IndexPortalLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggen



 

Deel | 
 

 Do not mention it

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht

 Daydra

Solitair

Daydra
Aantal berichten : 42
Pro Infinito's : 1619200

About Me
Leeftijd: 4 years
Partner:
Karakter:

Do not mention it Empty
BerichtOnderwerp: Do not mention it   Do not mention it Icon_minitimedo 28 feb 2013 - 19:38

Het was koud. Een vreselijk vervelende wind sloeg tegen zijn lichtgekleurde vacht aan en Daydra wierp zijn kop opzij. Een verveelde snauw verscheen op zijn gelaat en zijn ogen werden dichtgeknepen. Waar had hij aan gedacht toen hij hier naartoe kwam? Vond hij het leuk om zichzelf pijn te doen of zo? Grommend deed hij een pas naar voren, maar werd bijna weer terug geduwd door een snijdende wind. Nee hè! Nu kon hij hier ook nog niet eens wegkomen. Gadver. Lichtelijk geïrriteerd bleef hij stilstaan, zijn staart recht naar achteren gestoken. Hij hief zijn kop wat hoger op en sloot zijn ogen volledig. Hij haalde een keer diep adem en liet de koude wind zijn longen afkoelen. Nog een keer herheelde hij zijn actie en het bleek dat dit hem wat kalmeerde. Goed. Daydra opende zijn licht gekleurde ogen en bekeek zijn omgeving voor de eerste keer echt goed. Hij bevond zich op een uitgestrekte vlakte, hier en daar staken wat rotsen omhoog door het ijzige oppervlak. Onder hem bevond zich een klein dun laagje sneeuw en ijs. Door zijn klauwen wist hij niet uit te glijden, maar zodra hij zich op het dikker bedekte gebied zou begeven, zou het hem veel moeite kosten om ook maar echt recht overeind te blijven. Langzaam kwam hij weer tot beweging. Opeens merkte hij zijn stijve spieren op. Stilstaan was dus geen optie meer om zijn snelle kwade emoties kwijt te raken. Wie weet zou hij straks nog in een ijspegel veranderen als hij zo door bleef gaan. Dan was zijn woede tenminste iets wat hem warm hield. Elke keer als hij zijn adem uit blies, vormde het een klein gecondenseerd wolkje voor zijn ogen, wat zijn zicht tijdelijk verminderde. Maar niemand zou hem nu aanvallen, wie was er nou zo laf? Ha. Daar had hij wel antwoorden op. Elke slechte wolf die dorst had voor vers bloed. Het kon hem niets schelen aan welke kant je stond, zolang je maar niet zonder enige reden hem aan zou vallen. Maar toch verlangde hij soms zo naar sociaal contact, gewoon een wolf die hem een keer vriendelijk zou begroeten, zonder eerst een ellenlang gesprek te moeten houden..

{MET TOESTEMMING PLEASE}
Terug naar boven Ga naar beneden

 Eevy

Erelid

Eevy
Aantal berichten : 3909
Pro Infinito's : 1650400

About Me
Leeftijd: 3 summers and 2 moons
Partner:
Karakter:

Do not mention it Empty
BerichtOnderwerp: Re: Do not mention it   Do not mention it Icon_minitimedo 28 feb 2013 - 20:13


Haar nagels boorde zich in de ijskoude laag sneeuw en ijs. Het maakte een krakend geluid en zorgde ervoor dat Eef voor een seconden aan iets anders dacht dan aan de problemen die ze allemaal had gehad. Haar vacht waas dik en ondanks dat het lente aan het worden was, was het hier nog steeds ijskoud. De wind sneed in haar snuit en nam wat rond dwalende sneeuwvlokjes met zich mee. Soms kneep Eevy haar ogen dicht om een prikkelend gevoel te negeren. Haar spieren waren aangespannen om de kou minder te voelen. Door haar vacht voelde ze al weinig van de kou, maar door haar aangespannen spieren was het nauwelijks te voelen. Iets wat ervoor zorgde dat Eevy gemakkelijk alleen rond kon dwalen over een uitgestrekte vlakte zoals deze. Het bracht herinneringen op en het moest haar herinneren aan haar verleden. Toen ze nog een poedel was en zo dom was om zich te begeven op een witte vlakte zonder enig prooi in het bij zijn te hebben. Doordat het lente was, was de kou iets minder en kon je eventueel de vlakte over steken zonder te moeten stoppen, iets wat Eevy nu aan het doen was. Ze was en beetje doelloos bezig. Het enige wat ze wou was alleen zijn. Ze had even wat tijd voor zichzelf nodig. Een oorlog was op komst, een oorlog tussen twee roedels. Eevy had voor een korte tijd in de Mystic strangers gezeten, zat er officieel nog in. Alleen ze vertoonde zich nooit bij evenementen en zou zo ook meteen uit de roedel gegooid worden, iets wat ze graag wou. Door middel van dwang was ze er in gekomen. Uiteindelijk was ze Legion tegen gekomen, die haar aan nam in zijn roedel. Eevy was als whisperer aangenomen en was zijn adviseur in de roedel. Ze was vroeger nog o zo zoet geweest, maar had dat allemaal gedaan voor haar broer waar ze toen naar opzoek was. Die ze inmiddels weer had gevonden en dus de slechte kant weer was op gegaan. Het was gewoon zoveel beter om slecht te zijn. Je deed wat je wou en had schijt aan anderen. Puur eigen belang noemen ze dat. Natuurlijk had Eevy altijd nog wel belang voor anderen. Zoals Ren haar partner, Owyn haar hervonden broer, Legion haar alfa en vriend en natuurlijk Rai en Cicely waarmee ze samen soms op pad ging om andere wolven onder de duim te drukken.

Haar massieve kop stak ze met een ruk op, toen de wind ook de geur van een haas mee nam. Haar maag kromp kort ineen bij de geur en haar neusvleugels trilde even kort. Ze likte haar lippen kort af. Het werd wel eens tijd om haar tanden weer ergens in te zetten. Ze wachtte niet af en spurtte de geur meteen achterna, haar klauwen boorde zich met elke stap in de sneeuw om ervoor te zorgen dat ze genoeg grip had. Uiteindelijk pootte ze zichzelf wat aan en liep op een hoog tempo over de witte vlakte. Achter grote onder gesneeuwd steen verschool Eevy zich, ook al was dat niet nodig; door haar witte vacht viel ze niet op in de sneeuw. Het enige wat je zag waren haar kristal heldere blauwe ogen, die altijd kil stonden. De haas leek haar dan ook niet op te letten. De wind stond ook nog haar kant op, waardoor de haas haar niet kon ruiken. Eevy had geen zin om geduldig af te wachten en schoot meteen naar voren. Ze zette haar tanden meteen in de slagader en beet de haas zo dood. Ze was geen pup meer en ging er niet meer mee spelen. Ze begon meteen aan het konijn en scheurde het o zo wollige vel er met een ruk uit. Een warme walm begroette haar snuit, waarna ze gulzig begon te eten. Na een paar happen was er niet meer veel over van de haas. Ze stond weer op en likte eens haar lippen af waarmee weer wat bloed in haar bek terecht kwam. Ze slikte het heerlijke bloed door en begon weer haar weg naar de andere kant. Plots bracht de wind weer een geur mee. Dit keer van een wolf, een reu om precies te zijn. Eevy gaf er geen aandacht aan en liep verder. Ze ontweek de geur niet, wat ervoor zorgde dat er uiteindelijk een gedaante op doemde. Zoals ze al had geroken was het een reu. Ze bleef op een paar meter van hem op een halt staan. Ze stond achter hem. Ze hield van vechten, maar zou nooit een laffe aanval in de rug doen. Ze wachtte gewoon geduldig af totdat hij haar op merkte. Voor het eerst was ze eens beleefd, ook al was ze benieuwd hoelang dit ging duren.
Terug naar boven Ga naar beneden
http://ahuro.actieforum.com/forum

 Daydra

Solitair

Daydra
Aantal berichten : 42
Pro Infinito's : 1619200

About Me
Leeftijd: 4 years
Partner:
Karakter:

Do not mention it Empty
BerichtOnderwerp: Re: Do not mention it   Do not mention it Icon_minitimedo 28 feb 2013 - 20:30

Nogmaals voelde hij zo'n ijzelwind langs zijn zij gaan, de kou begon nu toch echt een beetje te prikkelen. Met fijn geknepen ogen baande hij zich een weg over de vlakte, maar zijn doel was nog steeds als een waas voor hem. Nog steeds vroeg hij zich af waarom hij hier toch gekomen was. Misschien had hij de hoop om iemand te ontmoeten hier, om eens rustig me te praten. Een conversatie houden, hier in de kou? Juist. Een sarcastische glimlach verscheen op zijn snuit en hij wierp zijn kop weer eens naar de zijkant om zijn ogen niet te laten tranen door de scherpe wind. En toen zag hij een schim. De kleine, toch gevormde, traantjes in zijn ogen maakten zijn zicht wazig, maar hij was er zeker van. Daydra knipperde een paar keer met zijn ogen, zodat de tranen weggleden langs zijn vacht. Helaas voelde hij het koude gewicht op zijn aardig dunne vacht bevestigen. Maar toch kon hij nu de vorm wat duidelijker zien. Om er toch nog extra zeker van te zien, snoof hij de lucht om hem heen op. Ja. Het was een wolf, all right. Een teef zo te ruiken. Daydra vernauwde zijn blik en zag de lichtelijk grijs gekleurde schaduw van de wolvin. Nieuwsgierig deed hij een paar passen haar kant op, nog steeds op zijn hoede. Toen hij wat dichterbij was gekomen merkte hij twee ijsblauwe ogen op, die niet al te vriendelijk stonden. Dit liet hem nog een keer nadenken. Nope. Geen goed idee om té dichtbij te komen. De teef had een mooie witte wacht en zou vooral niet opgevallen zijn als het nacht was en Daydra zijn neus niet had gebruikt. Een lichtelijk bedreigd gevoel schoot door hem heen toen hij haar voor de eerste keer in de ogen keek. Hij legde zijn oren wat dichter tegen zijn nek aan, maar bleef staan. Hij wilde geen lafheid tonen, vooral niet tegenover zo'n teef. "Wat moet jij hier?" Gromde hij lichtelijk kwaad en deed dreigend een pas naar voren. Hij wist dat het haar niet bang zou maken, maar zo liet hij zien dat hij geen watje was. Nee. Hij zou zich niet zo snel laten verliezen. Come on then!
Terug naar boven Ga naar beneden

 Eevy

Erelid

Eevy
Aantal berichten : 3909
Pro Infinito's : 1650400

About Me
Leeftijd: 3 summers and 2 moons
Partner:
Karakter:

Do not mention it Empty
BerichtOnderwerp: Re: Do not mention it   Do not mention it Icon_minitimevr 1 maa 2013 - 12:28


Eevy liet kort haar blik over hem heen glijden. Zijn houding leek even kort te veranderen. Ze grijnsde even kort, de bedreiging die zij overbracht was haast te ruiken in de lucht. Een geur die haar wel aanstond, net zoals angst. De reu liet zijn oren naar zijn kop toe zakken, ze lagen er nog niet plat op. Hij zag haar dus duidelijk als een bedreiging; Amusant. Eevy's blauwe ogen twinkelde even kort, waarna ze haar aandacht weer op de reu richtte die een duidelijk afstand tussen de twee hield. Ondanks alles rende hij niet meteen met zijn staart tussen zijn poten weg, wat betekende dat hij niet voor 100% een poedel was. Tja, een beetje poedel en je kon een vriendschap met Eevy wel vergeten. Eevy zelf was nu totaal niet in de mood om te gaan vechten, dus dat kon de reu wel vergeten. Hoogstens een paar opmerkingen naar zijn kop smijten, maar als hij haar ging uitdagen zou ze het zeker niet afslaan. Misschien moest ze toch maar weer eens gaan uitlokken en zichzelf weer eens trainen. Het werd wel weer eens tijd dat ze een goed gevecht had met een wolf. De laatste die ze had was met een teef geweest waarvan ze de naam niet wist. De teef was zo dom geweest om Eevy uit te lokken op een verkeerd moment. Eevy had zich ondanks alles ingehouden en liet de teef leven, maar Eevy wist niet of de teef nog leefde, voor het zelfde geld was de teef dood gebloed aan de diepe verwondingen die Eevy bij de teef had gemaakt. Ze likte eens kort haar lippen bij die gedachtes en ze kon de metalen smaak van bloed haast weer bloed. Door deze gedachtes kreeg ze meteen weer zin om te vechten, maar ze wist dat ze niet echt in vorm was, ondanks dat kon ze de reu nog makkelijk aan.

"Wat moet jij hier?" was er te horen waarna een lichte grom volgde. Eevy keek weer op en richtte nu echt haar aandacht op de reu. Hij zette een stap naar voren, die dreigend moest overkomen bij Eevy, maar wat natuurlijk niet het geval was. Ach ja, zo liet hij tenminste niet zien dat hij voor 100% een poedel was. Toch maar weer een plus puntje. Eevy rolde eens kort met haar blauwe ogen, waarna een grijns rond haar lippen begon te sieren. "Wow, Easy big boy," zei Eevy en haar ogen glommen eventjes. Wat zou ze met hem doen? De wind sneed opnieuw in haar vacht, maar haar spieren waren nog steeds aangespannen. Ook iets wat ervoor zorgde dat een onverwachtse aanval er niet in zat. Eevy zou niemand over haar heen laten lopen. Haar oren bewogen even kort naar voren, waarna de grijns rond haar lippen wat groter werd. "Vind je het niet onbeleefd om zo te grommen tegen een vreemden?" vroeg Eevy op een zoete stem en grijnsde wat breder. Het was bullshit, zij gromde altijd tegen vreemde. Behalve als haar humeur goed gezind was en ze niet op een gevecht uit was, zoals nu. De reu had geluk. Het enige wat Eevy wou was oversteken naar de andere kant en zich weer begeven op haar roedel gebied. Dat de reu zich meteen zo aangevallen voelde snapte Eevy op zich wel. Ze had nog steeds een bedreigend uiterlijk, dat allemaal om ervoor te zorgen dat die poedels haar met rust lieten. "So, let me ask you the quetion," begon Eevy en de grijns rond haar lippen werd even wat groter. "What are you doing here?" zei Eevy en zette eens een stap in zijn richting om de afstand tussen het te verkleinen.
Terug naar boven Ga naar beneden
http://ahuro.actieforum.com/forum

 Daydra

Solitair

Daydra
Aantal berichten : 42
Pro Infinito's : 1619200

About Me
Leeftijd: 4 years
Partner:
Karakter:

Do not mention it Empty
BerichtOnderwerp: Re: Do not mention it   Do not mention it Icon_minitimevr 1 maa 2013 - 16:20

De hele tijd bleven zijn ogen gericht op de teef. Hij voelde haar blik branden op zijn lijf en heel even dacht hij dat hij haar ogen zag twinkelen. Nee toch. Dacht ze nou echt dat hij zich bedreigd voelde door een jonger mormel? Daydra schudde zijn kop even, maar keek haar toen weer aan. Toch kon hij het niet ontkennen dat ze wel een soort dreiging uitstraalde. Misschien als ze in vorm was dat ze hem zonder meer al had aangevallen en dat hij misschien nu al op de grond had gelegen. Hij was niet zo van de snelle reacties van verrassingsaanvallen, laat staan in een normaal gevecht. Maar hij had meer de fysieke kracht. Hij kon veel schade aanbrengen met zijn kaken en poten. Hij trainde zijn spieren dagelijks. Dus eigenlijk was hij wel gevechtsklaar. Genoeg om haar aan te kunnen. Maar hij had niet echt vreselijk veel zin in een gevecht vandaag. Alleen als zij het echt begon uit te lokken zou hij uit zijn schulp komen. En toen opeens werd zijn aandacht weer bij het echte leven getrokken door die twee blauwe ogen die zich nu vol op hem richtten. "Wow, Easy big boy," Zei de teef en Daydra zag dat haar ogen begonnen te glimmen. Opeens gleed er een ijzige wind langs zijn vacht, maar hij hield zich sterk. Hij kon zich nu gewoon niet zwak tonen, dat was geen optie. De grijns op haar gezicht werd groter en daarbij ook zijn ingehouden woede. Nee. Hij kon het wel bij zich houden, maar als ze nog een paar keer zo vervelend zou doen kon hij zichzelf niet eens bedwingen. "Vind je het niet onbeleefd om zo te grommen tegen een vreemde?" De zoete toon in haar stem deed hem wat kalmeren, een echte vijandige wolf zou gegromd blijven hem. Zij pestte hem alleen maar. Daydra liet zijn oren wat hoger komen, maar nog steeds niet helemaal recht. “Ik denk dat ik doe waar ik zin in heb, als solitaire wolf hoef je je niet aan regeltjes te houden, niet?” Hij besloot zij stem weer eens te laten horen en keek haar dit keer uitdagend aan. "So, let me ask you the question," Zij was weer aan de beurt en Daydra was een beetje verbaasd dat ze ook nog eens interesse toonde in zijn leven. "What are you doing here?" Gevolgd door een pas in zijn richting. Daydra bleef eigenwijs staan en liet zijn kopje wat scheef hangen. “Als ik antwoord geef, neem ik aan dat jij dit ook zal doen?” Vroeg hij en wachtte niet op een antwoord. “Ik dwaal hier gewoon wat rond en volgens mij is dit ook geen roedelgebied. Misschien besluit ik straks wel even te jagen of blijf ik hier een beetje rondlopen.” Hij ging zitten op de koude ondergrond. Een rilling ging door zijn ruggengraat heen, maar hij hield zijn houding aan. Hij hield zijn kaken op elkaar en wachtte tot de teef haar bedoeling ging vertellen en anders kon hij nog uren doorratelen over zijn doel. Aslof.
Terug naar boven Ga naar beneden

 Eevy

Erelid

Eevy
Aantal berichten : 3909
Pro Infinito's : 1650400

About Me
Leeftijd: 3 summers and 2 moons
Partner:
Karakter:

Do not mention it Empty
BerichtOnderwerp: Re: Do not mention it   Do not mention it Icon_minitimevr 1 maa 2013 - 18:39


De reu had gezegd dat hij solitair was. Iets wat Eevy ook heel lang was geweest. Ze had een gevecht gehad met de alfa van de Mystic Strangers gehad waardoor ze voor een korte periode in zijn roedel zat. Ze kwam op geen één meeting en deed ook geen moeite om zich erg trouw op te stellen. Dan zou die reu wel zien dat ze geen goed lid was. Nu was ze ook al bij de Black Ops ingetrokken, de roedel waarvan Legion de leider was. Ze had een goeie band met Legion en voelde zich veel fijner in zijn roedel dan in die van Nathan, maar dat was vanzelf sprekend. Ze had de reu voor haar simpel weg de vraag terug gekaatst omdat ze niet tegen iedere vreemde wolf ging zeggen wat ze aan het doen was. Dat was bijna net zo erg als die poedels die hun o zo erge verleden tegen je vertelden terwijl je hen nauwelijks kenden. Nee, Eevy was niet zo meelevend persoon en als ze het was, was het alleen met de wolven die haar echt dierbaar waren. En dat waren er nog niet zo veel. Weinig wolven wisten dan ook van haar verleden af. Haar naam vertelde ze soms niet eens; waarom zouden hun haar naam moeten weten? Kwamen ze dan wat verder? Nee. Het was onnodig het zorgde er alleen voor dat als ze elkaar ooit weer zouden ontmoeten de andere wolf dan dacht dat ze best friends waren en haar naam hysterisch ging roepen, alsjeblieft zeg. Eevy had een stap richting hem gezegd en de reu bleef staan, ze had ook niet anders verwacht. Eevy hoopte eigenlijk meer dat hij aan de kant zou gaan zodat ze weer verder kon lopen. Ze had te veel eigendunk om om hem heen te lopen en een praatje op z'n tijd was ook wel weer goed voor de stem banden. De reu hield zijn kop iets-wat scheef, iets wat Eevy deed grijnzen en haar ogen glommen nogmaals. “Als ik antwoord geef, neem ik aan dat jij dit ook zal doen?” vroeg de reu. Eevy grijnsde wat breder, was niet van plan om antwoord te geven. Misschien ging ze het nog heel vies spelen. Haar ogen glommen even duivels, waarna ze haar zoete blik weer opzetten.

De reu wachtte niet op antwoord en ging gewoon verder. “Ik dwaal hier gewoon wat rond en volgens mij is dit ook geen roedelgebied. Misschien besluit ik straks wel even te jagen of blijf ik hier een beetje rondlopen.” antwoordde de reu, waarna hij zijn kont neer plantte op het koude gesteente. Eevy knikte even kort. ""Ik moet eerlijk zeggen dat dit niet het fijnste gebied is om te leven," zei ze en een spottend lachje vervolgde kort. Het noorden was koud en in het zuiden was het lekker warm met genoeg prooi. Nu al helemaal in de lente. Ze likte een kort haar lippen af bij die gedachtes. Eevy bleef staan, aangezien ze niet van plan was om een gezellig thee kransje hier te houden. Ze keek de reu eens aan, nu verwachtte hij dus een weder antwoord. Ze grijnsde eens kort. "Tja, ik probeer gewoon simpel deze gestrekte vlakte over te steken zodat ik op mijn roedel gebied kan zijn," zei Eevy op een zoete stem en gaf hiermee aan dat ze erlangs wou. Ze hief haar massieve kop wat op en liet de strenge wind haar vacht strelen. Ze zette opnieuw een stap in zijn richting en boorde kort haar kristal heldere blauwe ogen in de zijne. Haar staart zwiepte wat ongeduldig heen en weer.

[flut ._.]
Terug naar boven Ga naar beneden
http://ahuro.actieforum.com/forum

 Gesponsorde inhoud



Do not mention it Empty
BerichtOnderwerp: Re: Do not mention it   Do not mention it Icon_minitime

Terug naar boven Ga naar beneden
 

Do not mention it

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
For Eternity :: 
» The North
 :: Taiyuan Xue
-
Ga naar: