Talk to the devil and train ~

๑ L E G I O N ๑

In alle rust wandelde Legion door het zuidelijke gebied. Op zijn snuit lag een grijns, het was tijd dat de roedel weer bij elkaar kwam. Dat ze werk zouden gaan maken van de trainingen en het opleiden tot echte vechters. Een koele noorderwind streek door zijn vacht, het weer was perfect. Nog zonnig, nog donker, gewoon een normale. De winter was stil aan zijn uit treden aan het maken, alleszins dat moest toch. Ergens laat in de avond, had hij een idee gekregen wat ze zouden gaan doen, het zou een goede training zijn en zo zouden de geschikte vechters ook meteen aan het licht komen. Nog even en hij was op de plek waar hij moest zijn. Voor deze vorm van training moest de ondergrond stevig genoeg zijn, en moesten er ook enkele attributen van de natuur over de grond verspreid liggen. Voor even richtte hij zijn ogen op de hemel, er kwam vandaag geen verandering meer in het weer, daar was hij zeker van. Regen zouden ze misschien nog wel kunnen verwachten maar echt een erge bui zou het niet gaan worden, maar voor alsnog zou een perfecte toevoeging zijn voor wat hij had gepland. Kort kraste hij met zijn nagels over de steen waardoor een fel krassend geluid ontstond waardoor meteen enkele vogels opvlogen. Uiteindelijk na nog enkele minuten door het zuiden te hebben gewandeld kwam hij aan op de plek waar hij moest zijn. Enkele stenen lagen voor hem, eveneens als enkele boomstammen die verspreid lagen, zodat er toch nog wat open stukken waren. Kalm sprong hij over een boomstam en toen hij de grond raakte sprong hij op een steen. Kort rekte hij zich uit en nam de omgeving verder in zich op. De reu slaakte al snel een luide huil naar de roedel. Het woord was snel rond gegaan over de roedel en hij had al snel genoeg opgevangen dat er weer wat wolven duidelijk interesse toonde voor de roedel. Hoe meer wolven, des te groter de hoeveelheid wolven die de vallei konden binnen dringen wanneer het nodig was.

Met een geeuw rekte Cyaneah zich uit, ze had een dutje gedaan. Ze had geen idee waarom ze zo moe was eigenlijk, maar het was zo. Legion was tevreden geweest gisteren en had haar toegelaten in zijn roedel. Ze was zo blij geweest, maar had heel koeltjes gereageerd. Natuurlijk kon ze niet een gat in de lucht springen, dan leek het net alsof ze niet slecht was. Ze was dan wel geboren in een goede roedel, zo goed was ze niet. Haar ouders zouden trots op haar zijn, dacht ze met een valse grijns. Nou niet dus. Toch miste ze Cámo en Cars wel heel erg, ook zij waren niet al te goed. Ze voldeden net als Cyaneah niet aan het stereotype goed. Ze deden geen vlieg kwaad maar echte poedels dat waren ze ook niet. Poedels, dat was de naam die ze de goede wolven had genoemd sinds haar verbanning uit haar eigen roedel. Eigenlijk was ze blij dat dat gebeurd was, ze was blij haar eigen leven te leiden op dit moment. Ook al moest wel gehoorzamen aan Legion, maar dat maakte haar niet veel uit. Ze had meer bescherming en meer saamhorigheid dan toen ze in haar uppie rondzwerfde. Ze ging even rustig zitten en sloeg haar pluizige staart om haar poten heen. Ze hield van haar leven, eindelijk had ze weer een doel. Ze zou goed zijn voor de roedel, en als het moet zelfs ervoor doodgaan. Ze mocht Legion wel, al kwam hij redelijk kil en koud over. Ach ja, hij was wel een voorbeeld voor haar, sinds ze hem moest gaan gehoorzamen. Plus hij was redelijk sterk en zag er goed uit. Ze zou hem wel helemaal gek gaan maken en misschien zelfs proberen hem te verleiden. Een luide huil maakte een einde aan haar gedachten. Ze stond op, rekte zich nogmaals helemaal uit en rende toen zo snel als ze kon naar de plek waar de huil vandaan kwam. Het was nog leeg, alleen Legion was er tot nu toe. Nou ja, de rest van de roedel zal vast ook zo komen. "Legion," zei ze met een knikje en ging toen ergens naast hem staan.

_{Langzaam liep de witte teef door het dicht begroeide bos heen. Haar klauwen zaten onder het verse bloed van haar eerdere gevangen prooi. De heerlijke smaak van de hinde was nog steeds te proeven in haar bek. Ze likte haar lippen dan vervolgens ook even af. Takjes begaven het onder de krachtige druk die de gespierde poten erop zette. Een lievelingtje was ze zeker niet, maar ze deed geen moeite om dat te bewijzen. Twee keer waren er twee teven geweest die zo dom waren om niet in te zien dat je niet moest spotten met Eevy. Uiteindelijk waren de teven er met een bloedspoor achter zich aan huilend weg gerend, watjes. Dan was er nog die ene reu waar ze zijn naam niet een van wist. De reu was wellicht gestoord te noemen, hij had Eevy uitgedaagd terwijl zij geen goed humeur had en dat had hij ook duidelijk door. De reu is er niet leven vanaf gekomen en Eevy deed niet eens de moeite om het dode lichaam weg te gooien. Ze had er een pijnlijke dood van gemaakt, waarna ze met zijn bloed nog onder haar klauwen weg was gelopen. Zulke mietjes verdiende geen leven. In ieder geval had ze een korte tijd rust gehad, het was echt fijn om even geen zeurende poedels aan je kop te hebben, maar aan de ene kant ook wel weer saai. Ze ging uit verveling jagen, wat haar gemakkelijk af ging. Honger had ze niet, maar at toch nog altijd voldoende om op kracht te blijven. Eevy was behoorlijk groot voor een teef en ze gebruikte alle ruimte voor haar spieren.

Haar gedachtes werden onderbroken door een huil die ze uit duizenden herkende. Dit was de derde keer dat ze hem hoorde, maar deze keer was hij in het algemeen voor alle leden van de Black Ops. Een korte grijns sierde rond haar lippen. Misschien waren er een paar nieuwe rekrutjes. Altijd leuk om daar even de draak me te spelen. Ze was benieuwd naar wat Legion voor haar te bieden had. Hij had eerder tegen haar gezegd dat er een oorlog op komst was, ze gokte dat ze daarvoor gingen trainen en voor wat vechten was Eevy altijd in. Uiteindelijk pootte ze zichzelf wat aan en rende algauw door het bos heen. Ze leek te vliegen over de grond. Haar krachtige poten schoten over de bosgrond heen en zette zich elke keer krachtiger af om nog sneller weg te schieten. Ze ontweek alle obstakels die haar in de weg stonden en alleen sommige krakende takjes verraden dat zij er was. Al snel verruilde de bomen zich voor stenen en remde ze zichzelf iets-wat af bij het zien van de welbekende bruine reu. De grijns sierde nog steeds rond haar lippen. Langzaam liep ze de bosjes uit en liet haar blik kort weg glijden naar een witte teef die naast Legion stond. Een nieuw rekruut. De grijns rond haar lippen werd even groter, waarna ze haar kont neer plantte op het koude gesteente en haar blik terug liet glijden naar Legion. Ze knikte eens kort als begroeting, ging geen onnodige woorden er verder aan besteden. Ze was benieuwd naar wat Legion voor haar in petto had.}

_{Renier

Bedachtzaam snoof hij de lucht op, hij kende dit gebied. Nog niet zo lang geleden had hij hier nog een steenbok neergehaald samen met Eevy. Jagen in rotsige gebieden was iets voor hem, het eerste wat hem was aangeleerd. Hij wist niet zo goed wat hij hier deed, zijn geweten had hem hier zo waar naar toe geleden. Zijn poten maakten een knerpend geluid over de stenen ondergrond, stof nestelde zich in zijn half lange donkere haren. Het beloofde zacht weer te zijn, Ren vond het maar laf. Hij hield ervan hoe de wind ruw door zijn zijn vacht sneed, en de regen op hem neer viel. Buiten dat moest hij dan weer niks van sneeuw hebben, in het gebied waar hij geboren was sneeuwde het maar een maand per jaar. De sneeuw bleef ook nooit lang liggen, het laagje was altijd veel te dun en waterig. Doelloos liep hij door, uiteindelijk zou hij toch nog wat tegen komen. Het was vroeg op de avond, er viel nog genoeg te beleven. Aandachtig hield hij zijn omgeving in de gaten, als er iets te beleven zou vallen wou hij dat niet mislopen. Lui zijn hoorde er niet bij, Renier bleef het liefst van al in beweging. Het hielp hem alles af te reageren en niet te lang bij dingen stil staan. Een luide duidelijke huil deed Ren stil staan, hij spitste zijn zwart omrande oren. Hij wist heel goed van wie de roep afkomstig was, het had hem geen moeite gekost om die snel te herkennen. Legion had zijn roedel bijeen geroepen, en Ren maakte daar deel van uit. In een vlotte tred liep hij in de richting van waar de huil vandaan was gekomen. Hij was benieuwd naar wat hun alfa van plan was, hij had zin om te bewegen. En als er iets was dat hij niet verwachtte van deze roedel, was dat ze geen gezellig thee kransje gingen houden. Een kleine twinkeling lag in zijn ogen toen hij zich bij de rest voegde. Hij knikte eerst naar Legion waarna hij kort zijn blik liet glijden over een nieuwe teef. Vervolgens liep hij naar Eevy toe, naast haar bleef hij staan even schonk hij haar een brede grijns om vervolgens zijn aandacht weer op zijn alfa te verplaatsen.}

_{Owyn

Met krachtige passen liep de wit/grijze reu door het bos. Zelfvertrouwen spatte gewoon van hem af, hij had zijn kop dan ook trots in de lucht. Zijn lichte ogen gleden over de omgeving die hij maar al te goed kende. Hij kwam hier heel vaak; hij hield van het bos. Zijn grove poten lieten afdrukken achter in het drassige zand, iedereen kon zien dat hij hier geweest was. Hij deed dan ook geen moeite om on-opgemerkt te blijven. Iedereen mocht het weten, hij was trots op zichzelf. Hij droeg zijn littekens niet voor niets, niemand kreeg deze jongen klein. Zijn ego was groot, misschien nog wel groter dan zijn vecht kunsten. En vechten kon hij goed, dat was wel weer gebleken. Hij had nog nooit een gevecht verloren en ging er ook nooit een uit de weg. Het was dan ook niet voor niets dat hij een Stalker was van de Black Ops. Een rang die perfect bij hem paste -op de alfa's rang na dan- en een perfecte roedel. Owyn was er van overtuigd dat hij die roedel ooit van Legion overnam. Of samen met Legion leider zou worden, maar hij werd alfa. Hij wist het zeker, hij was een geboren leider.
Zijn oren spitste bij het horen van een bekende huil. Legion. Hij riep zijn roedelleden, en Owyn's pas versnelde iets. Pas toen hij de geur van zijn zusje rond zijn neusvliezen kreeg, begon hij te rennen. Zijn poten zette zich krachtig van de grond af en al zijn spieren waren gespannen. Owyn was snel en de geur van Eevy werd steeds duidelijker. Toen ook de geur van Legion in zijn neus was vermengd vertraagde hij zijn pas. Dribbelend liep hij over de stenen naar het groepje toe. Hij duwde zacht zijn neus tegen Eevy's hals aan als begroeting, waarna hij naast haar ging staan. Zijn lichte ogen gingen even naar de reu langs Eevy. Hij wist niet wie het was en waarom hij zo bij zijn zusje stond, maar zijn blik ging naar de teef langs Legion, waardoor hij zich groot maakte. Hij was dan al een grote, breedde reu, maar zichzelf showen kon nooit kwaad. Al bleef zijn blik niet lang op de teef hangen, hij ging al snel weer naar Legion. Een korte knik liet hij dan ook zijn kant op gaan. Owyn hoopte stiekem dat de vriendschap tussen hem en Legion weer net zo zou worden als vroeger, hij miste hem toch wel. Al liet hij dit natuurlijk niet blijken, zijn blik was kil en ijskoud. Een kleine gaap ontsnapte uit zijn keel waarbij zijn scherpe tanden te zien waren. Even ging zijn blik weer naar de reu langs Eevy. Hij zou hem in de gaten houden, niemand kwam zomaar aan zijn zus.}

_{Tick tock, hear the clock countdown

Een grijnsje lag om haar snuit heen. De twinkeling in haar ogen duidde op vele betekenissen. Maar één ding was zeker, het was de laatste die het zag. Het beest had liggen spartelen, trappen met de pootjes, maar uiteindelijk was het bloed die de grond bevlekte. Het deed haar herinneren aan vroeger. Hoe ze zo een pup voor de ogen van zijn ouders gedood had. Bloe had toen ook haar snuit bevlekt. Maar ze kon het niet aan om hen er ook nog bij aan te vallen. Nu was het wellicht wat anders afgegaan. Er waren deze keer geen ouders bij. Alleen een klein herten jong. Ze had het zorgvuldig de bossen ingeleid. Weggelokt bij de ouders. Niet dat het haar veel kon schelen, tenslotte was ze niet meer zoals vroeger. Zag ze graag het leed in de ouders hun ogen. Maar gewoon, ja, omdat ze er zin in had. Ze kon wel eens een spelletje gebruiken. De grijns was weldra verzwolgen onder het vele bloed. Maar nog steeds kon je plezier in haar ogen aflezen. Ze vrat het jong aan. Het karkas liet ze voor de kraaien. Als die zouden komen. Haar blik liep onwilligkeurig naar de omgeving rondom haar. Niet dat het zou uithalen. Ze was hier perfect in haar voordeel. Donker bos, nacht, ze vond het de perfecte omgeving. Hoewel ze niet een blijvend type was. Ze trok rond. Het lag niet zo in haar aard om ergens lang te blijven. Gelukkig had ze het initiatief genomen om een roedel te joinen. Ze was best tevreden met haar rang. Ook al liet ze het niet merken. Dat moment vulde een huil haar oren. Ze zuchtte en langzaam gingen haar in galop. Veel moeite was het niet. Tenslotte duurde het maar een groot kwartiertje, maar omdat het niet altijd even vlot verliep was er ook geen reden om geen pijn te lijden. Een streek pijn gleed door haar borst heen en ontnam haar adem. Maar als snel als het gekomen was was het weer voorbij. Een grom verliet geïrriteerd haar bek waarna ze op het kleine groepje wolven afstapte. Ze zuchtte. Veel kon ze er niet tegen beginnen, maar ergens kon ze er niet tegen voortdurend de zelfde wolven op het gezicht te moeten aankijken. Ondanks de nieuweling. Ze stapte op haar alfa af; zoals bij de eerste ontmoeting; en knikte hem toe waarna ze ergens afstandelijk uit het groepje in de schaduw van een boom ging gaan liggen. Ondanks het tijdstip van de dag.

Echt fluttig nogal laat :s}

Twee ogen opende zich rustig terwijl ze opkeken naar de lucht, maar door het velle licht sloten de twee zich al weer snel. Het deed pijn aan haar hoofd hoe vel dat licht was. Een geïrriteerde grom verliet haar bek terwijl ze haar ogen weer een beetje opende om haar ogen toch aan het licht te laten wennen. Ooit moest ze opstaan, en dat zou niet lang meer duren voor ze ook werkelijk op zou staan. Ze was geen wolf die lang bleef liggen. Toen haar ogen eenmaal gewend waren aan het licht keek ze even rond. Er was geen enkele andere wolf te ruiken of te zien. Ze rekte zich uit en gromde even zacht. Die reu van gister had haar toch behoorlijk gegrepen. Hoe heette hij ook alweer, had hij zijn naam genoemd? O nee, ze had hem ooit van Eevy gehoord. Legion, zo heette de reu. De leider van een roedel, een leider die interresant zijn leden uitkoos. Nou ja, ze twijfelde of ze wel echt naar hem toe moest gaan. Ze was niet echt een roedelwolf. Een korte geeuw ontsnapte uit haar bek toen ze opstond en rustig begon te stappen. Ze zou wel even kijken, Eevy had ook erg positief over de roedel gesproken dus dat klonk haar toch wel goed. Ze schudde haar volle vacht uit zodat de lichte littekens die naar boven gekomen waren weer bedekt werden. Nou maar hopen dat het niet ging regenen. Ze hoorde haar maag knorren dus besloot ze maar een klein prooi te pakken. Ze wou genoeg dorst overhouden voor de bloed van een andere wolf.
Het duurde dik een uur voor ze een klein snel uitziend konijn in haar blikveld kreeg. De zon stond hoog aan de hemel en het was voor de rest volledig stil. De wind streek door haar vacht, gelukkig had ze de wind naar haar staan dus zou het konijn haar niet ruiken. Ze lette op haar poten zodat het dingetje haar niet zou horen en bleef lag bij de grond. Ze was niet al te groot, nou ja, voor een wolf. Maar natuurlijk was ze voor het konijn nogsteeds erg groot. Ze likte even haar lippen en sloop dichterbij. De wind begon te draaien, maar stond nogsteeds niet richting het konijn. Dus sloop ze met de wind mee. Ze bekeek het beestje even, er zat niet veel aan maar het was wat. Ze zette zich af en strekte haar poten. Het konijn wist echter nog net optijd haar door te krijgen en weg te vluchten. Ze gromde even en boog lenig haar lichaam met het beest mee. Kleiner zijn dan een gemiddelde teef had zo zijn voordelen. Ze was sneller en leniger dan de meeste, tja de kracht was iets minder van dichtbij maar met genoeg snelheid kon het behoorlijk wat aanrichten. Ze richtte zich compleet op het konijn en gromde even toen ze hem bijna te pakken had en een huil haar oren bereek. Meteen keek ze op en gromde even. Ze stopte met rennen en keek het konijn na die zijn hol in schoot. Tuurlijk, mooie tijd Legion. Een zucht verliet haar bek, zou zou wel even gaan kijken, hij verwachtte haar vast wel. En wie wist zat haar goede vriendin daar ook.
Vier krachtige poten liepen door het gebied terwijl haar nagels zich over het toch koele steen kraste. Het was hier niet al te koud. Ze rook al snel een groepje wolven dichterbij komen. Een geeuw verliet opnieuw haar bek, bang was ze niet, zou ze nooit zijn, nerveus, nope, dat had geen mogelijkheid. Ze voelde niets, haar gevoelens waren nu kil, net als haar ogen op dit moment stopte. Zou ze raar aangekeken worden door haar ogen? Ach boeie, ze was eraan gewend dat andere er verbaast in staarde. Nog even en ze zou de wolven bereiken. En ja hoor, daar kwamen de zes wolven in haar zicht. Drie reuen en drie teven, alsof het netjes gescheiden was. Daar zat Legion met een teef naast zich. Een korte duistere grijns verscheen op haar kop terwijl haar poten rustig door liepen. Haasten deed ze niet, helemaal niet zelfs. Ze keek de groep niet rond, keek alleen maar strak naar Legion. Toch zag ze in haar ooghoek wel Eevy met een reu tegen zich, die zou ze zo wel even storen. ”Hey packdog, Here I am again” grijnsde ze en keek hem even recht aan, Ja, dat werd zijn naam van haar. Zo zou ze hem altijd gaan noemen, gewoon puur omdat hij de eerste was die er echt op reageerde, en, tja een leider verdiende een speciale naam, iedereen noemde hem al Legion. Ze knikte daarna en liep naar Eevy. Ze stoote met haar schouder hard tegen de teef aan. ”Nice to see you again Eevy” grijnsde ze en keek recht in haar blauwe ogen. Ze ging naast de teef zitten en keek toen naar Legion, wachtend op verdere woorden van de reu.

_{"I've got the moooohooooves like a jagger!" zong de kleine pup, terwijl hij zijn nagels boorde in een dood konijn. Het konijn had de pup eerder gevangen, met wat moeite was het hem gelukt. Hij wou er een langzame en pijnlijke dood van maken, maar aangezien het al een behoorlijke klus voor hem was had hij het konijn maar meteen vermoord. Nu boorde hij zijn nagels wat verveeld in het konijn. Hij zuchtte eens, ja hij verveelde zich. Hij had ook niks van de reu gehoord die hem moest trainen. Ach wat, hij kon het zelf ook wel. En anders ging hij Legion wel vragen, die was vast beter dan die sukkelige reu. Hij rolde eens kort met zijn heldere groene ogen, waarna hij dan toch echt het vel van het konijn eraf begon te scheuren. Hij likte eens kort zijn lippen waarna hij de ingewanden eruit begon te halen en die begon op te eten. Nu pas besefte hij hoeveel honger hij eigenlijk had. Smakend at hij verder en uiteindelijk waren er nog maar boten over en een paar organen die hij weigerde om op te eten. Hij likte opnieuw zijn lippen af en slikte het laatste restje bloed door dat nog in zijn bek hing. Zijn klauwen zaten onder het bloed, maar hij vond het wel wat hebben dus liet hij het zitten. Zijn staart ging heen en weer terwijl hij vrolijk trippelend weg liep. Hij keek eens rond, wat ging hij nu doen? "Whatever," zei hij kort, waarna hij verder liep zonder doel. Hij zal wel zien waar zijn poten hem heen brachten. Zijn oren spitste zich toen hij een bekende huil hoorde. Zonder te twijfelen begon hij te rennen richting de huil. Hij was van zijn alfa, van Legion. De enige wolf die hem ooit had bang gemaakt. Nog geen andere wolf was dat gelukt en hij liet ook niemand anders toe om dat te doen. Demon was een kleine evil pup, die later tot een pure badass zou uitgroeien dat stond vast. Bij de geuren van bekende en onbekende geuren van verschillende wolven remde de pup iets-wat af. Uiteindelijk trippelde hij de bosjes uit met zijn staart hoog heen en weer zwaaiend. Zijn lippen trokken zich tot een grijns, waarna hij de club wolven even kort aankeek. Vier teven en drie reutjes. Hij haalde eens onzichtbaar zijn schouder op, waarna hij een paar stappen deed richting zijn alfa. "Hee bro,, wazza?" sprak hij tegen zijn alfa met een grijns op zijn gezicht. Demon richtte kort zijn aandacht op de reu die hem zou trainen. Hij zag dat alle wolven netjes op een rij stonden, behalve een downy die in de schaduw wou liggen. Hij rolde eens kort met zijn ogen. Hij trippelde naar de teef toe die hij nog niet eerder had gezien, dus kennelijk een rookie. Met een grijns ging hij naast haar zitten en wachtte keurig totdat zijn alfa begon te praten. Soms had hij wel manieren, soms.}

๑ L E G I O N ๑

Enkele momenten later kwam de eerste wolf al aanlopen. Hij grimaste toen hij zag wie het was. Cyaneah. De teef die hij onlangs had aangenomen in zijn roedel maar die zichzelf nog moest bewijzen. Hij wenkte haar met zijn staart en ze begroette hem met een rustig knikje en ging naast hem zitten. Vreemd dat de andere wolven er nog niet waren. Dat ze de eerste was was op zichzelf wel een goed teken. Hij grimaste.
Het was niet zomaar dat hij de roedel bijeen had geroepen. Hij zou met hen gaan trainen voor de komende oorlog. Hij grijnsde nog een enkele seconde en zag toen dat Eevy aankwam lopen. Hij gaf haar ook een knikje. Ze was in feite zijn adviseur en hij stond op en liep naar haar toe. Vervolgens ging hij naast haar zitten en wilde net een gesprek startten toen hij Renier zag. De zwarte reu die tevens ook de partner was van Eevy begroette hij ook met een knikje. Demon zag hij niet bij de reu en hij vroeg zich af waar de kleine pup gebleven was. Misschien lag die nog ergens te pitten. Hij murmelde kort en zag kort na Renier ook Owyn arriveren. Hij besloot dat hij nog even zou wachten met spreken totdat de rest van de roedel ook gearriveerd was. Xenia kwam ook vlot na Owyn en gaf hem een knikje dat hij beantwoorde. Daarna kwam Rai die met een luide stem hem een roedelhond noemde en hij negeerde haar. Met een zwaai van zijn staart legde hij haar het zwijgen op. Demon begroette hem en hij gaf hem een speelse por terug. 'Well, now we are all here I want to make an announcement. Cyaneah is new in the pack and needs to prove herself just like some others' zei hij en liet zijn ijsblauwe ogen over de menigte glijden. Vervolgens sprak hij weer 'Okay, now straight to the point. We are going to train you guy's. There is a War coming between us and the Mystic Strangers. Before Golden Nature for the ones that don't know it jet. It will be a one to one fight and here are the groups; Xenia, you are going to fight with Rai. Eevy you are going to fight with Owyn. Renier, you are going to teach your skill's to Demon. Cyaneah, you are training with me. It's not alloud to hurt your partner, just to train your technics. Let's start!' schelde zijn stem over de plaats. Hij wendde zich tot Cyaneah en zakte door zijn voorpoten. Hij zou er een schijngevecht van maken. En eens kijken wat de teef in huis had.

_{Eevy nam plaats en wachtte geduldig af terwijl de andere roedel leden ook binnen kwamen. Ren kwam aan en wierp haar een grijns toe waarna hij naast haar ging zitten. Eevy grijnsde kort terug, waarna ze haar blik richtte op de bosjes waar een bekende geur uit kwam. Al snel stapte ook Owyn tevoorschijn. Hij duwde kort zijn snuit tegen haar aan als begroeting en Eevy duwde zo ook haar snuit even tegen zijn schouder aan, waarna hij naast haar ging zitten. Hij leek Ren niet helemaal te vertrouwen, maar dat liet Eevy maar even voor wat het was. Een donkere teef die Eevy nog niet erg goed kende, maar wel haar naam wist, kwam ook bij de andere. Ze gaf de leider een korte knik waarna die zich weer bevond in de schaduw. Een stem verbrak de ijzige stilte die er kort hing. De grijns rond Eevy's lippen werd kort groter. Ze herkende de stem uit duizenden; Rai. Nadat Rai Legion had begroet, kwam ze naar haar toe. ”Nice to see you again Eevy” sprak ze en stootte Eevy eens hard aan. Eevy grijnsde eens en stootte haar terug. "The same goes for me, Rai," zei Eevy, waarna Rai naast haar ging zitten. Eevy richtte haar aandacht weer bij een lid die aan kwam zetten. Het was een pup die ook Legion even begroette, Legion stootte hem kort aan. Eevy liet haar blik afglijden naar haar alfa. Ze had het vermoedde dat ze zouden gaan trainen voor de oorlog waar Legion het eerder over had. Een korte grijns was opnieuw te zien, ze had wel zin om even te gaan trainen. Wat beweging kon ze wel weer gebruiken.

'Well, now we are all here I want to make an announcement. Cyaneah is new in the pack and needs to prove herself just like some others' klonk de stem van Legion. Eevy liet haar blik afglijden naar het nieuwe lid en nam haar eens op. Cyaneah. Eevy grijnsde eens, ze was benieuwd hoeveel die teef kon. Lang nam ze zichzelf niet om erover na te denken, want ze richtte haar aandacht weer op haar alfa. 'Okay, now straight to the point. We are going to train you guy's. There is a War coming between us and the Mystic Strangers. Before Golden Nature for the ones that don't know it jet. It will be a one to one fight and here are the groups; Xenia, you are going to fight with Rai. Eevy you are going to fight with Owyn. Renier, you are going to teach your skill's to Demon. Cyaneah, you are training with me. It's not alloud to hurt your partner, just to train your technics. Let's start!' schelde zijn stem door de stilte heen. Eevy grijnsde wat groter waarna ze haar aandacht richtte op Owyn die naast haar zat. Ze stond op en keerde zich tot hem waarna ze haar spieren aanspande. "Let's do this bro," zei ze en de grijns sierde nog steeds rond haar lippen. Een gevecht met Owyn was het niet echt te noemen, ze ging ook alleen maar hun technieken trainen. Vroeger stoeide ze soms nog wel eens, dit kon nog leuk worden.}

_{What're you doing bro?

Een zucht verliet haar bek bij het naderen van de pup. Ze hoefde het niet zo met pups, of ze al dan niet slecht waren. Geïrriteerd gingen haar lippen op, maar produceerde zich geen geluid. Ze had het er maar mee. De stem van hun alfa schaterde door haar oren heen. Een onzichtbaar grijnsje vormde zich rond haar lippen. Maar verdween al weer snel. Ze nam zijn woorden nauwkeurig in zich op waarna ze ging rechtstaan. Haar staart zwiepte verveeld heen en weer. Misschien had ze het niet graag gehad, maar dat leek maar schijn. Ze had het steeds fijn gevonden, de trainingen met haar vader. Maar dit was anders. Hier was ze juist een lid. Hier had ze misschien geen doel meer. Maar dat kwam nog wel. Dacht ze. Ze keek de groep wolven aan. Eén per één. Hoewel ze er niet echt moeite wilde voor gaan doen om hun namen te leren kennen haalde ze de bruinige teef er zo uit. Haar staart ging nu langzamer heen en weer. Maar nog steeds ging hij losjes te bengelen. Ergens had ze wel pret in zich. Haar lichaam plaatste ze zo'n 2 meter van de teef af waarna ze in een soort kalme-aanvals houding ging gaan staan. Ze knikte naar de teef. Het lag persoonlijk niet zo in haar aard om zelf een aanval te starten. Zo had ze bijvoorbeeld wat tijd nodig om zich op te warmen. Maar dit was perfect.}

_{Renier

Renier was rustig gaan staan naast Eevy, hij wachtte af tot de roedel min of meer compleet was en ze van start konden gaan. Hij verwachtte wel een soort training of iets dergelijks, toen hij daaraan dacht moest hij terug aan zijn taak denken. Dat was waar ook, hij was een soort van mentor voor die pup Demon die zijn leerling moest wezen tot hij oud genoeg was zijn eigen boontjes te doppen. Ach, zo moeilijk kon het toch niet zijn. Iemand bijleren wat je zelf allemaal was aangeleerd. De pup zag hem dan wel niet een van de makkelijkste uit, maar dat was Ren op jonge leeftijd ook nooit geweest, laat staan dat hij dat nu was. Ondanks dat hadden ze hem toch heel wat geleerd, dus onmogelijk was het niet. Zijn ervaring in de bergen, en het jagen op steenbokken en andere dieren had hij te danken aan zijn oom. Het vechten was hem aangeleerd door zijn eigen vader en sommige technieken ook door zijn oom. Zijn snelle reflexen, en zijn goede timing had hij te danken aan zijn moeder. Die drie wolven hadden hem het meest bijgebracht, maar zodra hij op zijn eigen poten stond had hij zichzelf ook veel bijgeleerd. Zodra je de basis onder de knie had kon je jezelf praktisch alles aanleren. Kort na zijn komst, verscheen er een grijswitte reu ten tonele. Ren had hem nooit eerder gezien, maar de reu hoorde duidelijk bij de roedel. Onmiddellijk na zijn verschijning liep hij recht op hun af. Ren keek kort toe hoe de grijswitte reu van ongeveer hun leeftijd Eevy begroete, dat moest vast haar broer zijn dacht hij bij zichzelf. Waarna hij weer voor zich uit keek, de reu had hem wat achterdochtig aangekeken. Renier onderdrukte zijn opkomende grijns en bleef volkomen emotieloos voor zich uit staren. Het was wel duidelijk dat hij Ren nu al niet vertrouwde, maar veel trok hij zich daar niet van aan. Hij had het namelijk nooit goed gedaan bij familie. Kort na de reu zijn komst volgde een teef, hij had haar eenmaal eerder gezien. Bij de eerste roedel bijeenkomst, om hun rangen te bepalen. Nog geen minuut later volgde opnieuw een teef, ze was bruin en had twee verschillende ogen. Ook zij had hij nog nooit gezien, er waren zo te zien een hele boel nieuwe. Als laatste kwam Demon opdagen, hij begroette kort de alfa. Het ontging Ren niet dat de pup hem kort aandacht schonk, voordat hij naar de nieuwe teef liep. Onmiddellijk daarna begon Legion te spreken, 'Well, now we are all here I want to make an announcement. Cyaneah is new in the pack and needs to prove herself just like some others' de alfa liet kort zijn blik over hun allemaal glijden. Waarna hij verdere uitleg gaf, 'Okay, now straight to the point. We are going to train you guy's. There is a War coming between us and the Mystic Strangers. Before Golden Nature for the ones that don't know it jet. It will be a one to one fight and here are the groups; Xenia, you are going to fight with Rai. Eevy you are going to fight with Owyn. Renier, you are going to teach your skill's to Demon. Cyaneah, you are training with me. It's not alloud to hurt your partner, just to train your technics. Let's start!'. Renier wiebelde kort met zijn oren, een gevecht met een andere roedel. Dat klonk als muziek in de oren, vechten voor de eer van de roedel en natuurlijk zijn eigen hoge dunk was altijd aanlokkelijk. Ren draaide zich om en liep recht op zijn doel af, de pup. Toen hij op een meter afstand voor de Demon stond, zei hij doodleuk 'Val me aan,'. Voor hij dat mormel iets kon bijleren moest hij weten wat de pup in zijn mars had, en wat hij wel of niet kon. Dan pas kon hij met Demon's echtte training van start gaan.}

_{Owyn

De ijsblauwe ogen van de reu keken naar Legion terwijl hij sprak. De vliezen in zijn oren trilde langzaam van het geluid dat hij opving, het geluid dat van Legion vandaan kwam. Owyn had nooit gedacht dat Legion het zo ver zou schoppen, dat Legion er zo iets groots van kon maken. Want hij moest toegeven, in zo'n korte tijd was dit best een grote roedel geworden. Al kon je dit natuurlijk geen echte roedel noemen, niemand zal ooit echt voor de ander opkomen. Niet zoals een echte, hechte familie zou doen. Maar ach, het interesseerde hem ook niet veel wat de rest allemaal zou uitvreten. Uiteindelijk trok hij aan het langste eind, altijd. "Well, now we are all here I want to make an announcement. Cyaneah is new in the pack and needs to prove herself just like some others" sprak Legion. Owyn snoof zacht bij de naam 'Cyaneah'. "Okay, now straight to the point. We are going to train you guy's. There is a War coming between us and the Mystic Strangers. Before Golden Nature for the ones that don't know it jet. It will be a one to one fight and here are the groups; Xenia, you are going to fight with Rai. Eevy you are going to fight with Owyn. Renier, you are going to teach your skill's to Demon. Cyaneah, you are training with me. It's not alloud to hurt your partner, just to train your technics. Let's start!". Owyn slaakte een harde, lage grom en draaide zich met een grijns naar zijn zusje toe. Hij moest met Eevy vechten, wat nog wel eens interessant kon worden. Hij zou wel zachtjes doen, hij wou haar zeker geen pijn doen. Maar aangezien hij de grote broer bleef, zou hij zich ook niet zomaar gewonnen geven. Hij negeerde de zwarte reu volkomen en zijn ijsblauwe ogen stonden op zijn zusje gericht.
Zijn staart ging speels heen en weer en hij liet even een knipoog haar kant op gaan. Zijn voorpoten waren iets door elkaar gezakt, waardoor zijn kont de lucht in ging. "Let's do this, bro" hoorde hij Eevy zeggen waardoor zijn grijns iets groter werd. "Try me, sis". Zijn staart ging nogsteeds speels heen en weer, en de kilheid in zijn ogen leek even plaatst te hebben gemaakt voor oprechte plezier.}

_{Demon leek weer eens lekker op tijd te zijn, aangezien Legion meteen begon te praten nadat hij aan was komen zetten. Met anderen woorden; hij was de laatste. Ach ja, hij was er en dat was al wat. Er waren ook leden geweest die maar één keer op zijn komen dagen. Tenminste, hij zag nu een paar wolven niet die hij bij de eerste meeting wel zag. Hij keek eens de roedel rond. Er waren nieuwe wolven bij gekomen en sommige waren er dus niet. Demon richtte zijn aandacht weer op zijn alfa toen die wat leek te willen zeggen. 'Well, now we are all here I want to make an announcement. Cyaneah is new in the pack and needs to prove herself just like some others' sprak de reu. Demon richtte zijn blik op de teef waar hij naast zat, die dus de nieuwe was. Even de nieuwe pesten? Een grijns sierde rond zijn lippen, maar toen bleek dat Legion nog niet was uit gesproken richtte hij toch uiteindelijk zijn aandacht weer op zijn alfa. 'Okay, now straight to the point. We are going to train you guy's. There is a War coming between us and the Mystic Strangers. Before Golden Nature for the ones that don't know it jet. It will be a one to one fight and here are the groups; Xenia, you are going to fight with Rai. Eevy you are going to fight with Owyn. Renier, you are going to teach your skill's to Demon. Cyaneah, you are training with me. It's not alloud to hurt your partner, just to train your technics. Let's start!' klonk het, waarna Legion zich wendde tot de nieuwe wolf. Demon liet zijn blik eens glijden over de andere leden, die ook bij hun partner gingen staan. Demon liep op zijn beurt weer naar de reu toe genaamd Renier. Op een meter afstand bleef hij staan. Toen zei de reu; 'Val me aan,' Demon fronste eens zijn wenkbrauw. Nee kijk, daar leerde hij veel van. Een reu aanvallen die hem in zucht kon omleggen. Hij rolde eens kort met zijn ogen, maar spande toen toch zijn spieren aan. Hij zou eens laten zien wat hij kon. Hij was dan misschien een pup, maar voor zijn leeftijd was hij snel en sterk. Hij schoot vooruit en zanddeeltjes stoven op. Hij sprong met een simpele beweging op de rug van de reu en zette eens kort zijn kleine tanden in de nek van de reu, natuurlijk had het weinig effect. Maar dat kwam allemaal doordat hij nog niet volgroeid was en zijn tanden nog klein waren. Ook al wist hij dat de reu zich in zou houden, toch was Demon ook alweer snel van de rug af en haalde eens uit naar de buik van de reu, waar hij kort zijn nagels in zetten en die met een geweldige kracht naar achter trok. Uiteindelijk sprong hij weer terug en bleef weer voor de reu staan. "Well, what'cha think, bro?"}

Een korte blik bereek hun leider terwijl hij met een zwaai van zijn staart haar het zwijgen op wou leggen. Hij haatte het dus nogsteeds als ze hem pack dog of roedelhond noemde, en juist daarom zou het voor haar zijn naam blijven. Was ze ook nog eens anders dan de andere van de roedel die waarschijnlijk door het stof gingen voor hem. Een zacht geirriteerde grom verliet haar bek, hij dacht nogsteeds dat hij serieus iets te zeggen had over haar had, yeah right. Ze draaide zich naar haar wit gekleurd vriendin en zwaaide even met haar staart. Ze keek diep in de ijsblauwe ogen voor zover ze kon. De grijns die over haar bek sierde brede zich even uit, met een snelle blik bekeek ze de teef even en stapte toen dichterbij. Eevy was groter dan haar maar met de goede techniek kreeg je ook haar omlaag. Ze duwde hard tegen de teef aan en keek haar toen serieus aan. "The same goes for me, Rai," sprak de teef. Ze knikte even en keek toen langs haar vriendin naar de reu naast haar. "Is this the Renier you told me about?" vroeg ze en keek even naar haar vriendin. Ze bekeek de reu en grijnsde, ja, dat leek haar wel een type waar Eevy op viel. Ze keek om naar Legion toen een pup tegen hem begon te spreken. Yeah. Een korte zucht verliet haar bek voor ze ging zitten en recht naar de leider keek, ze zou echt niet onderdanig gaan doen omdat hij toevallig de leider was. Nou ja, eens zien wat hij te zeggen had.

'Well, now we are all here I want to make an announcement. Cyaneah is new in the pack and needs to prove herself just like some others' sprak de leider. Ze rolde even met haar ogen en keek toen naar de teef naar hem. Ze gokte dat dat die Cyaneah was. Een grijns sierde even hoofd kop, maar niet echt een grijns waar je je warm en fijn van ging voelen. Haar ogen richtte zich weer op haar leider toen die door ging met praten. 'Okay, now straight to the point. We are going to train you guy's. There is a War coming between us and the Mystic Strangers. Before Golden Nature for the ones that don't know it jet. It will be a one to one fight and here are the groups; Xenia, you are going to fight with Rai. Eevy you are going to fight with Owyn. Renier, you are going to teach your skill's to Demon. Cyaneah, you are training with me. It's not alloud to hurt your partner, just to train your technics. Let's start!' ging de reu verder. Xenia. Ze keek even rond naar waarschijnlijk een teef. Even zien, okey, er waren hier drie andere teven. Eevy, en nog twee. Legion draaide zich naar een van de twee teven dus waarschijnlijk zou zij dan met de zwarte teef moeten. Ze keek recht naar de teef. "Hey" sprak ze rustig. Ze ging in een rustige aanvalspositie staan en liet haar staart langzaam heen en weer gaan. "Let the party begin" grijnsde ze en keek de teef kil aan, nou ja, er waren pretlichtjes te zien. Hier zacht ze wel der lolletje in.

» The devil you know
» Dancing with the Devil ~

Talk to the devil and train ~

Talk to the devil and train ~

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen