uiteindelijk weer van de muur af, om met een doffe plof op de grond te komen. Wat zou ze dit keer doen? Ze moest haar nagels al in de grond boren om zich in te houden en niet meteen op de witte teef te springen. Akela knarsetanden even kort. Ze wou haar tanden weer in een wolf zetten. Nu pas merkte ze hoe erg ze dat miste en hoelang het geleden was dat ze dat had gedaan. Als ze het zich goed herinnerde was het in haar eerste maand hier in Morgandi. Nu leek deze teef ook niet van hier te komen, wat ze nog goed kon gebruiken.

In een traag tempo liep Akela de hoek om van de muur en kwam zo in het zicht van de witte teef. Ze liep op een traag tempo richting de teef toe en liet bij elke stap haar nagels over het gesteente glijden wat elke keer een piepend geluid gaf. Op een paar meter van de witte teef af kwam ze tot een halt. Ze liet haar kop wat zakken en een duivelse glimlach sierde rond haar lippen. Ze opende kort haar bek en een hyena achtig lachje was te horen tussen de lippen door van Akela. Aangezien het plein omringd was met muren, galmde haar lach nog wat na. Ze zette een nieuwe stap richting de teef, waarna ze opnieuw haar nagels over het gesteente liet gaan. "What are you doing here, poodle?" vroeg ze met een stem die afkomstig leek te zijn van een kraai. Het klonk bijna hetzelfde als toen haar nagels over het gesteente gingen. De grijns rond haar lippen, bleef er mooi rond sieren, terwijl haar ogen even kort twinkelde.
Terug naar boven Ga naar beneden

 Evanescence

Solitair

Evanescence
Aantal berichten : 58
Pro Infinito's : 1618400

About Me
Leeftijd: Three years
Partner:
Karakter:

Silence will fall when I speak~! Empty
BerichtOnderwerp: Re: Silence will fall when I speak~!   Silence will fall when I speak~! Icon_minitimedi 5 maa 2013 - 17:27

Evanescence's brein smeekte haar om naar achteren te kijken, en te zien wat de zwarte wolvin was gaan doen. Maar haar koppigheid weerhield haar. Ze liet een zucht over haar lippen rollen en hield even halt. Wat moest het haar trouwens uitmaken? Ze kende de wolvin die ze een paar seconden geleden had gezien niet, en had er dus ook niets mee te maken. Van haar part mocht die doodvallen, ze kende haar niet en zou dus ook geen verdriet erom krijgen. Een plotse beweging in één van haar ooghoeken deed haar weer opkijken, en deed haar oren ietwat nerveus wiebelen. Was het die ene wolvin die haar een soort van gek maakte weer? Ze haalde haar schouders op en zonder na te kijken wat het was liep ze gewoon verder, totdat het zwarte gestalte van de wolvin in haar zicht kwam. Een zacht gegrom steeg omhoog in haar keel toen de wolf voor haar stopte, en haar een vraag stelde. "What are you doing here, poodle?" De manier waarop ze de vraag stelde deed haar binnenin huiveren, echter liet ze geen enkel teken van angst meer zien, in plaats daarvan rolde ze even met haar cyaanblauwe ogen. "Die vraag kan ik evengoed aan jou stellen." Sprak ze rustig en liet de grom in haar keel weer dalen. Er was hier geen enkel teken van gevaar, en als zou wolvin haar zou aanvallen, dan zou ze zichzelf perfect kunnen verdedigen.

//Kort! Moet gaan eten.
Terug naar boven Ga naar beneden

 Akela

Solitair

Akela
Aantal berichten : 96
Pro Infinito's : 1640600

About Me
Leeftijd: 4 years
Partner:
Karakter:

Silence will fall when I speak~! Empty
BerichtOnderwerp: Re: Silence will fall when I speak~!   Silence will fall when I speak~! Icon_minitimedi 5 maa 2013 - 18:10




De teef probeerde zich af te sluiten en leek Akela geen angst meer te gunnen. Kort was er een teleurstellende blik in haar gifgroene ogen te zien, maar toen de teef met haar ogen rolde registreerde ze toch een beetje angst. Van binnen zou ze vast trillen van de angst, dat deed Akela opnieuw grijnzen. "Die vraag kan ik evengoed aan jou stellen." vroeg de teef en liet de grom in haar keel dagen. Akela haar grijns werd wat groter en ze zette opnieuw in haar richting. "Bijdehand,hea," zei Akela meer voor zichzelf dan tegen de teef. "Omoshuroii," klonk het daarna tussen haar lippen door waarna haar gifgroene ogen weer even duivels glommen. Dit kon nog echt leuk worden. Akela had nu al vaak genoeg een wolf zo benaderd en er waren twee soorten reacties die het meeste voor kwamen. De eerste is wat vaak bij jaarlingen voor kwam, ze lieten zien dat ze bang waren en rennen weg zo snel ze kunnen. Ze proberen niet eens te verbergen dat ze bang zijn en schreeuwen om naar hun mammie te gaan. Stelletje poedels. En dan heb je nog de tweede optie, wat veel voor kwam bij de wolven rond twee,drie of vier jaar. Die probeerde zo goed mogelijk hun angst te verbergen en beten stevig van zich af. Die wolven waren het leukst om bang te maken en wat een geluk, zo was precies de teef voor haar. De teef voor haar dacht toch niet echt dat ze Akela aan kon? Akela was minstens twee jaar ouder, daarbij kwam kijken dat ze snel en sterk was. Akela zou ook nooit opgeven, wist niet wat dat woord inhield. Stopte pas met vechten wanneer haar lichaam tegen de vlakte ging.

Opnieuw likte Akela kort haar lippen en kon haast al de ijzeren smaak van bloed proeven. Ze zette een nieuwe stap naar de teef toe. Ze was eigenlijk van plan om de teef nog meer angst in te praten, maar dan kon de teef het nog opgeven en dan weg rennen met de staart tussen haar poten. Iets wat Akela juist wou voorkomen. Ze wou bloed proeven en wel nu. Akela spande haar achterpoten aan en schoot naar voren. Ze bewoog zich als een slang en leek net een schaduw. Ze was snel, erg snel. Ze haalde met haar klauw uit naar links, waarna ze rechts op de rug van de teef sprong om haar nagels kort in haar rug te boren en daarmee haar vel los te scheuren. Voordat de teef ook nog maar enige weerstond kon bieden, sprong Akela alweer van de rug af en belandde op haar poten terecht waarna ze opnieuw naar voren schoot. Ze boorde haar tanden in de hals van de teef en trok haar vel met een ruk naar achter. Ze sprong op haar rug en dwong de teef met de druk die haar gespierde poten uit oefende op de rug naar beneden. Ze hielt de hals van de teef vast, totdat ze bloed proefde en daarna weer los liet. Ze schoot weer even snel van de teef af, waarna ze weer op dezelfde afstand stond als eerder. "Your turn," sprak Akela tussen haar lippen door die ze even kort aflikte.
Terug naar boven Ga naar beneden

 Evanescence

Solitair

Evanescence
Aantal berichten : 58
Pro Infinito's : 1618400

About Me
Leeftijd: Three years
Partner:
Karakter:

Silence will fall when I speak~! Empty
BerichtOnderwerp: Re: Silence will fall when I speak~!   Silence will fall when I speak~! Icon_minitimedi 5 maa 2013 - 18:33

Als ze eerlijk moest zijn wist ze niet welke potentie, of hoeveel potentie die de wolvin voor haar in zich had zitten. Maar ze wist van zichzelf dat ze op het eerste zicht een zwakke, tedere, breekbare wolvin die niks waard was leek. Ze had dat psotuur aangenomen toen ze nog een pup was, en het kwam deels ook door het feit dat ze gepest werd omdat ze de enige was met een poederwitte vacht en cyaanblauwe ogen. Ook omdat ze zo broodmager was, lange stokken die poten moesten voorstellen, en een lange, dunne staart had. Nu was ze echter niet meer boordmager, was haar vacht een spektakel geworden die elke mannelijke wolf aantrok, en combineerde haar felle blauwe ogen ook nog eens met d'r vacht kleur. Ze was er van overtuigd, dat als haar siblings haar nu zouden zien, die stik jaloers zouden worden. Maar goed, doordat ze vroeger zo vaak gepest werd en ze er zogezegd niet bij hoorde, ging ze altijd op haar eentje trainen. Ze werd sneller en sterker met de tijd ze ouder en groter werd. En nu, nu was ze een gezonde jonge wolvin geworden die wel tegen een stootje kon. Dus die zwarte wolf voor haar zou veel in haar mars moeten hebben voordat Evanescence voor haar zou buigen. "Bijdehand,hea," Ze vond het maar gebrabbel, woorden die niks betekende en haar niet raakten. "Omoshuroii," Evane trok één van haar wenkbrauwen omhoog waardoor er een honende grijns op haar gelaat tevoorschijn kwam. Maar praten deed ze niet, ze wou haar stem niet verspillen aan zo'n mormel van een wolvin. Ze haatte wolven die dachten dat ze alles waren, ze kon ze alles behalve uitstaan.

Pas toen de wolvin wiens vacht dezelfde kleur had als de veren van een kraai, naar voren schoot om haar een krab te geven in het gezicht ging die opgetrokken wenkbrauw weer dalen zodat de grijns op haar gezicht verdween als sneeuw voor de zon. Iets in haar zei dat ze moest afwachten, en zien wat de vreemdeling ging doen. "Your turn," Zei de wolvin nadat ze enkele keren haar vel had losgescheurd. Enkele witte plukken vacht lagen verspreid over de grond die verwarmt werd door een felle zonnestraal. "So, you wanna dance?" Snauwde ze zachtjes, maar verhoogde haar stem toen ze het woord dance uitsprak. "No, thanks. I rather let you stay alive." Ze trok haar mondhoek omhoog waardoor er een scheve lach op haar gezicht kwam te staan. Als ze eerlijk moest zijn had ze gewoonweg geen zin om te vechten, geen zin om haar energie te verspillen aan iemand die niet beter wist dan haar. En trouwens, iemand moest zich toch volwassen gedragen?
Terug naar boven Ga naar beneden

 Akela

Solitair

Akela
Aantal berichten : 96
Pro Infinito's : 1640600

About Me
Leeftijd: 4 years
Partner:
Karakter:

Silence will fall when I speak~! Empty
BerichtOnderwerp: Re: Silence will fall when I speak~!   Silence will fall when I speak~! Icon_minitimewo 6 maa 2013 - 13:19



Witte plukken vacht vlogen in het rond, die uiteindelijk in alle stilte naar beneden dwarrelden om vervolgens op de met zonnestralen verlichtte stenen te vallen. De gifgroene ogen van Akela volgde de bewegingen van de teef en hoopte dat de teef op haar in zou gaan. Ze likte eens kort haar lippen af en proefde de roestige smaak van bloed. Het deed haar meteen naar meer snakken, maar ze boorde haar scherpe nagels in het gesteente om te voorkomen dat ze meteen weer naar de teef uithaalde. Ze had gezegd dat het nu aan de teef was en ze zou zich netjes aan haar woorden houden. Het maakte haar niet uit of de teef erop inging of niet. Als ze erop inging en Akela aanviel, kreeg Akela alleen nog maar meer zin om haar strot door te bijten. Als de teef er niet op inging, dan was ze erg dom bezig, aangezien Akela dan alsnog zonder genade te werk zou gaan. "So, you wanna dance?" snauwde de teef zachtjes. Akela gniffelde even kort. "The salsa, please," sprak ze met een zoete stem waarvan de sarcasme er vanaf leek te druipen. "No, thanks. I rather let you stay alive." sprak de teef waarna er een scheve glimlach rond haar lippen sierde. Een nieuwe hyena achtige lach was te horen tussen Akela's lippen door. "Well, you're sure 'bout yourself," zei Akela en een grijns sierde rond haar lippen. "But you ain't smart," Opnieuw verscheen de roze tong om vervolgens over haar lippen heen te gaan. Ze grinnikte nogmaals, waarna ze weer een stap richting de teef zetten.

Ze spande haar spieren aan en schoot weer weg. Opnieuw ging alles snel, maar krachtig. Ze ging dit keer niet over op schijn bewegingen en ging puur haar behoefte naar; bloed. Ze dwong de teef tegen de vlakte en zette haar tanden met een geweldige kracht in haar hals. Dit keer bleef het niet bij een simpele ruk, maar boorde ze haar tanden er stevig in, zoekend naar de slagader. Haar poten zorgde ervoor dat ze de teef in de houdgreep had en haar nagels boorde zich stevig vast in haar huid. Tja, Akela had haar een kans gegeven om terug te vechten, maar de teef was zo dom geweest om dat af te slaan. Van Akela hoefde ze niet te vechten, dan ging dit nog erg makkelijk worden.

[flut, sorry >3<]
Terug naar boven Ga naar beneden

 Evanescence

Solitair

Evanescence
Aantal berichten : 58
Pro Infinito's : 1618400

About Me
Leeftijd: Three years
Partner:
Karakter:

Silence will fall when I speak~! Empty
BerichtOnderwerp: Re: Silence will fall when I speak~!   Silence will fall when I speak~! Icon_minitimewo 6 maa 2013 - 15:04

>Ik wou even zeggen dat ik zelf kies of ze tegen de grond word gedrukt of niet, en haar wonden zelf mag bepalen. ;D

Er vonkte iets van venijnigheid in haar cyaanblauwe ogen. Haar staart sloeg razendsnel, meerdere keren van links naar rechts, en haar ijzige blik was op de wolvin voor haar gericht die er weer sarcastisch op inging. Die mocht doen en laten wat ze wou, Evanescence was geen zacht gekookt eitje, zolang ze dat maar onthield! Een koel zomer briesje streek door haar vacht, en liet Evane duidelijk voelen waar haar wonden in haar lichaam gegraveerd waren, en waar haar lichaam niet heel was. De wonden staken als messen, maar omdat ze niet bewoog was het ook niet duidelijk dat ze pijn had, en daarbij; Ze kon wel tegen een stootje. Toen de nachtzwarte wolvin weer naar voren schoot om Evanescence tegen de grond te drukken, sprong ze sierlijk omhoog waardoor de wolvin niet de kans kreeg haar neer te halen. Pas nu begonnen haar eerdere wonden effectief te worden, en wist Evanescence haar grip niet te behouden toen ze weer landde, waardoor ze even door haar voorpoten zakte. Algauw hees ze zichzelf weer recht en stond ze voor de tweede keer met haar rug naar de andere wolvin toe. "Laten we dit bespreken als volwassenen, bon?" Sprak ze met een scheve lach op haar gezicht en keek om, in de richting van de onbekende wolf.
Terug naar boven Ga naar beneden

 Gesponsorde inhoud



Silence will fall when I speak~! Empty
BerichtOnderwerp: Re: Silence will fall when I speak~!   Silence will fall when I speak~! Icon_minitime

Terug naar boven Ga naar beneden
 

Silence will fall when I speak~!

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
For Eternity :: 
» The West
 :: Chengbao
-
Ga naar: