IndexPortalLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggen



 

Deel | 
 

 A little joy in life..

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht

 Eevy

Erelid

Eevy
Aantal berichten : 3909
Pro Infinito's : 1650400

About Me
Leeftijd: 3 summers and 2 moons
Partner:
Karakter:

A little joy in life.. Empty
BerichtOnderwerp: A little joy in life..   A little joy in life.. Icon_minitimezo 24 feb 2013 - 16:53


Met een grijns rond haar lippen liep ze naast de zwarte reu. De reu die haar wereld op haar kop had gezet en ervoor had gezorgd dat ze nooit meer van zijn zijden wou afwijken. Ze hadden immers nog wat tijd in te halen. In de tijd dat Eevy de stem in haar kop hoorde had ze geen tijd met Ren door gebracht, integendeel ze waren op een behoorlijke afstand geweest van elkaar. Aan de ene kant vond Eevy dat wel fijn, wie weet wat er gebeurd zou zijn als ze toen bij hem in de buurt was. Maar toch bleef altijd dat lege gevoel haar bij. Alsof ze een deel van zichzelf miste. Gelukkig was die leegte nu gevuld en kon ze met een grijns op haar snuit naast hem lopen. De jacht eerder was goed gegaan en de honger in haar maag was gestild. Het voelde fijn en vertrouwd om dingen met hem te doen. Ze had nooit gedacht dat ze zich ooit nog zo kon voelen, maar was blij dat ze zich toch had open gesteld voor die gevoelens, ze voelde zich eindelijk weer eens gelukkig. Vogels floten en de zonnestralen schenen door het bladerdek heen op hen neer. Normaal had Eevy een hekel aan al dat lente gedoe. Veel te veel vrolijkheid en kleur, maar nu zinde het haar wel, haar humeur werd er zowaar beter van. Ze pootte zichzelf wat aan liep iets sneller door het bos heen, de geur van zout water kwam namelijk haar neus binnen. Drinken zou ze het niet, je kreeg alleen nog maar meer dorst. De bomen verruilde zich al snel voor een paar grote stenen waar Eevy behendig op sprong om vervolgens in het warme zand te belandden. Ze grijnsde even kort en keek eens om zich heen. De bomen omringde de plek, maar lieten een opening vrij waar het water zich oneindig kon uitreiken. Het zand liep tot aan het water en hoe meer je naar de bosrand ging kwam daar stenen tevoorschijn. Lang hadden de twee niet gelopen, maar tijd om even wat lol te trappen was er zeker toch wel. Eerst ging Eevy toch haar zintuigen af, voordat ze lol ging maken. Ze wou niet dat hun onderonsje werd gestoord door ongewenst bezoek. De grijns verdween even bij die gedachtes. Ze snoof de lucht op, maar rook alleen het zoute water dat nu links van haar lag. Ze hoorde ook niks bijzonders en toen ze de omgeving aan het checken was zag ze ook niks. De grijns verscheen weer rond haar lippen, time to play. Ze zocht even met haar ogen naar Ren, die wenkte ze even kort met haar kop waarna ze richtig het water liep en langzaam haar poten in het water liet zakken. Ze zuchtte eens. Het water voelde fijn aan, het was warm doordat de zon er vel op scheen. Eindelijk leek het alsof dat haat gevoel, dat nog al die tijd als een bezetenen door haar aderen schoot , even tot rust te komen.
Terug naar boven Ga naar beneden
http://ahuro.actieforum.com/forum

 Renier

Moderator | Solitair

Renier
Aantal berichten : 950
Pro Infinito's : 1646600

About Me
Leeftijd: //3years and 7moons\\
Partner:
Karakter:

A little joy in life.. Empty
BerichtOnderwerp: Re: A little joy in life..   A little joy in life.. Icon_minitimezo 24 feb 2013 - 18:28




Renier



Toen de avond weer was gevallen, waren de twee wolven wakker geworden onder steen. Waar ze de ochtend daarvoor in slaap waren gevallen, na alle bij een moeilijke maand achter de rug te hebben gehad. Ze waren uitgeput geweest, Ren door al de spanning en Eevy door haar zelf haat. Iets waar Ren totaal niks van af wist. Ze waren samen zodra de dag raad weer aanbrak naar een ander gebied gereisd. Daar hadden ze meer kans op prooi, zonder al te veel moeite hadden ze een terugkerende kudde dam herten gevonden. Samen hadden ze een hoog zwangere hinde neergehaald, het ging makkelijk het beest was gekwetst geweest. Hij had net als Eevy zoveel gegeten tot dat hij zichzelf bijna voelde ontploffen, zijn flanken zagen nog steeds bol door het vlees. De rest hadden ze gelaten voor de aaseters, ze moesten zich niet langer druk maken om het tekort aan voedsel. Het prooi kwam met overvloed weer de gebieden binnen stromen. De lente kondigde zich aan in Morgandi, het zag er allemaal veelbelovend uit. Hij had zelden zo een mooi seizoen mee gemaakt, zelf de zieken en zwakken zouden kans krijgen om er weer boven op te komen. Niet dat Ren dat zo leuk vond, wolven die zwak waren bleven dat punt uit... Een blik op Eevy en die gedachten zaten hem al niet meer dwars. Het feit dat ze weer beter was maakte alles weer goed, haar terug hebben was alles wat telde voor hem.

De dag liep weer op zijn einde, de lage zonnen stralen straalden warm door het bladerdek. Het was een zachte dag geweest, tegen de avond zou het weer frisser worden. Iets wat Ren weinig deed, hij was nog steeds niet verlost van zijn dikke winter vacht. Toen hij naar Eevy haar witte vacht keek leek dat ook het geval te zijn, hun dikke vachten verborgen alles wat er onder zat. Bij Ren een boel spieren en een paar littekens, onder Eevy's vacht zouden er vast ook een paar mooie littekens te vinden zijn. Ze waren niet voor niks alle bij gedreven in het vechten. Ren volgde Eevy op de voet door het bos, al snel bereikten ze een paar platte stenen en iets verder was het strand al te zien. Rens zware poot stappen lieten duidelijke poot afdrukken achter in het natte zand. Zijn afdrukken duidde op een grote wolf die stevig gebouwd moest zijn. Ze waren redelijk diep en groot van omvang. Eevy liep recht het water in, het water leek haar te ontspannen. Ren keek even naar haar, de zon begon langzaam achter de zee te zakken en wierp een oranje gloed over het water en Eevy. Ren liep langzaam het water in en kwam aan haar zijde staan. De zachte wind deed zijn vacht weer wild staan, maar hij vond de bries heerlijk om te voelen. Opeens besefte hij dat sinds Eevy's terug keer hij haar zelden had aangeraakt, behalve dan toen ze lagen te slapen. Teder drukte hij zich tegen haar zij aan, haar lichaam tegen het zijne voelde net goed. Zij was de enigste die dat gevoel bij hem opriep. Hij boog even voorover om een plagende lik achter haar oor te geven, waarna hij die vastgreep tussen zijn tanden. Hij trok er zacht aan waarna hij haar een duw gaf, het was geen zachte waardoor ze wel even uit haar evenwicht werd gebracht. Ren maakt er groot gebruik van en sprong wild op haar rug, hij wist wel dat ze wat kon hebben. Kwispelend probeerde hij haar in het water te drukken, in de wetenschap dat hij haar geen pijn deed. Maar dan had hij niet gerekend op wat er ging komen...

[Flut :s]

© Sykes
Terug naar boven Ga naar beneden

 Eevy

Erelid

Eevy
Aantal berichten : 3909
Pro Infinito's : 1650400

About Me
Leeftijd: 3 summers and 2 moons
Partner:
Karakter:

A little joy in life.. Empty
BerichtOnderwerp: Re: A little joy in life..   A little joy in life.. Icon_minitimezo 24 feb 2013 - 19:20


Helemaal genietend van het moment stond ze in het water. Een zacht briesje zorgde ervoor dat het warme water regelmatig tegen haar poten aan sloeg. Het voelde ontspannend aan en van haar hoefde op dat moment niks te veranderen, alleen dat Ren nu bij haar zijde stond. Alsof hij haar verlangen voelde hoorde ze zijn voetstappen dichterbij voelen en spatte wat water op waarna hij naast haar zijde verscheen. Ze glimlachte even kort naar hem. Het moment mocht van haar eeuwen duren, het was gewoon perfect. Alleen nog één klein dingetje miste, maar voordat ze haar gedachtes ook nog maar daarop kon zetten duwde Ren zich zachtjes tegen haar aan. De glimlach rond haar lippen werd groter, dat was precies wat ze wou. Het voelde zo fijn om zijn warmte te voelen, zo rustgevend en vertrouwd. Ze voelde hoe Ren speels haar oor likte waarna hij er speels in beet. Eevy voelde hoe irritatie bij haar opborrelde, ze had geen zin in dit speelse gedoe, het moment was net zo perfect. Maar voordat ze ook nog maar iets kon zeggen voelde ze hoe Ren tegen haar aanstootte, ze verloor even haar evenwicht en ze wou wat verontwaardig roepen, maar Ren sprong op haar rug waardoor ze al helemaal haar evenwicht verloor. Eevy ging tegen de vlakte en kreeg het zoute water in haar snuit. Eerst vond ze de geur van het zoute water nog heerlijk, maar nu werd ze er misselijk van. Met een grom wurmde ze zichzelf los van Ren. Ze voelde pijn in haar buik en een korte steek volgde. Ze stond op en voelde in die beweging opnieuw een vlaag van misselijkheid. Haar ogen die eerst nog zo gelukkig hadden gestaan stonden nu geïrriteerd. Ze liep in een traag tempo het water weer uit. Haar vacht was nat, gerust doorweekt te noemen. Ze wou haar vacht niet uit te schudde, bang dat de misselijkheid erger zou worden, maar anders wist ze zeker dat ze een koudje zou fatten. Ze liet eens haar blik over haar vacht glijden en haar blik werd al snel gevangen op haar buik, die behoorlijk dik was. Misschien moest ze wat minder eten. Ze had de laatste tijd nogal veel honger en nu was ze weer misselijk. Ze zuchtte eens waarna ze haar vacht dan toch uitschudde waarna er een vlaag misselijkheid volgde, zoals ze al had gedacht. Ze zuchtte nogmaals en ging toen langzaam liggen.
Terug naar boven Ga naar beneden
http://ahuro.actieforum.com/forum

 Renier

Moderator | Solitair

Renier
Aantal berichten : 950
Pro Infinito's : 1646600

About Me
Leeftijd: //3years and 7moons\\
Partner:
Karakter:

A little joy in life.. Empty
BerichtOnderwerp: Re: A little joy in life..   A little joy in life.. Icon_minitimezo 24 feb 2013 - 21:06




Renier



Bruusk sprong hij op haar rug, in de wetenschap dat ze hem makkelijk zou kunnen verweren. Na al de spanning die er was geweest had hij eens zin om zonder zorgen met haar te kunnen dollen. Maar zijn speelsheid was van korte duur, Eevy ging zowaar kopje onder. Verschrikt sprong hij van haar af, hij had absoluut niet verwacht dat ze in het water zou vallen. Meestal herstelde ze haar evenwicht even snel. Deze keer was ze gewoon makkelijk tegen de vlakte te krijgen. Hij boog zich naar haar toe en trok haar langs haar nekvel terug boven water, haar kop was amper boven water toen ze zich alweer van hem los wurmde. Ze gromde ook nog, Ren had de gewoonte en neiging om terug de grommen. Maar deze keer hield hij zijn bek, er was duidelijk iets goed mis. Ze stond zelf op, kort leek hij iets van pijn te bespeuren in haar ogen. Maar Eevy hield zich sterk, haar blik veranderde al snel in eritatie. Hij had geen idee waar dat plotseling vandaan kwam, traag liep ze weer het water uit. Ren keek haar bedachtzaam na, hij ging haar niet onmiddellijk achterna. Het water kabbelde rustgevend rond zijn poten. Het hielp hem weer rustig te komen en niet kwaad te worden, om haar overdreven reactie. Toen ze het strand weer bereikt had, besloot Renier haar maar achterna te gaan. Haar vacht was druip nat, ze zat met haar rug naar hem toe terwijl hij op zijn gemak ook het water uitkwam. Haar vacht kleefde aan haar lichaam, vaag merkte Ren haar opgezwollen buik. Maar veel aandacht schonk hij er niet aan, het kwam vast nog door de hinde van daarnet. Ze hadden behoorlijk veel gegeten, en Eevy nog meer als gewoonlijk. Zijn gedachten over haar buik beleven hem niet lang dwars, want zodra ze zich had uitgeschud lag haar vacht weer gewoon. Toen hij haar uiteindelijk bereikt had ging ze langzaam liggen, het leek wel of iets haar verstoorde. Rustig ging haar naast haar zitten in het zand, 'Wat is er aan de hand Eevy?' vroeg hij zachtjes. Hij schraapte even zijn keel, het was tijd voor zijn excuses en daar was hij altijd al slecht in geweest. 'Het spijt me, het was niet mijn bedoeling om je pijn te doen sorry als ik dat wel heb gedaan,' zijn stem klonk weer vast, wat hij voelde was rot. Hij had niet vaak spijt van iets, maar deze keer vrat het gevoel aan hem.

© Sykes
Terug naar boven Ga naar beneden

 Eevy

Erelid

Eevy
Aantal berichten : 3909
Pro Infinito's : 1650400

About Me
Leeftijd: 3 summers and 2 moons
Partner:
Karakter:

A little joy in life.. Empty
BerichtOnderwerp: Re: A little joy in life..   A little joy in life.. Icon_minitimezo 24 feb 2013 - 21:35


Toen Eevy eenmaal lag voelde ze zich weer wat opgelucht, de misselijkheid leek iets minder doordat ze ging liggen, wat rust zou haar wat goed doen. Het liefst wou ze nu wat drinken, maar dat zoute water zou haar ook zeker niet goed. Ze zuchtte eens geïrriteerd. Net voelde ze zich nog o zo gelukkig als een princess in een sprookje met een happy end. Eevy voelde haar misselijkheid naar boven komen bij die gedachtes, wat een klef gedoe weer. Ze zag hoe Ren zich naar haar toe bewoog en langzaam het water uit kwam. Uiteindelijk ging hij naast haar zitten. 'Wat is er aan de hand Eevy?' vroeg Ren zachtjes. "Er is niks, gewoon misselijk," zei Eevy geïrriteerd. Waarna ze meteen spijt had van de toon waarop ze het had gezegd. Ze sloeg haar ogen dan ook meteen neer op het zand. Wat was er met haar? Waarom deed ze zo? Ze zuchtte nogmaals waarna ze kort haar kop schudde. Langzaam keek Eevy op toen Ren zijn keel schraapte. 'Het spijt me, het was niet mijn bedoeling om je pijn te doen sorry als ik dat wel heb gedaan,' zei hij. Eevy schudde kort haar kop. Hij had niks gedaan, kon hij dat niet zien?! Opnieuw schudde ze haar kop. Nee, zo moest ze niet denken, hij toonde alleen maar wat medeleven. Ze richtte haar blik weer Ren. "Het spijt mij ook," zei Eevy zacht, was net zo slecht in zich verontschuldigen als Ren. "En nee, het is jouw schuld niet," ging Eevy verder waarna ze haar blik liet afglijden naar het water. "Ik weet ook niet wat het is, maar ik ben erg misselijk," legde ze kort uit naar de waarheid. Ze richtte haar blik op de hemel, waar de zon zich langzamer hand al had verruild voor de maan. "Misschien moeten we maar gaan slapen," vroeg Eevy. Ze wist niet zo goed wat ze nu moest doen en zin in praten had ze niet. Tenslotte kon ze nu niet veel met de misselijkheid die in haar maag lag en dat hatelijke gevoel dat opnieuw begon op te spelen door haar reactie die ze net op Ren had gegeven. Ze stond langzaam op, maar ondanks dat volgde er een misselijk makende gevoel. Ze bleef even kort stil staan zodat ze het gevoel kon onderdrukken, waarna ze in langzame passen richting een paar stenen liep. De stenen waren zo op elkaar geschoven dat het onderdak bood voor hun twee. Eevy liep langzaam erheen waarna ze langzaam zichzelf neer legde. Ze probeerde de misselijkheid te negeren, maar jammer genoeg ging dat niet. Het zou een lange nacht worden.
Terug naar boven Ga naar beneden
http://ahuro.actieforum.com/forum

 Renier

Moderator | Solitair

Renier
Aantal berichten : 950
Pro Infinito's : 1646600

About Me
Leeftijd: //3years and 7moons\\
Partner:
Karakter:

A little joy in life.. Empty
BerichtOnderwerp: Re: A little joy in life..   A little joy in life.. Icon_minitimezo 24 feb 2013 - 22:31




Renier



"Er is niks, gewoon misselijk," antwoordde ze nog steeds geïrriteerd, Renier sloeg er geen acht op. Want zodra ze de woorden leek te hebben uitgesproken, sloeg ze haar ogen neer. Een teken van spijt. In plaats van ook geïrriteerd te reageren, haalde hij eens diep adem. Het was tijd voor zijn excuses, iets waar hij nooit echt goed in was geweest. 'Het spijt me, het was niet mijn bedoeling om je pijn te doen sorry als ik dat wel heb gedaan,' zijn stem had terug zijn normale toon, maar hij meende het wel. Hij had nog nooit zoveel spijt gehad om iets. Toen hij zacht neer keek op Eevy schudde ze met haar witte kop, hij vroeg zich af waarom. Aanvaarde ze zijn excuses niet? Of was het iets anders. Hij ontspande toen ze hem eindelijk weer aankeek, haar helder blauwe ogen stelde hem gerust. "Het spijt mij ook," antwoordde ze zacht, hij moest even grijnzen. Op sommige gebieden leken ze wel erg veel op elkaar, dat verontschuldigen ging hun alle bij niet af. "En nee, het is jouw schuld niet," ging ze verder, Ren zei maar niet dat hij dat niet geloofde. Hij was tenslotte wel degene die op een slecht moment een beetje te wild was omgegaan met haar. Haar blik was weer op de zee gericht, daar verdwenen stil aan de laatste stralen achter de horizon. "Ik weet ook niet wat het is, maar ik ben erg misselijk," vertelde ze, Ren knikte even. Hij volgde haar blik naar boven. Waar niet langer de zon stond te pronken maar een kleine maansikkel die helder de nacht verlichtte. 'Je hebt gewoon een beetje teveel gegeten van de hinde,' zei hij, de oude Renier was terug. Zoals altijd probeerde hij het positieve naar boven te halen, of zei hij dingen die helemaal op niks sloegen. Maar hij kon niks beters verzinnen voor haar misselijkheid. "Misschien moeten we maar gaan slapen," stelde ze voor. 'Ja dat is geen slecht idee, dan kan je maag weer tot rust komen,' stemde hij ermee in. Ze ging weer staan, waardoor ze even moest blijven staan. het was vast de misselijkheid die weer opspeelde, dacht hij bij zichzelf. Hij ging er verder geen woorden meer aan vuil maken. Langzaam liep ze naar twee stenen die tegen elkaar stonden, het vormde een soort tent. Het zou onderdak bieden, Ren liep achter Eevy en probeerde zijn passen op de hare af te stemmen. Eevy ging onder de stenen liggen, ze probeerde elke beweging rustig en voorzichtig te maken om minder van de misselijkheid te voelen merkte hij op. Deze keer ging hij heel voorzichtig achter haar liggen, hij durfde haar amper nog aan te raken totdat ze geen pijn meer zou voelen. Hij nam er maar genoegen mee om naar haar te staren. 'Slaapwel,' murmelde hij zacht achter haar, voordat hij zijn kop op zijn poten liet rusten. Zonder het zelf echt te beseffen vielen zijn ogen van zelf dicht, al snel lag hij diep te slapen. De zwarte reu had al zijn slaap nog niet ingehaald, de rust deed hem goed en ook al zijn zorgen vergeten.

© Sykes
Terug naar boven Ga naar beneden

 Eevy

Erelid

Eevy
Aantal berichten : 3909
Pro Infinito's : 1650400

About Me
Leeftijd: 3 summers and 2 moons
Partner:
Karakter:

A little joy in life.. Empty
BerichtOnderwerp: Re: A little joy in life..   A little joy in life.. Icon_minitimema 25 feb 2013 - 18:11


Ren had haar gevolgd waarna hij vervolgens achter haar ging liggen. Hij leek haar nauwelijks aan te durven raken, bang dat hij haar pijn deed. Eevy glimlachte even kort, ze aanvaarde zijn bezorgdheid, maar vond het aan ene kant wel irritant. Ze begreep niet waar al die gemengde gevoelens vandaan kwamen en probeerde daarom ook alle negatieve gevoelens van zich af te schuiven. 'Slaapwel,' murmelde Ren nog. Eevy keek hem even aan en knikte eens vriendelijk, waarna ze toe keek hoe hij zijn kop op zijn poten liet rusten en vervolgens zijn ogen sloot. Al snel werd zijn ademhaling rustig en wist Eevy dat hij ver weg. Even bleef Eevy nog naar hem kijken, hij zag er haast lief uit als hij zo vredig lag te slapen. Kort grijnsde Eevy om die gedachtes. Ze wist donders goed dat Ren een badass was en dat hij niet viel te onderschatten. Dat had ze zelf al wel een keer meegemaakt, ze zag nog steeds de grijns op zijn gezicht in de grot die haar irritatie toen op een hoger niveau bracht. Opnieuw moest Eevy grijnzen. Ze besloot om uiteindelijk ook te gaan slapen en legde haar kop neer op haar voorpoten. Een nieuwe scheut van misselijkheid kwam naar boven, meteen hield Eevy haar kop weer omhoog. Dat ging dus niet werken. Eevy zuchtte eens geïrriteerd. In tegenstelling tot Ren zou het voor haar nog wel even duren voordat ze eindelijk sliep, ze begon zich af te vragen óf ze überhaupt ooit nog eens geen slapen. Nogmaals zuchtte ze. Ze probeerde een comfortabele houding te vinden waardoor haar misselijkheid iets minder werd. Jammer genoeg voor haar ging dat niet zo snel, ze bewoog zichzelf langzaam en voorzichtig en als ze dan eenmaal lag leek het toch geen betere houding te zijn. Uiteindelijk lag ze met haar kop tegen een steen haar en met de rest van haar lichaam op haar zij. Op één of andere manier deed het behoorlijk pijn als ze op haar buik lag. Misschien was die hinde niet goed bevallen, maar dat zou onlogisch zijn; het was al een hele tijd geleden sinds ze die hinde had gegeten, dat moest nu toch al wel verteerd zijn? Als nog bleef haar buik wat opgezwollen te zijn. Ze probeerde haar gedachtes wat te oorden en alles op een logische wijzen verklaren. Oké, ze was; misselijk, had last van wisselende emoties, haar buik was wat opgezwollen en haar buik deed soms wat pijn. Haar ogen werden even kort wat wijder. Nee dat kon niet. Haar ogen schoten even wat haastig naar links en naar rechts. Ze wou snel omhoog schieten, maar wist dat haar misselijkheid er alleen maar erger van zou worden. Ze probeerde de woorden te zoeken naar hoe zij haar situatie kon omschrijven. Ze vond ze maar kon het nog moeilijk uit haar keel krijgen. Ze geloofd het gewoon niet, ze was verward, hoe had dit ooit kunnen gebeuren. Een korte grom verliet haar lippen. Waarna ze haar blik naar Ren liet glijden, wat zou hij ervan vinden? Ze kon het moeilijk geheim voor hem houden, uiteindelijk zo er toch ooit een klein onderkruipsel hier rond trippelen..
Terug naar boven Ga naar beneden
http://ahuro.actieforum.com/forum

 Renier

Moderator | Solitair

Renier
Aantal berichten : 950
Pro Infinito's : 1646600

About Me
Leeftijd: //3years and 7moons\\
Partner:
Karakter:

A little joy in life.. Empty
BerichtOnderwerp: Re: A little joy in life..   A little joy in life.. Icon_minitimema 25 feb 2013 - 19:53




Renier



Zodra hij sliep, leek hij eindeloos naar beneden te vallen in een donkere tunnel. Ren schoot niet wakker door het vreemde vallende gevoel, hij was veel te moe om nu nog wakker te schieten. het vallen in het donker leek wel uren door te gaan, maar toch kon hij zijn rust vinden. Hij schrok niet terug voor het duister, laat staan voor zijn nachtmerries. Maar zijn droom was meer dan een nachtmerrie alleen. Hij zag in een flits hoe hij ruzie kreeg met Eevy, alleen snapte hij niet zo goed waarom ze plots zo tegen elkaar uitvlogen. Vervolgens zag hij zichzelf bij haar weg gaan, richting de bossen. Hij wachtte af tot hij zich weer zou omdraaien en terug rennen naar haar, maar dat gebeurde niet. Hij beende kwaad weg en keek niet een maal om. Langzamerhand raakte hij van streek, hij onderdrukte een gefrustreerde grom. Even begon hij te woelen in zijn slaap, hij wou wakker worden maar hij bleef maar dieper vallen. Hij begon er tegen te vechten, hij wou zijn ogen openen. Verwoed begon hij hard tegen het duister te stribbelen. Kwaad trok hij even zijn lip op, hij wou nu wakker worden en niet binnen een uur. Uiteindelijk lukte het hem, hijgend knipperde hij met zijn ogen. Na een lange minuut kon hij uiteindelijk weer alles scherp zien, de zon was nog niet op. Het moest vroeg in de ochtend zijn, hij was badend in het zweet wakker geworden. Een paar rillingen liepen over zijn rug, zijn ademhaling klonk nog steeds zwaar en onregelmatig. Hij zag eruit alsof hij 80 km had gelopen zonder te stoppen en op het zelfde tempo. Zijn ogen gleden kort over Eevy, maar hij nam geen tijd haar reactie te peilen. Hij schoot recht en liep van onder de stenen, de frisse zeelucht sloeg in zijn gezicht en sneed door zijn vacht. Na een tijdje zo te hebben gestaan kwam hij weer tot rust, het ingesloten gevoel en de klamme vacht waren verdwenen. Met trage passen liep hij terug, hij liep onmiddellijk op Eevy af die was blijven liggen. Hij hoefde haar niet lang in zich op te nemen om te beseffen dan er iets goed mis was, angst greep hem naar de keel. Hij hoopte dat ze niet ernstig ziek was, want haar blik vertelde niet veel goeds. Ze zag er ook niet echt uit als Eevy, meer helemaal verward. Iets wat ze zelden was, ze was nooit snel van haar stuk te brengen. 'Wat is er aan de hand?' vroeg hij haar met samen geknepen ogen, op een afstandje van haar bleef hij staan. Een klein stemetje, genaamd geweten vertelden hem dat hij dit niet leuk zou gaan vinden

© Sykes
Terug naar boven Ga naar beneden

 Eevy

Erelid

Eevy
Aantal berichten : 3909
Pro Infinito's : 1650400

About Me
Leeftijd: 3 summers and 2 moons
Partner:
Karakter:

A little joy in life.. Empty
BerichtOnderwerp: Re: A little joy in life..   A little joy in life.. Icon_minitimedi 26 feb 2013 - 17:40

Ren schoot overeind, bezweet en hijgend. Eevy keek hem met verbaasde en verwarde ogen aan. Ze probeerde hem te roepen, zodat ze hem ervan kon vertellen, maar geluid wilde niet uit haar keel komen. Ren keek even naar haar, maar voordat hij haar echt goed kon registreren verdween hij naar buiten. Eevy voelde zich nog steeds verward; hoe had dit ooit kunnen gebeuren? Haar ogen stonden ook nog steeds wat groot en haar ademhaling was wat onregelmatig. Uiteindelijk keerde Ren zich weer naar haar toe en leek haar verwarde uitdrukking te registreren. Hij liep naar haar toe, maar bleef op een afstandje van haar staan. Eevy kon nu al nauwelijks meer adem halen. Hoe ging ze het hem ooit vertellen? Hoe zou hij erop reageren? Haar adem stokte in haar keel en ze kon haar gedachtes niet meer rustig krijgen zonder dat er alweer een nieuwe vraag door haar kop begon te spoken. Ze vond het irritant en ze zette daarom kort haar nagels in het harde aarde wat ervoor zorgde dat de irritatie een klein beetje weg ebde. Ze zag zijn gezicht, ze snapte dat hij begreep dat er iets mis was. 'Wat is er aan de hand?' volgde al snel de onvermijdelijke vraag. Eevy zuchtte eens hakkelig, wist dat ze het moest zeggen. "I...ik.." begon Eevy wat hakkelig, maar was al blij genoeg dat er wat geluid uit haar keel kwam, voor het zelfde geld kon ze niks meer uitbrengen. Dan zou ze al helemaal in paniek raken. Ze haalde eens diep adem en week haar blik af naar een steen die plotseling erg interessant was. Normaal zou ze nooit zo laf zijn om haar blik af te wijken, maar dit lag haar nu al zwaar. Hoe in hemelsnaam moest ze dit ooit onder worden brengen? Haar ogen stonden nog steeds groot en haar ademhaling was onregelmatig, ook al probeerde ze zichzelf rustig te maken, het lukte niet. "Ik..," begon ze opnieuw en durfde haar blik niet af te wijken van de steen. "Ik ben....," Ze nam nog een laatste hap lucht. "..zwanger," zei ze uiteindelijk. Haar nagels boorde zich meteen weer in de aarde en ze kneep haar ogen eens dicht. Hoe in hemels naam ging Ren hierop reageren?!
Terug naar boven Ga naar beneden
http://ahuro.actieforum.com/forum

 Renier

Moderator | Solitair

Renier
Aantal berichten : 950
Pro Infinito's : 1646600

About Me
Leeftijd: //3years and 7moons\\
Partner:
Karakter:

A little joy in life.. Empty
BerichtOnderwerp: Re: A little joy in life..   A little joy in life.. Icon_minitimedi 26 feb 2013 - 18:57




Renier



'Wat is er aan de hand?' vroeg hij dood kalm en met samen geknepen ogen, haar manier van doen zette hem schrap. Op twee poot stappen van haar af bleef hij staan, de nachtelijke hemel tekende zich af achter hem voor de ingang. Het was nog fris en heel vroeg in de ochtend, de zon moest nog opkomen en geen enkele vogel begon al aan zijn ochtend lied. Ren negeerde het vreemd gevoel over het komende gesprek met haar, en ontspande zichzelf weer en ging zitten. De wind blies ruw in zijn rug en nek, stug bleef hij zitten en wachtte haar antwoord af. Een bezorgd gevoel om haar bekroop hem, zijn blik gleed nog eens over haar. Op het eerste zicht leek er niks met haar aan de hand te zijn, behalve dat ze wijd open gesperde ogen had en zich misschien nog steeds slecht voelde. "I...ik.." begon, ze klonk totaal niet vast en stond alleen maar wat te hakkelen. Wat was er toch met haar aan de hand vroeg Renier zich verdwaasd af, het was niks voor Eevy om zo onzeker te staan brabbelen. Hij wou net naar haar toe gaan om haar gerust te stellen, en aan te sporen en dat ze hem alles kon vertellen, toen ze verder ging. Ze had haar kristal blauwe ogen van hem afgewend en keek naar de steen, het leek wel of ze hem niet onder ogen wou komen. "Ik ben....," opnieuw viel ze stil om een teug lucht naar binnen te happen, wat was er verdomme met haar... Het begon zich heel gespannen te voelen en keek haar met doordringende ogen aan. "..zwanger,". Dat ene woordje zorgde ervoor dat Ren's wereld zowat in duigen viel, zijn hele lichaam verstijfde waardoor hij nog groter leek, hij torende zowat boven de liggende Eevy uit. Een lange minuut kon hij niks uitbrengen, hij staarde haar allen maar aan met een neutraal gezicht. Maar binnen in hem ging alles wild tekeer, zijn hersens leken overuren te draaien. Hij had moeite om alles op een rijtje te zetten, het had hem overvallen zonder geen enkele verwittiging. Hoe had hij nu in godsnaam kunnen voorspellen dat Eevy's misselijkheid te danken was aan het feit dat ze zwanger was. Het werd hem teveel, en zoals gewoonlijk ging hij dan zijn verstand over boord gooien en uitrazen. Allemaal haar schuld gonsde het door zijn hoofd, ook al wist hij maar donders goed dat, dat het geval niet was. Alleen had ze onmogelijk pups kunnen verwachten, haar zwangerschap was net zo hard aan hem te wijten. Zonder die nacht in de grot voordat Eevy kwaad op hem werd de volgende ochtend, omdat hij bijna naar benden was gevallen van de berg. Was dit niet gebeurd, was ze waarschijnlijk niet zwanger geweest. Hij had nooit verwacht dat het zo snel zou gaan, hij had niet een aan een mogelijke zwangerschap gedacht die avond. 'Hoe...,' mompelde hij uiteindelijk, maar hij hield zijn bek weer hij wist heel goed hoe. Opeens schoot hij rechtop, zijn ogen schoten vuur en hij moest zijn poten hard in het zand boren om niet vooruit te vliegen. In een reflex trok hij zijn lip op, hij was driftig en snauwde 'Weetje, dit is allemaal jouw probleem!' hij zweeg kort en dwong haar om hem aan te kijken, 'Niet het mijne,' siste hij duidelijk. Hij wou zich omdraaien en verdwijnen, toen hij met een klap besefte wat hij zo juist had gezegd. Hij haalde diep adem en dwong zijn haren weer plat, zijn verstand was terug en zijn geweten gaf hem er goed van langs. Waarom had hij zo gereageerd? Het was afschuwelijk geweest, zo een reactie had ze niet verdiend. Ze was even verward als hem geweest over haar zwangerschap, en toch had Renier er niks beters op gevonden dan haar te kwetsen met zijn woorden. Hij had even in een korte ontkenning fase gezeten waarbij hij compleet was gaan doordraaien, maar zij had even veel recht om hem de huid vol te schelden. Kort kneep hij zijn ogen dicht, hij zakte door zijn poten zodat hij op de zelfde hoogte als Eevy kwam te liggen. 'Ik weet niet waarom ik dat net deed, het was niet mijn bedoeling... Het is jouw schuld niet,' zijn woorden sloegen nergens op, maar hij wou zich toch maar even verontschuldigen. Zijn manier van doen was er gewoon over gaan, het was ongepast en harteloos geweest. Voorzichtig kroop hij naar voor, ze had nu alle reden om kwaad op hem te zijn zelf woest. Maar toch duwde Ren zijn voorhoofd tegen het haar hare, hij boorde zijn diepbruine ogen in haar blauwe en hield haar blik vast. Zijn hart klopte hard terwijl hij haar reactie afwachtte op zijn korte uitbarsting en excuses.

© Sykes
Terug naar boven Ga naar beneden

 Eevy

Erelid

Eevy
Aantal berichten : 3909
Pro Infinito's : 1650400

About Me
Leeftijd: 3 summers and 2 moons
Partner:
Karakter:

A little joy in life.. Empty
BerichtOnderwerp: Re: A little joy in life..   A little joy in life.. Icon_minitimedi 26 feb 2013 - 19:25


Eevy opende langzaam haar ogen toen ze niks hoorde. Voorzichtig keek ze op naar Ren, die was helemaal verstijfd. Zijn uitdrukking was neutraal, zijn reactie was nauwelijks te peilen. Wat vond hij ervan? Opnieuw boorde Eevy haar nagels in de grond, ze haatte dit soort stiltes en nu al helemaal. Stilte was nog erger dan een uitbarsting die misschien zou komen. Hij leek in ieder geval alles behalve blij. Eevy slikte eens de brok in haar keel door. Angst leek zich nu te verspreidden door haar aderen. 'Hoe...,' klonk het uiteindelijk. Meteen schoten Eevy's ogen even wanhopig naar links en rechts, alsof ze aan het zoeken was voor de goeie woorden. "Ik.. ik.." begon Eevy en vervloekte zichzelf er van dat ze niet zo zeker klonk als normaal. "Weet het niet," maakte ze haar zin uiteindelijk af, waarna ze haar ogen weer naar de grond sloeg. Opeens schoot hij overeind, Eevy wist niet waarom, maar meteen schoot ook zij overeind. Ze boorde haar heldere blauwe ogen in zijn vuur spuwenden. De misselijkheid die in een vlaag was komen opzetten negeerde ze. De lip van Ren ging even omhoog en ook zo die van Eevy. Ze wist niet waarom ze het allemaal deed, maar het was haast haar instinct die het deed. Als iemand zo naar haar deed, liet ze zich niet onderlopen door andere. 'Weetje, dit is allemaal jouw probleem!' siste hij. Even was Eevy uit het veld geslagen, maar ze herstelde zichzelf al weer snel. 'Niet het mijne,' voegde hij er nog bij. Eevy gromde eens. "Watje, loop maar weg," siste ze nu en voelde hoe woeden door haar aderen heen schoot. Hoe kon Ren dat tegen haar zeggen?! Het was net zo goed zijn schuld als het hare. Ze snoof een keer, waarna ze pas zag dat Ren nu pas besefte wat hij had gezegd. Meteen knaagde het schuld gevoel weer aan haar. Waarom was ze weer zo dom geweest?! Ze gromde een geïrriteerd, waarna haar misselijkheid pas echt tot haar door drong. Ze ging in een traag tempo liggen waarna ze een keer zuchtte. Ren kneep kort zijn ogen dicht, waarna hij door zijn poten zakte en zo op dezelfde hoogt kwam als haar. 'Ik weet niet waarom ik dat net deed, het was niet mijn bedoeling... Het is jouw schuld niet,' zei Ren, waarna hij zijn voorhoofd kort tegen de hare aanduwde en haar blik even kort vast hield. Eevy glimlachte eens kort, waarna ze hem kort een lik gaf. "Het is al goed, ik was net zo goed fout," sprak ze zacht, maar ze wist zeker dat hij het kon horen. Ze schraapte eens kort haar keel en voelde hoe haar ademhaling eindelijk weer eens regelmatig werd. Toch drong het nog niet helemaal tot haar door. "En nu..?" zei ze wanneer ze Ren aankeek. Ze konden niet eeuwig hierover inzitten. Ze moesten kijken naar wat er in de toekomst zou gebeuren.
Terug naar boven Ga naar beneden
http://ahuro.actieforum.com/forum

 Owyn

The Dead Terrorist

Owyn
Aantal berichten : 1029
Pro Infinito's : 1642804

About Me
Leeftijd: 3,5 years
Partner:
Karakter:

A little joy in life.. Empty
BerichtOnderwerp: Re: A little joy in life..   A little joy in life.. Icon_minitimevr 1 maa 2013 - 19:02




Owyn



Met krachtige passen liep de grijs/witte reu door het bos heen. Zijn grove poten lieten diepe voetstappen achter in het zachte zand. De bomen zorgde er voor dat het zonlicht verminderd werd, maar hij voelde de stralen nog altijd op zijn vacht brandde. Het was niet onwijs warm, maar je voelde de verandering wel. Iets waar hij helemaal niet van zo van hield; warmte. De ijsblauwe ogen van de reu gleden over de bomen heen, geen enkel detail ging aan zijn zicht voorbij. De geur van water begon rond zijn neusvliezen te spelen en ook kwam langzaam het geluid van golven zijn kant op. Hij wist dat de zee dicht bij was. Waarom hij deze kant op ging wist hij eigenlijk niet zo goed, hij hield helemaal niet van het zoute water. Eigenlijk hield hij van heel weinig, bedacht hij zich. Maar ach, hij zat er niet mee. Zijn passen waren nog steeds krachtig en met elke pas die hij zette zag je de grote spiermassa rond zijn lichaam bewegen. Een kleine grijns vormde rond zijn lippen. Ook de geur van Eevy kwam langzaam zijn neus binnen dwalen.
Eevy betekende veel voor hem, ook al had hij besloten niemand meer in zijn leven toe te laten. Maar zij was een uitzondering, zij was zijn zusje. Owyn zou Eevy met heel zijn leven beschermen, dat was ook de grootste reden dat hij hier nog rond liep. Want zo bijzonder was Morgandi voor hem helemaal niet. Oke, het had zo zijn pluspunten. Maar er waren veel minpunten, die je bij bijna elk gebied wel had. Eevy was gewoon bijzonder voor hem, hij kon het niet helpen. Maar het bleef niet alleen bij haar geur. Een on-aangename geur, die hij eerder geroken had maar niet kon plaatsten waarvan, liet zijn neusvliezen trillen. Eevy was dus niet alleen en ergens was Owyn bezorgt dat er iets ernstigs was. Ze kon heel goed voor zichzelf zorgen, dat wist hij ook wel. Maar toch, ze bleef een teef. En het was niet zo zeer dat hij teven zwak vond, reuen waren over het algemeen sterker. En je wist maar nooit wat voor een je er tegen kwam. Hij was gewoon ongerust, wat zijn passen sneller maakte. Binnen enkele seconden bevond hij zich dan ook in een drafje.
De bomen gingen steeds veder uit elkaar staan en het geluid van de zee werd steeds duidelijker. Ook zag hij de zon al steeds verder door de bomen dringen. Zodra zijn poten het warme zand voelde, ging hij terug naar stap. Rustig, maar nog steeds krachtig en dominant, liep hij verder door het zand. Zijn klauwen groeven diep in het losse zand, wat hem irriteerde. Hij hield van harde ondergrond, niet van dit losse zand. Zijn neus had hem alweer niet in de steek gelaten, want een eindje verderop zat Eevy met een donkere reu. Nu wist hij het weer, het was de reu die hij bij de roedel gezien had. Renier, als hij zich goed herinnerde. Zijn lip trok kort op en zijn oren ging meteen zijn nek in. Er was iets aan die reu wat hij niet kon hebben. Zijn passen liepen naar het tweetal toe en voordat hij bij de twee gekomen was snoof hij kort, als aankondiging dat hij er aan kwam. Al hadden ze hem waarschijnlijk al opgemerkt, hij wilde ze niet zomaar storen. Of eigenlijk wel, hij wilde die reu weg hebben. "Hallo, zusje" zei hij met een kleine glimlach en zijn neus ging even kort en zacht tegen haar wang aan. Zo begroette hij haar altijd, een korte aanraking van zijn neus. Zijn ijsblauwe ogen gingen even over de reu, waarna een zachte grom zijn keel verliet. Hij kon er niks aan doen, er was iets aan die reu. Iets waar hij zich flink aan kon irriteren, maar hij was er nog niet achter wat.

Slecht.. >.>


© Sykes
Terug naar boven Ga naar beneden

 Renier

Moderator | Solitair

Renier
Aantal berichten : 950
Pro Infinito's : 1646600

About Me
Leeftijd: //3years and 7moons\\
Partner:
Karakter:

A little joy in life.. Empty
BerichtOnderwerp: Re: A little joy in life..   A little joy in life.. Icon_minitimeza 2 maa 2013 - 21:44




Renier



Troostend drukte hij zijn kop tegen de hare aan, zijn hart ging wild tekeer. Hij was bang dat ze nu niks meer van hem moest hebben, eender welke teef zou gekwetst of kwaad zijn geweest door zijn antwoord. Het was hem gewoon ontglipt, hij had zijn bek willen houden. Maar zelf Ren kon zijn eigen driftigheid niet onder controle houden. Hij hoefde maar even haar blik te vangen om te weten dat ze het hem al vergeven had. Opluchting overviel hem toen ze even glimlachte, kort krulde zijn mondhoek ook naar boven. Zijn harde blik van net was weer veranderd in een zachte uitdrukking. Hoe dom was hij eigenlijk wel niet geweest, wat maakte het uit dat ze zwanger was? Oké, het zou niet makkelijk gaan worden maar hij kon haar niet verlaten voor zoiets. Ze hadden nog even voor het zover was, het zou veel verantwoordelijkheid met zich meebrengen. Maar onderhanden was Ren wel oud genoeg om het aan te kunnen, en hij had Eevy. En zij had hem, ze zou er niet alleen voor staan! Dat beloofde hij zichzelf plechtig. Ondanks zijn harde woorden kreeg hij toch nog een lik van haar, zacht gaf hij er haar een terug. "Het is al goed, ik was net zo goed fout," vertelde Eevy zacht. Een schaduw viel over Ren's gezicht en zijn blik verduisterde, 'Nee!' sprak hij heftig, 'Je hebt helemaal niks fout's gedaan. Ik ben degen die het zo nodig moeilijk moest maken, je had gelijk ik ben laf! Ik kan van de problemen weglopen, maar jij...' Ren liet kort zijn ogen op haar buik vallen, 'zit ermee, jij kan er niet van weglopen. Het spijt me echt, dit is allemaal mijn schuld, ik heb er nooit bij stil gestaan. Laat staan dat ik had verwacht dat het zo snel zou gaan,' Ren viel kort stil, hij had zojuist gezegd wat er op zijn maag lag. Hij kon het amper verdragen, wat hij had gezegd toen hij pas het nieuws had vernomen. Het zou hem eeuwig blijven kwellen, zo behandelde je iemand van wie je hield toch niet? Hij wou net antwoorden op haar vraag, van hoe ze nu verder moesten. Toen een verdachte geur zijn neus bereikte, hij kon de geur niet thuis plaatsen ook al kwam het hem bekend voor. Geërgerd draaide Ren zich half op, hij voelde al een zekere irritatie voor degene die hun zo nodig moest komen storen op dit moment. Toen de witte reu met ijsblauwe ogen in het zicht kwam, wist Ren weer wie het was. Owyn de broer van Eef. Kort rolde hij met zijn ogen, dit zou heel interessant gaan worden. Haar broer mocht hem nu al niet. Met een zucht stond Renier op, langs een kant had hij hier geen zin in. Eevy en hij hadden nu wel andere problemen aan hun hoofd. Renier nam gewoon plaats aan Eevy's zijde, hij dwong zijn prikkelbaarheid naar de achtergrond en probeerde er volkomen neutraal uit te zien. De reu kwam bij hun staan, waarna hij Eevy begroete. Vervolgens nam hij Ren kort in zich op, iets wat Renier nu al niet kon uitstaan. spottend snoof hij kort, hij werd niet graag keurend opgenomen zeker niet door reutjes die hem weg wouden hebben bij een teef. Een zachte grom was te horen, in een reflex reageerde Ren erop. Een laag gegrom verliet ook zijn bek, de dreiging was duidelijk. Hij zou niet opkrassen, daar kon die Owyn naar fluiten. Zijn nagels boorde zich stevig in het zand en zo bleef hij dreigend aan Eevy's zijde staan. Hij wende zijn blik niet een maal van de andere reu af, hij begon stilaan pis link te worden.

© Sykes
Terug naar boven Ga naar beneden

 Eevy

Erelid

Eevy
Aantal berichten : 3909
Pro Infinito's : 1650400

About Me
Leeftijd: 3 summers and 2 moons
Partner:
Karakter:

A little joy in life.. Empty
BerichtOnderwerp: Re: A little joy in life..   A little joy in life.. Icon_minitimeza 2 maa 2013 - 22:11


"Het is al goed, ik was net zo goed fout," sprak ze zacht, maar ze wist zeker dat hij het kon horen. Ze schraapte eens kort haar keel en voelde hoe haar ademhaling eindelijk weer eens regelmatig werd. 'Nee!' sprak Ren plots heftig. Eevy keek wat verbaasd op en even klonk het zacht: "Ren..?" Ren kon het waarschijnlijk niet eens horen. 'Je hebt helemaal niks fout's gedaan. Ik ben degen die het zo nodig moeilijk moest maken, je had gelijk ik ben laf! Ik kan van de problemen weglopen, maar jij...' Eevy volgde zijn blik die naar haar buik toe leidde. 'zit ermee, jij kan er niet van weglopen. Het spijt me echt, dit is allemaal mijn schuld, ik heb er nooit bij stil gestaan. Laat staan dat ik had verwacht dat het zo snel zou gaan,' zei Ren en Eevy wist dat dit moeilijk voor hem lag. Eevy schudde kort haar kop. "Je bent niet laf, gewoon bang. Het maakt niks uit, echt niet. Ik had het ook niet verwacht," sprak Eevy even kort sussend en glimlachte even kort naar hem. "En nu..?" zei ze wanneer ze Ren aankeek. Ze konden niet eeuwig hierover inzitten. Ze moesten kijken naar wat er in de toekomst zou gebeuren. Ren leek aanstalten te maken om iets te zeggen, maar iets hield hem tegen. Toen drong bij Eevy een geur door die ze maar al te goed kende. Een korte glimlach kwam op haar gezicht. Haar broer kwam eraan, iets wat ze nu eigenlijk wel nodig had, maar ze voelde ook meteen wat wanhoop bij haar opborrelen omdat ze niet wist wat hij ervan zou vinden wat erin haar buik omging. En zo verdween de glimlach weer van haar snuit. Ze richtte haar aandacht op Ren die het niet op prijs leek te stellen dat Owyn op bezoek kwam. Eevy trok eens kort een wenkbrauw op. Waarom deed hij zo? Eevy moest toe geven dat Owyn misschien wat overdreven had gereageerd bij de training van de roedel. Ze zuchtte eens kort. Ze hoopte dat dit goed ging uitpakken en dat er geen gevecht kwam. Anders moest ze er tussen springen en dat zou nog wel eens heel naar kunnen aflopen.

Ren stond op waarna hij naast haar plaats nam. Eevy liet eens ongerust haar blik over hem heen glijden waarna ze haar aandacht richtte op Owyn die langzaam naderde. "Hallo, zusje" zei Owyn, waarna hij kort zijn snuit tegen haar aan drukte. Eevy glimlachte eens kort, waarna ze ook haar snuit tegen hem aandrukte. "Hee," zei ze wat zacht. Eevy hoopte dat dit goed ging komen, maar jammer genoeg verliet een grom haar broer zijn lippen. Natuurlijk reageerde Ren er in een reflex op en gromde terug. Eevy schoot overeind, iets wat misschien iets te snel ging, aangezien een vlaag van misselijkheid naar boven schoot. Wat een heldhaftige actie weer, dacht ze sarcastisch waarna ze de misselijkheid weg probeerde te dringen. "Owyn, Ren, rustig," zei Eevy wat grommend terwijl ze van Owyn naar Ren keek. Ze zuchtte eens. "Alsjeblieft?" voegde ze er nog kort aan toe. "We hebben nu wel andere dingen aan onze koppen," zei Eevy en haar blik schoot even kort naar haar buik en vervolgens naar Ren. Ze hoopte dat hij begreep dat ze het Owyn wel moesten vertellen. Hij moest het toch ooit weten. Eevy zag er wellicht tegen op, aangezien ze niet wist wat hij ervan zou vinden. Aangezien hij nu al zo reageerde.
Terug naar boven Ga naar beneden
http://ahuro.actieforum.com/forum

 Owyn

The Dead Terrorist

Owyn
Aantal berichten : 1029
Pro Infinito's : 1642804

About Me
Leeftijd: 3,5 years
Partner:
Karakter:

A little joy in life.. Empty
BerichtOnderwerp: Re: A little joy in life..   A little joy in life.. Icon_minitimezo 3 maa 2013 - 15:57




Owyn



De wind die op zijn dooie gemak over het landschap waaide, speelde speels met zijn vacht. Owyn voelde hoe de wind zijn vacht alle kanten op duwde wat een koud briesje gaf. Maar de reu gaf geen kik om de wind, hij kon het weinig schelen. Hij vond dat koude briesje zelfs wel aangenaam, hij was meer een winter dier. De weg die hij naar zijn zusje had gemaakt had hem wat geïrriteerd, aangezien hij niet zo van zand hield. Ook kon hij de reu, die naast haar zijde stond, niet echt uitstaan. Wat moest hij van Eevy? Kon hij niet gewoon oprotten ofzo? Dat zou het voor iedereen beter maken, daar was Owyn over overtuigd. Het was wel even in hem opgekomen dat deze zogenaamde 'Renier' de partner van Eef zou kunnen zijn. Maar die gedachten had hij redelijk snel weer uit zijn hoofd verbannen, Eevy zou nooit verliefd worden op zo'n sukkel. Hijzelf had de liefde zeker opgegeven, ergens ver zijn zijn hart verbannen en hij vermoedde dat Eef dat ook gedaan had. Hij zat er flink naast, maar op dit moment wist hij dat nog niet. Hij wist alleen dat deze reu hem flink irriteerde en de spottende snoof had Owyn's oren iets verder in zijn nek laten leggen. Eikel.
"Hee," had Eef zacht gezegd. Dat had toch een kleine glimlach rond zijn lippen getoverd, al was die snel weer verdwenen. Zijn blik ging naar de reu en hij keek hem strak aan, zonder hem uit het oog te verliezen. Hij keek in Renier's ogen, en wegkijken was echt geen optie. Weg kijken was een teken van onderdanigheid. Of Ren zou wegkijken, of ze zouden elkaar aan vliegen. Want opgeven was voor Owyn sowieso geen optie, en aan deze reu te zien gold het voor hem precies het zelfde. Owyn had dan ook naar hem gegromd en Ren had automatisch terug gegromd, waardoor Owyn harder had gegromd en zijn tanden even had gebloot. Hij zou het laatste woord hebben, niet dat stuk onbenul. Eevy sprong op, waarbij het even niet goed met haar leek te gaan. Maar zijn ijsblauwe ogen bleven op de reu gericht. Zijn grote klauwen hadden zijn in de grond vast gezet en zijn houding was dominant en trots. Hij had zich breed en groot opgezet, zodat hij er nog indrukwekkender uitzag. Hij was heel iets groter dan de reu voor hem, en dat zou hij laten zien ook. "Owyn, Ren, rustig" hoorde hij Eevy zeggen en zijn lip trok nogmaals waarschuwend op. De reu hoefde maar één verkeerde beweging te maken, één verkeerde opmerking en Owyn zou hem aanvliegen. En hij zou niet zachtjes doen. "Alsjebliefd?". Owyn snoof een keer, maar keek de reu nog steeds strak aan. Oke, hij zou niet meer grommen. Omdat Eevy het vroeg, maar wegkijken zou hij nog altijd niet doen. "We hebben nu wel andere dingen aan onze koppen". Owyn zag in zijn ooghoeken dat Eevy even naar haar buik keek, maar hij wist niet zeker of hij dat goed gezien had, hij wende zijn blik namelijk nog steeds niet af. Zijn nagels groeven nog verder de zachte bodem in en hij stond klaar om de reu elk moment aan te vallen, zijn spieren waren gespannen. Dit kon nog wel eens leuk worden.

© Sykes
Terug naar boven Ga naar beneden

 Eevy

Erelid

Eevy
Aantal berichten : 3909
Pro Infinito's : 1650400

About Me
Leeftijd: 3 summers and 2 moons
Partner:
Karakter:

A little joy in life.. Empty
BerichtOnderwerp: Re: A little joy in life..   A little joy in life.. Icon_minitimeza 16 maa 2013 - 9:49




Eevy keek van de één naar de ander. Ze bleven maar zo naar elkaar kijken. Eevy wist dat Owyn niet weg ging kijken en Ren kennende zou hij dat ook niet doen. Dus zo er geheid een gevecht komen. Normaal zou Eevy haar neus niet in dit soort zaken steken, maar ze hadden nu wel andere dingen te bespreken dat de dominantie van een stel reuen. Owyn stopte in ieder geval met grommen, dat was al iets, maar nog steeds bleef hij koppig naar Ren kijken. Eevy zuchtte eens en gromde nogmaals. Ze liep naar de twee toe en ging tussen hen in staan, zo dat Owyn niet meer naar Ren kon kijken en Eevy in haar ogen moest aankijken. Haar ogen stonden serieus en misschien zelfs wat kil. Owyn had duidelijk niet door dat Ren haar partner was en hij had al helemaal niet door dat er wat met Eevy aan de hand was. Liever had Eevy het wat rustiger gezegd en misschien op een ander moment. Maar zo kon ze hen tenminste stoppen. Ook al wist ze niet wat Owyn ervan zou vinden. Ze had veel over voor haar broer, echt waar, maar leefde nog steeds haar eigen leven en deed wat ze wou. Dus ze ging niet anders leven voor hem, ook al had ze nog zoveel voor hem over. Ze schraapte haar keel eens en maakte zo duidelijk dat ze iets wou vertellen. Ze keek Owyn doordringend aan en gaf zo aan dat het wat ernstigs was wat ze ging vertellen. "Als eerste," begon Eevy. Ze ging verder niet op in op de dominante houding van haar broer of van ren. "Ren is mijn partner, dus wat meer respect mag wel, " sprak Eevy op een kalme toon tegen haar broer. Ze hield zich even stil om het even in te laten werken op Owyn. Toch keek ze Owyn nog steeds aan en wou ze dat hij even zijn mond hield. Ze was nu Ren niet aan het beschermen, ze wou gewoon voorkomen dat er ooit nog een gevecht tussen hen kwam. Maar als ze die zo graag wouden hebben, mochten ze van haar hun gang gaan. "Ten tweede," ging Eevy verder en haalde eens diep adem. Nu het moment daar was viel het toch wel wat zwaarder op haar maag. Ze keek nogmaals naar haar buik, vervolgens even kort naar Ren en daarna weer naar Owyn. "Ik ben zwanger," sprak ze en haar stem klonk wonderlijk genoeg behoorlijk zelfverzekerd.
Terug naar boven Ga naar beneden
http://ahuro.actieforum.com/forum

 Renier

Moderator | Solitair

Renier
Aantal berichten : 950
Pro Infinito's : 1646600

About Me
Leeftijd: //3years and 7moons\\
Partner:
Karakter:

A little joy in life.. Empty
BerichtOnderwerp: Re: A little joy in life..   A little joy in life.. Icon_minitimeza 16 maa 2013 - 23:48




Renier



Beiden waren ze koppig, stug bleven ze elkaar aanstaren. Ren vond dit spelletje maar niks, hij ging liever onmiddellijk over tot actie. Maar, Eevy zou dit vast niet leuk vinden. Dus hield hij zich in, als hij die Owyn niet onmiddellijk kon aanvliegen werd het maar dreigend staren er zat niks anders op dan afwachten tot de andere reu zijn beheersing zou verliezen en Ren aanvliegen. Dan mocht hij natuurlijk ook iets terug doen, hij ging zich niet weerloos blijven zitten terwijl de andere reu moes van hem maakte. Ook was hij niet van plan om op te krassen. Owyn zou opkrassen, Ren duwde bij die gedachten zijn nagels nog dieper in het zand. Hij wou de reu met genoegen af schudden, met grof geweld, maar hij hield zich rustig. Hij was slim genoeg om te beseffen dat het echt een verkeerd moment was voor een gevecht. Eef had al duidelijk laten blijken dat ze het niet wilde hebben. Opeens ging e tussen hen in gaan, Rens blik werd kort aan het zicht ontnomen zo ook die van Owyn. Verward liet hij zijn ogen op haar rusten, wat was ze van plan? Hij had geen idee, maar tussen hen in gaan staan nam de spanning niet weg. Een stille dreiging bleef gewoon tussen de twee reuen hangen, ze moesten elkaar duidelijk niet hebben. En Ren ging echt zijn best niet doen om in de smaak te vallen, ook al was het toekomstige familie. Hij had een zekere trots, hij bleef zichzelf en ging geen konten likker worden. Het was ronduit zielig om bij iemand te slijmen, dan kon je jezelf onmiddellijk tot goedzakje kronen vond Renier. Eevy schraapte haar keel, waarna ze doordringend naar haar broer keek om duidelijk te maken dat zij nu haar woordje ging doen. Het feit dat Ren geen berisping kreeg deed hem grijnzen, hij kon het valse lachje rond zijn lippen niet verbergen. Maar het verdween net zo snel als het was komen aanzetten, hij was benieuwd naar wat Eef zou gaan zeggen. "Als eerste," sprak ze, Ren hield zijn mond en liet haar doen. Als er iemand was die dit nieuws kon brengen aan Owyn was zij het wel. Hij zag zichzelf namelijk nog niet doodleuk vertellen aan Owyn dat hij oompje werd. "Ren is mijn partner, dus wat meer respect mag wel, " sprak Eevy verder, Nou dacht Ren e had een punt. Maar aan de ene kant behandelde Renier iedereen ook onrespecteloos, behalve Eevy dan en ja wolven die respect verdienden. Ren verwachtte niet van Owyn dat hij hem met respect zou gaan behandelen, want zelf zou hij de reu ook niet met respect behandelen. Klef en vriendelijk doen tegen elkaar was duidelijk ook geen optie voor beide, elkaar niet om de vijf boten naar de keel te vliegen leek Ren wel nog haalbaar. Daar moesten ze het maar mee doen. "Ten tweede," het feit dat ze diep adem haalde maakte duidelijk wat er nu ging komen voor Ren, kort verstrakte hij. Voor ze de woorden uitsprak keek ze nog eens van hem naar Owyn, "Ik ben zwanger,". Renier wiebelde kort en ongemakkelijk met zijn oren, die woorden waren voor hem ook nog steeds nieuw om aan te horen. Hij was nog volop aan het idee aan het wennen, maar de tijd tikte...Eevy was al de helft van haar zwangerschap voorbij, als de tijd zou aanbreken moest hij klaar zijn. Iets dat hij ten zeerste betwijfelde. Maar lang bleef hij er niet bij stil staan, hij wou Owyn's reactie voor geen goud missen.

© Sykes
Terug naar boven Ga naar beneden

 Gesponsorde inhoud



A little joy in life.. Empty
BerichtOnderwerp: Re: A little joy in life..   A little joy in life.. Icon_minitime

Terug naar boven Ga naar beneden
 

A little joy in life..

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 

 Soortgelijke onderwerpen

-
» ♛ FUCK. MY. LIFE.
» ♛ I'M TOO GOOD FOR LIFE
» Life through dead.
» I will choose my own life
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
For Eternity :: 
» The South
 :: Haitan
-
Ga naar: