Name: Glenys
Gender:Female
Age: 3 years
Pack: No

Parents: Arvyd(†) & Zoemé(†)
Siblings: Not here
Partner: No

~*~Inside~*~

Ze kan heel kalm blijven in vele situaties en ook heel droogjes overkomen, maar als iemand haar zwart maakt, dan kan ze je heel goed uitkafferen. Ze heeft altijd wel haar woordje klaar. Ze laat zeker niet over haar heen lopen en is tegen iedereen eigenlijk heel afstandelijk. Ze heeft alleen een zwak voor pups.

~*~Outside ~*~

Een zwart bruine wolvin met fel bruine ogen. Ze is niet groter als de gemiddelde wolvin, maar is wel gespierd.

~*~History~*~

Ze werd op de wereld gezet door haar moeder Zoemé samen met nog twee zussen. Het leek eerst allemaal rooskleurig. Hun ouders waren dol blij met ze, alleen toen werd haar moeder ziek en stierf. Haar vader was er kapot van en verwaarloosde hen. Hij kon het niet aanzien om hen te zien, dus liet hij ze aan hun lot over. De zussen raakten verspreid en zochten allemaal hun eigen weg. Glenys was een pup met een groot overlevingsinstinct. Ze leefde van karkassen die anderen achterlieten, totdat ze zichzelf aangeleerd had hoe ze moest jagen. Doordat ze soms op puur geluk iets ving en zo zichzelf tactieken bijbracht. Zo groeide ze op. In haar eentje met een grote drang om sterker te worden, om te overleven. Ze joeg op steeds meer verschillende dieren of daagde ze uit. Wat lang niet altijd even goed ging. Alleen de natuur besliste dat ze mocht blijven leven. Littekens sierden haar lijf, alleen dat kon haar niks schelen. Haar leven bestond uit eten en vechten, zo was ze nou eenmaal opgegroeid.
Toen liep ze opeens haar vader weer tegen het lijf. Hij wilde goed maken wat hij verkeerd had gedaan, alleen ze vertrouwde hem niet meer. Ze kon het hem niet vergeven, maar ergens gaf ze ook wel weer om hem. Hij was nou eenmaal haar vader. Ze accepteerde de gesprekken met hem al kon ze soms flink tegen hem te keer gaan. Hij wist dat ze om hem gaf en zij wist dat hij om haar gaf. Toen kreeg haar vader met een andere teef. Eerst vond ze dat moeilijk en dat werd nog erger toen de teef drachtig werd. Zou haar vader het dit keer anders aanpakken? Natuurlijk was ze blij dat ze er broertjes en zusjes bij kreeg, alleen ze was bang dat het weer mis zou gaan. Zijzelf begon steeds meer gewend te raken aan wolven om haar heen en dat begon ze te waarderen. Ze kreeg een beste vriendin met de naam Vixen. Een pittige en strevende wolvin. Wat perfect bij haar paste. Vixen richtte een eigen roedel op en Glenys aarzelde geen moment om haar bij hen aan te sluiten. Daar voelde ze zich op haar plek en durfde ze ook steeds meer gelukkig te zijn. Al maakte ze zich nog steeds zorgen om haar nieuwe broertjes en zusjes. Ze was bij de geboorte toen ze werden geboren, maar naar een paar weken leek het weer mis te gaan. Arvyd besloot de wolvin te verlaten. Glenys was woest en al haar vertrouwen in hem was weg. Hij liet zijn pups weer in de steek. Ook al bleef hij zeggen dat hij ze nog wel zag. Glenys vond dat het op hetzelfde neer kwam en dat maakte ze hem ook flink duidelijk.
Het werd steeds duidelijker dat er minder prooi in het gebied aanwezig was en dat het niet lang meer zou duren totdat ze opzoek moesten naar ander gebied. Net toen het moment aanbrak dat de roedel zou vertrekken, voelde Glenys zich rusteloos. Ze wist dat er iets was, dat ze nog iets moest doen. Dus liet ze Vixen en de rest zonder haar vertrekken met de belofte dat ze hen daarna weer op zou zoeken. Ze rende terug richting de ruïnes. Waar ze tot haar afschuw haar vader dood aantrof. Hij was gestorven door een ziekte net als haar moeder. Door dit verlies raakte ze nog meer verbitterd, al gaf ze aan anderen niet toe dat het haar zo geraakt had. Haar vader had ondanks hun haat/liefde verhouding veel voor haar betekend. Met veel pijn in haar hart verliet ze het gebied en al haar herinneringen. Ze wilde er niks meer mee te maken hebben.
Ze zocht Vixen weer op, die haar tot haar verrassing als bèta van de roedel benoemde. Waardoor iets van haar vechtlust weer terug kwam. Alleen dit duurde niet lang toen Vixen verdween en de roedel uit elkaar viel. Ze besloot ook dat gebied weer te verlaten en de gaan zwerven. Er was niks meer wat nog waarde voor haar had. Ze pakte haar ritme weer op van jagen en vechten. Dan kon ze haar verstand op nul zetten en overleven, zoals ze altijd gedaan had.

~*~Relations~*~

● niet
♥♥♥♥ hoogst

✝Zoemé✝: Ik weet dat je van ons hield en je bent veel te vroeg gestorven.
Respect:
♥♥♥♥
Vriendschap:
♥♥

✝Arvyd✝: Ik weet dat ik je vaak op je plek gezet heb en dat dat je pijn deed. Alleen toch was je er in die tijd wel voor mij. Ik wil het niet toegeven, maar ik mis jou.
Respect:
♥♥♥
Vriendschap: ♥♥♥

Vixen: Je was een hele goede vriendin. Je hebt mij laten zien dat vriendschap wel kan bestaan.
Respect:
♥♥♥♥
Vriendschap: ♥♥♥♥